Waarom Hamilton dit jaar eigenlijk toch de beste Mercedes-coureur was

Kijk je naar de keiharde cijfers (zoals we die hieronder hebben verzameld), dan zou je kunnen concluderen dat George Russell Lewis Hamilton op vele vlakken heeft verslagen. Hij won wel, Hamilton niet. Hij pakte meer poleposition en meer punten in totaal, het verschil tussen P4 in het kampioenschap voor Russell en P6 voor Hamilton.

Onderstaande tabel vertelt echter maar de halve waarheid en misschien nog wel minder dan dat. Ja, in veel gevallen kwam Russell vóór Hamilton over de streep, maar dat was vooral in de eerste helft va het seizoen zo. Gaandeweg begon die balans wat te verschuiven in het voordeel van Hamilton en dat valt te verklaren.

Tekst gaat verder onder de tabel.

Hamilton was met andere dingen bezig

En bovenstaande tussenkop bedoelen we heel letterlijk. Mercedes kwam uit een uiterst moeizame winter. Er werd nog even gedacht dat het team dat acht keer op rij wereldkampioen was geworden verstoppertje speelde, maar al gauw werd duidelijk dat van sandbaggen geen sprake was. Mercedes was op zijn best een subtopteam en dus was er werk aan de winkel.

Het revolutionaire concept met zéér minimalistisch sidepod-design sprong in het oog, maar bracht het team niks. Het probleem van porpoising hinderde de Brits-Duitse formatie alleen maar verder. Mercedes moest uit zien te vinden waarom de auto niet werkte zoals gehoopt, en belangrijker nog, hoe hij wél zou werken.

Om die reden werd Hamilton met name in de eerste seizoenshelft op pad gestuurd met extreme set-ups om de beperkingen of juist het perfecte window van de auto te vinden. Dat bracht het ingecalculeerde risico met zich mee dat de zevenvoudig wereldkampioen langzamer zou zijn dan met een veiligere set-up waar Russell bijvoorbeeld mee reed. Zo slaagde Russell er in meermaals op het podium te staan en zo zijn puntenvoorsprong op Hamilton fors uit te breiden.

Hamilton was voor deze opgave natuurlijk de logische kandidaat, met niet alleen 15 jaar Formule 1-ervaring op zak, maar ook bakken aan ervaring met kampioenschapwinnende auto's. Als iemand weet wat een auto tot een winnende auto maakt, is hij het wel. Russell had dat soort ervaring, zeker in de Formule 1, nog niet.

Vaak werd, na bijvoorbeeld een verrassend sterke vrije training, gedacht dat Mercedes het lek boven had, maar in feite deed Mercedes pas helemaal aan het einde van het seizoen echt mee. De ingrepen die Mercedes toepaste, begonnen te werken. De auto werd voorspelbaarder en de noodzaak om risico's te nemen met de auto van Hamilton nam af. Men had ontdekt in welke richting ze dienden te werken en enkele updates zorgden ervoor dat de auto wat voorspelbaarder werd.

En zonder overdreven te experimenteren beschikte Hamilton weer over een auto waarmee hij zich kon laten gelden. In de tweede seizoenshelft kwam hij langszij om Russell uiteindelijk vaker wel dan niet te verslaan. Doet dat afbreuk aan de prestaties van Russell? Nee, in het geheel niet. Hij werkte een meer dan prima campagne af, waarbij hij mogelijk ook profiteerde van het feit dat hij al enkele jaren ervaring had met weerbarstige auto's.