Radicale veranderingen eerste Ferrari Hamilton blootgelegd

Dat deze auto meer is dan een directe doorontwikkeling van de auto van 2024, wordt duidelijk als we opmerken dat de nieuwe auto aan de voorkant gebruik maakt van een pull rod wielophanging in plaats van de push rod ophanging van vorig jaar. Daarmee wordt het concept radicaal omgegooid en dat in het laatste jaar van deze technische reglementen.

De engineers, onder leiding van Technical Director Loic Serra, zijn dus heel zeker van het effect van deze aanpassingen. Niet alleen moet het de dynamische grip ten goede komen, het moet er ook voor zorgen dat de luchtstroom richting de sidepods beter gemanaged wordt. Het is een aanpassing die Ferrari al lang in de koker had zitten, feitelijk zelfs al begin vorig jaar toen duidelijk werd wat de bijeffecten van ground effect auto's zijn, namelijk dat onderstuur en porpoising bij een lage rijhoogte altijd op de loer liggen. En die lage rijhoogte is nodig om het maximale uit het aerodynamische concept te halen.

Toen heeft men geoordeeld dat het eerst zaak was om die facetten onder controle te krijgen, alvorens men een volgende complicerende factor toevoegt, een stap die nu dus wel wordt gezet.

Kleine revoluties

Op het eerste oog lijkt er aan het centrale deel van de auto weinig te zijn veranderd voor wat betreft de vormgeving en de sidepods. Onder het bodywork gaan juist hier kleine revoluties schuil voor wat betreft het (compact) verpakken van alle interne onderdelen als ook de water- en vloeistofleidingen. De inlaten van de sidepods zijn nu anders afgesteld om minder last te hebben van de vuile lucht van de voorwielen. 

Tegelijkertijd zien we dat het gebied rond de achteras compacter is vormgegeven, iets waar men in is geslaagd door een kortere versnellingsbak te implementeren en de wielbasis zo kort mogelijk te houden binnen de gegeven reglementen.

De onderkant van de auto is echter het meest beïnvloed door de nieuw vormgegeven voorwielophanging. Het volume van de diverse Venturi-kanalen is flink op de schop gegaan, met ten minste twee doelen: het enerzijds creëren van optimale downforcelevels voor een goed uitgebalanceerde auto en anderzijds het reguleren van de druk onder de auto om zo de risico's op porpoising tot een minimum te beperken.

Samengevat: het lijkt erop dat elke factor die als beperkend werd gezien op de auto van 2024 is geëvalueerd en onder handen is genomen zonder de sterke punten van de vorige auto daar direct mee te beïnvloeden.