Waar hebben Formule 1- en Michael Schumacher-fans recht op?

Als je dit leest, lees je een column van een Michael Schumacher-fan pur sang. Is het journalistiek correct om zo je voorkeuren uit de doeken te doen? Vanuit objectiviteitsoogpunt waarschijnlijk niet, maar het is wel zo. Aan de andere kant is uitgesproken subjectiviteit misschien ook wel de ultieme vorm van objectiviteit. Het geeft jou als lezer de kans om alles wat een auteur schrijft over een thema in het bepaald daglicht te plaatsen.

Als fan kan ik geen tribute-video van Michael Schumacher aanzetten zonder dat de tranen me in de ogen springen. Het brengt me terug naar vervlogen tijden, naar tijden bovendien waarin het glashelder was hoe het met Schumacher ging: doorgaans goed, want hij won nogal wat. Tot op de dag van vandaag heeft hij het ultieme F1-record in handen, namelijk het record van meeste wereldtitels, een record dat hij deelt met Lewis Hamilton.

Dat we nu niet weten hoe het met hem gaat, zal menig liefhebber steken. Mij wel in ieder geval, al was dat in het verleden veel meer het geval. Toen was ik ook arrogant genoeg om te denken dat we er als fan recht op hadden om te weten hoe het met hem gaat. Nu weet ik dat dat nergens op slaat.

Het argument dat hij aan F1-fans geld heeft verdiend, bijvoorbeeld door de verkoop van F1-merchandise slaat als een tang op een varken. De enige redelijke tegenprestaties die je mag verwachten is dat jij (of ik in dit geval) dat ene schaalmodel neer kan zetten dat je toch al wilde hebben. Niemand heeft jou tot die aankoop verplicht en dat maakt dat de familie Schumacher, of Michael specifiek, haar fans niets verplicht is.

Wil ik niet langer weten hoe het met Schumacher gaat? Natuurlijk wel en ik zou het toejuichen als ze meer openheid van zaken zouden geven, maar het is helemaal aan de familie om te bepalen hoe ze met de situatie omgaan. Iemands gezondheid is zoiets precairs en boven alles privé, dat we dat alleen maar kunnen respecteren. Je moet er toch niet aan denken dat dit in jouw eigen persoonlijke kringen voorkomt en de hele wereld er bovenop zit? Dat Schumacher een publiek persoon was, met de nadruk op was, doet daar niks aan af.

Bovendien vertellen de quotes van diverse mensen nabij Schumacher die claimen dat 'hij niet meer dezelfde Schumacher is' je al heel veel. Als dan ook Mick Schumacher nog vertelt dat hij er alles voor over zou hebben om nog één keer met zijn vader van gedachten te kunnen wisselen, is dat veelzeggend en boven alles hartverscheurend. Je gunt het Mick toch dat zijn vader hem terzijde had kunnen staan gedurende zijn F1-carrière. Hoe anders was het dan wellicht gelopen?

De zeven wereldtitels van zijn vader zal hij vast niet hebben kunnen evenaren, die zeven wereldtitels die eerder genoemde tribute-video's zo fraai in beeld brengen. Het zijn de beelden die ik graag voor ogen houdt als ik denk aan Michael Schumacher, dan maar met vochtige ogen. "Michael Schumacher ist Weltmeister!!", heerlijke quotes. "Who likes me or loves me, I'm happy about it. Who doesn't, I can understand, because you can't be loved by everybody." Helemaal waar.

Zeven wereldtitels, ga er maar aan staan, wat een geweldenaar! Een geweldenaar zoals Max Verstappen dat nu ook is. Toch raakt het me, hoezeer ik ook Max bewonder, niet op dezelfde wijze als pak 'm beet 20 jaar geleden toen dat wel het geval was met Michael. Is dat jeugdsentiment? Ongetwijfeld. Met gekamde haartjes op de bank kijken naar die ene man in het rood die alles won. Saai? Nooit! Had ik al gezegd dat ik fan ben? Nee? Bij dezen. Onvoorwaardelijk. #KeepFightingMichael