Van der Garde hangt helm aan de wilgen: "Plezier in het racen ebde een beetje weg"

Giedo van der Garde heeft een mooie staat van dienst opgebouwd in het racen. De geboren Rhenenaar begon met het grote doel om de Formule 1 te bereiken. Dat lukte na onder andere een titel in de karts en de Formule Renault 3.5 Series. Van der Garde reed in 2013 voor Caterham, maar het zou uiteindelijk bij een seizoen blijven. De 38-jarige coureur stapte daarna over naar het langeafstandsracen. Hij reed bijvoorbeeld de 24 uur van Le Mans in de Verenigde Staten én zou in 2021 de wereldtitel pakken in de LMP2-klasse. Nu heeft Van der Garde besloten om per direct te stoppen als coureur, zo vertelt hij aan de Telegraaf.

"Het is mooi geweest”, vertelt Van der Garde. "Racen, zeker in Amerika, slokt zoveel tijd op. Hier in Nederland ben ik druk met mijn business en ik heb een vrouw en drie kinderen. Ik merk dat ik niets een beetje half erbij wil doen. En ja, de jaren beginnen ook te tellen. Ik merk toch dat ik iets trager en minder scherp begin te worden. Het plezier in het racen ebde een beetje weg en in augustus knalde ik nog met 200 kilometer per uur de muur in. Toen dacht ik: wat ben ik eigenlijk aan het doen?’ Ik ga me in 2024 lekker focussen op mijn familie, het zakenleven en mijn televisiewerk bij Viaplay.”

Van der Garde mist Frits van Eerd

Van der Garde stelt dat hij één persoon best wel mist: Frits van Eerd, de voormalige CEO van Jumbo. "Ik mis Frits. We hadden het zo goed voor elkaar. In 2021 werden we wereldkampioen, dat is een van de mooiste momenten in mijn loopbaan geweest. Ook die kartjaren waren geweldig. Toen reed ik heel veel, wel dertig weekenden in het jaar. Ik voelde weinig druk, het ging echt om het plezier. 2002 was het jaar waarin ik heel actief samenwerkte met Jos Verstappen, die mij begeleidde. Ik heb ontzettend veel van hem geleerd."

En het Formule 1-seizoen? Daar kijkt Van der Garde al grappend én bloedserieus op terug. "Ik kan mijn eerste testdag in Jerez nog goed herinneren. Na vier rondjes kwam ik naar binnen en dacht ik: wat een k*t-auto. Gaandeweg het seizoen is de auto wel iets beter geworden en ben ik ook meer gaan accepteren dat ik niet voor de punten, maar hooguit voor plek vijftien aan het vechten was. Dat is wel lastig, eerlijk gezegd. Om een voorbeeld te geven: Sebastian Vettel was in 2006 mijn teamgenoot in de Formule 3. We zaten toen telkens één, hooguit twee tienden van elkaar af. In de Formule 1 reed hij voor Red Bull en was hij 3,5 seconde sneller… Dan weet je dat het puur door de auto komt.”