Kimi Räikkönen

Biografie Kimi Raikkonen

Kimi, geboren in Espoo, Finland, proefde voor het eerst succes in het karten op de leeftijd van 10 jaar. Na talloze races te hebben gewonnen in zijn thuisland, waagde Raikkonen zich op 15-jarige leeftijd aan Monaco om deel te nemen aan internationale kartseries.

Tijdens zijn verblijf daar maakte hij twee opmerkelijke incidenten mee. In de eerste race brak het stuur van de Fin, terwijl hij in een andere race tegen een veiligheidsbarrière botste na een crash in de eerste ronde. Onverschrokken vervolgde hij zijn weg nadat hij zijn auto weer op het circuit had getild.

Een paar jaar later zou hij het Nordic Championship in 1998 in Varna winnen. In 1999 behaalde hij de tweede positie in het Europees Formula Super A-kampioenschap, waarmee hij zijn reputatie in de autosport verder versterkte. Het keerpunt in de carrière van Kimi zou in het VK komen, nadat hij de British Formula Renault Winter Series en het Formula Renault UK-kampioenschap in opeenvolgende jaren had gewonnen. Gedurende de twee series behaalde hij de overwinning in 13 van de 23 evenementen, met een indrukwekkend winstpercentage van 57 procent. Dit trok al snel de aandacht van Peter Sauber, die al snel het opmerkelijke talent van Raikkonen herkende.

De komst van Raikkonen bij Sauber

In de zomer van 2000 bood Peter Sauber Raikkonen een test aan in een van zijn Formule 1-auto's. De baas van het Sauber F1-team handelde snel, na het fantastische optreden van de Fin in de Formule Renault-kampioenschappen. Hij maakte meteen indruk, nadat hij op het Mugello Circuit bijna een halve seconde sneller was dan de huidige coureur van het team, Pedro Diniz.

Het team hield het nieuws over zijn test opzettelijk verborgen om andere potentiële geïnteresseerden op de F1-grid niet te waarschuwen. Na aanvullende tests in Jerez en Barcelona, ​​werd Kimi getekend voor het seizoen 2001, op de leeftijd van 21. Het inhuren van een coureur met slechts 23 autoraces op zijn naam zorgde voor veel kritiek van verschillende kanten, waaronder FIA-president Max Mosely, die twijfelde over Kimi's prestaties en ervaring.

Desalniettemin bewees Raikkonen al snel tegenover de critici wat hij waard was. Met een sterke debuutrace tijdens de Grand Prix van Australië in 2001 eindigde hij in de punten op de achtste plaats. Over het algemeen scoorde de Finse coureur dat seizoen negen punten, waardoor Sauber een vierde plaats behaalde in het constructeurskampioenschap.

Raikkonen bij McLaren

Ondanks zijn banden met Ferrari (Sauber's motorleverancier voor de lange termijn), maakte Raikkonen grote indruk op McLaren, waardoor ze ervoor kozen hem na slechts één jaar in de F1 een contract aan te bieden. De beslissing van het Britse team om dit te doen werd mogelijk ondersteund door voormalig wereldkampioen Mika Hakkinen, die lyrisch was over zijn jonge landgenoot en beschermeling.

Raikkonen zou uiteindelijk de stoel van Hakkinen overnemen, nadat de coureur had besloten te stoppen in de F1. Het duurde niet lang voordat Kimi zijn stempel drukte bij McLaren nadat hij als derde was geëindigd in zijn debuutrace, en zo een plaats op het podium verdiende. Ondanks de vele motorproblemen bij het team hield Raikkonen zich ruimschoots staande tegen ervaren teamgenoot David Coulthard, met 24 punten en vier podiumplaatsen.

Voor 2003 zou McLaren in het nieuwe seizoen arriveren met een veel betere auto, die in staat was om regelmatig overwinningen te behalen. De nieuwe Flying Finn van het team zou hier gebruik van maken door dat jaar zijn eerste F1-race in Maleisië te winnen, nadat hij als zevende was gestart. Hij zou vanaf daar verscheidene tweede plaatsen behalen, waaronder in Monaco, waar hij minder dan een seconde achter racewinnaar Juan Pablo Montoya zat bij de finish.

Raikkonen's tweede raceoverwinning van het seizoen zou komen tijdens de laatste race, waar hij moest winnen en hopen dat Ferrari's Michael Schumacher niet finishte om het coureurswereldkampioenschap van 2003 te winnen. Raikkonen vervulde zijn rol en won de race in stijl, maar toen Schumacher thuiskwam in de punten, hield de Duitser vast aan zijn zesde F1-wereldtitel.

Het volgende jaar zou voor Kimi grotendeels frustrerend blijken te zijn. In een seizoen dat wordt gedomineerd door Ferrari, zou hij slechts één overwinning behalen, op het circuit dat hij aankondigt als zijn persoonlijke favoriet, Spa-Francorchamps. Twaalf maanden later was het een heel ander verhaal. Net als in 2003 had McLaren aan het einde van het seizoen een auto die in staat was om beide kampioenschappen van 2005 te winnen. De MP4-20 was misschien wel de snelste auto op de grid, maar Raikkonen werd gehinderd door een ernstig gebrek aan betrouwbaarheid.

Na een trage start zou de Fin drie achtereenvolgende polepositions claimen, in San Marino, Spanje en Monaco - waar hij ook de race zou winnen. Fernando Alonso van Renault zette al vroeg in 2005 de toon, maar de McLaren-coureur hield zichzelf in de titelstrijd met een comeback halverwege het seizoen.

Op de Nürburgring, waar hij vrijwel de hele race aan de leiding lag, veroorzaakte een lekke band zulke hevige trillingen dat de ophanging van zijn auto in de laatste ronde het begaf. Dit resulteerde in Kimi die tegen de barrières crashte en Fernando Alonso een voorsprong van tien punten bezorgde op weg naar de tweede helft van het seizoen.

De slinger sloeg terug in het voordeel van Raikkonen het volgende weekend in de Grand Prix van Canada, waar Alonso dit keer crashte en de overwinning aan de Finse coureur overhandigde. Toch was het hernieuwde optimisme van het team van korte duur, aangezien Raikkonen opnieuw werd gedwongen te stoppen vanwege motorproblemen tijdens de Britse en Duitse Grand Prix. De aanhoudende problemen van het team met de Mercedes-krachtbron leidden ertoe dat Raikkonen dreigde McLaren in 2006 te verlaten, als dergelijke uitvalbeurten regelmatig zouden blijven voorkomen.

Gelukkig voor Kimi verdwenen de motorproblemen tegen het einde van het seizoen, net op tijd om de coureur in staat te stellen een serieuze uitdaging aan te gaan met Alonso. Overwinningen in Hongarije en België hielden hem goed in de strijd, maar uiteindelijk behaalde zijn Spaanse rivaal net genoeg punten om het coureurskampioenschap te bezegelen met één race over. Raikkonen zou op indrukwekkende wijze de laatste race van het seizoen 2005 in Japan winnen, waar zijn McLaren-team op jacht was naar een eerste constructeurswereldtitel sinds 1998. Uiteindelijk kwam het team net tekort, maar Kimi was sensationeel en herstelde vakkundig van vroege problemen, die leidden ertoe dat hij op een gegeven moment twaalfde lag. Dat seizoen ontving hij de Formule 1 Driver of the Year-onderscheiding, evenals de Racing Driver of the Year-prijs van Autosport.

De wereldtitel bij Ferrari

Het seizoen van 2006 zou zijn laatste zijn bij McLaren. Renault en Ferrari waren aan het vechten voor het wereldkampioenschap, waardoor McLaren genoegen moest nemen met de overige punten. Raikkonen slaagde er het hele jaar niet in een race te winnen, voor het eerst sinds 2002 en sloot het jaar af met nog eens zes uitvalbeurten op zijn naam. Het gebrek aan snelheid en betrouwbaarheid kwam samen en Raikkonen kwam tot de conclusie dat hij het team eind 2006 moest verlaten. Voor 2007 tekende hij bij Ferrari, ter vervanging van de vertrekkende legende Michael Schumacher.

Kimi maakte de perfecte start bij het Italiaanse team en won de Australische Grand Prix bij zijn debuut, voor McLaren-duo Fernando Alonso en rookie Lewis Hamilton. De volgende paar races waren teleurstellend wat Raikkonen betrof, inclusief een rampzalig Monaco-weekend waar hij tijdens de kwalificatie de vangrails zou raken. Twee vierde plaatsen in Canada en de VS lieten Raikkonen 26 punten achter op kampioensleider Lewis Hamilton in het rijdersklassement.

De strijd tegen Hamilton en McLaren begon tijdens de Franse Grand Prix, waar Raikkonen teamgenoot Felipe Massa bij de pitstops inhaalde om de eerste plaats te veroveren, en zo een cruciale raceoverwinning te behalen. Dit werd gevolgd door een nieuwe sterke overwinning op Silverstone voor de Britse Grand Prix, wat de derde overwinning van de Ferrari-coureur van het seizoen 2007 zou zijn. Het is niet verwonderlijk dat zijn volgende overwinning in Spa zou zijn, zijn derde opeenvolgende overwinning op het beroemde Belgische circuit.

Op weg naar de laatste fase van het seizoen stond Raikkonen nog steeds achter Hamilton in het rijdersklassement. De Brit won de Japanse Grand Prix op een kletsnat Fiji-circuit, waarbij Kimi als derde finishte. Het keerpunt voor de twee rivalen kwam bij de volgende race, de Chinese Grand Prix. Na een groot deel van de race aan de leiding te hebben geleid, zorgde een strategische fout van McLaren ervoor dat Lewis Hamilton van de baan slipte bij de ingang van de pitstraat, waardoor zijn auto strandde. Kimi profiteerde van het ongeluk van de jongeling en pakte zijn vijfde overwinning van het seizoen.

In de laatste race van het seizoen op Interlagos was Raikkonen nog steeds de underdog in de strijd om het kampioenschap. Hij had zeven punten achterstand op Hamilton voordat de race van start ging, en slechts drie achter regerend wereldkampioen Alonso. Nadat hij vanaf P3 op de grid was gestart, ging Raikkonen voorbij aan Hamilton en sloot hij achter Massa aan. De Britse coureur beleefde een slechte race, leed aan een gebrek aan tempo, evenals een probleem met de versnellingsbak, waardoor hij naar de zevende plaats zakte. Simpel gezegd betekende dit dat de overwinning van de race Raikkonen het kampioenschap met één punt zou opleveren, mocht dit slagen.

Uiteindelijk kwam de Fin voorbij aan Massa, om zo de race te winnen en zijn eerste wereldkampioenschap te behalen. het was een opmerkelijke strijd voor Raikkonen, die een groot deel van 2007 een enorme buitenstaander was. Ook leek McLaren het betere totaalpakket te hebben. Er zouden twee uitdagende jaren volgen bij Ferrari na de grootste overwinning ooit voor de coureur, waarbij Massa in 2007 beter presteerde dan Raikkonen, en net de coureurstitel van dat jaar misliep door Hamilton.

Het seizoen 2009 bleek zelfs nog meer een teleurstelling voor Raikkonen, met zijn Ferrari-bolide die het grootste deel van het seizoen geen snelheid had. Het is Kimi's verdienste dat hij opnieuw een speciale overwinning behaalde in Spa, hoewel dat zijn laatste Ferrari-overwinning in iets minder dan tien jaar zou zijn.

De Formule 1 verlaten

Het jaar 2009 eiste een zware tol van Raikkonen, wat resulteerde in zijn beslissing om de Formule 1 in 2010 te verlaten. Ondanks het bestaande contract met Ferrari, gaf het team de voorkeur aan tweevoudig wereldkampioen Fernando Alonso, die naast Felipe Massa kwam te rijden. Hoewel er aanvankelijk verwacht werd dat Raikkonen opnieuw zou tekenen bij zijn voormalige team McLaren, liepen de onderhandelingen snel spaak.

Er werden naar verluidt gesprekken gevoerd met Mercedes en Toyota, maar er kwam niets concreets voor het seizoen 2010 uit voort. Dit dwong Raikkonen uiteindelijk tot een gedwongen onderbreking van zijn Formule 1-carrière, waardoor hij de gelegenheid kreeg om zijn andere passies in de motorsport te verkennen. In 2010 en 2011 nam hij deel aan verschillende rally's en maakte hij zelfs een uitstapje naar NASCAR, hoewel deze klasse minder opzienbarend was. Hij boekte aanzienlijk succes in de rallysport en sloot het World Rallying Championship 2011 af met een respectabele tiende positie.

Raikkonen keert terug naar de Formule 1

Tegen het einde van het F1-seizoen van 2011 bleek dat Raikkonen een terugkeer naar de koningsklasse op het oog had. Na voor het eerst te zijn gespot op het hoofdkantoor van Williams, werd Raikkonen aangekondigd als de nieuwe coureur voor Lotus, voorafgaand aan het seizoen van 2012. Hij tekende een tweejarig contract met het team dat voorheen bekend stond als Renault.

Na het behalen van punten in de eerste twee races van het seizoen 2012, behaalde Raikkonen back-to-back podiumplaatsen voor Lotus in Bahrein en Spanje. De eerste daarvan, op het circuit van Sakhir, eindigde bijna in een raceoverwinning, maar het was uiteindelijk Red Bull-coureur Sebastiaan Vettel die de overwinning pakte nadat hij Kimi laat inhaalde. In 2012 zou Raikkonen een overwinning behalen, hoewel hij tot het einde van het seizoen moest wachten om deze te bezegelen. De Fin reed meesterlijk tijdens de Grand Prix van Abu Dhabi om zijn eerste race voor Lotus te winnen.

Raikkonen bleef voor 2013 bij Lotus en zou opnieuw een overwinning boeken voor het team, dit keer tijdens de openingsrace van het seizoen in Australië. Lotus had een groot deel van het seizoen een zeer competitieve auto, waarbij Kimi dat jaar nog zeven keer op het podium eindigde, hoewel hij bij geen van deze op de bovenste trede stond.

Zijn tijd bij het Britse team eindigde in enigszins bittere omstandigheden, met een salarisgeschil waardoor Raikkonen niet zou verschijnen bij de laatste twee races van het seizoen. De officiële reden was dat de coureur een rugoperatie niet wilde uitstellen, maar het was duidelijk dat de Grand Prix van Abu Dhabi 2013 de laatste was waarin Raikkonen voor het Lotus-team zou rijden.

De terugkeer van Raikkonen naar Ferrari

Voor het seizoen van 2014, dat een nieuw tijdperk van V6-turbohybridemotoren inluidde, keerde Kimi Raikkonen terug naar Ferrari. Hij tekende een lucratieve overeenkomst van twee jaar om terug te keren naar het team dat hem hielp de wereldtitel in 2007 te winnen, waar hij aanvankelijk samen zou werken met Fernando Alonso. Helaas voor de voormalige wereldkampioenen, kregen ze voor het seizoen 2014 een auto die bij lange na niet in staat was om races te winnen, laat staan ​​kampioenschappen.

Raikkonen werd knap verslagen door Alonso in het coureurskampioenschap, waarbij 2014 zijn eerste Formule 1-seizoen sinds 2001 was waarin hij helemaal niet op het podium verscheen. De inwoner van Espoo deed het in 2015 iets beter, hij eindigde als derde tijdens de Grands Prix van dat seizoen in Singapore en Abu Dhabi. Het was in 2015 waar Kimi een koppel zou vormen naast zijn rivaal en tevens goede vriend Sebastian Vettel, die van Red Bull naar Ferrari overstapte. De twee groeiden naar elkaar toe tijdens hun tijd als teamgenoten, hoewel de Duitser Raikkonen op de baan enorm overtrof.

Kimi zou na 2015 nog drie seizoenen bij Ferrari blijven rijden, waarbij elke auto steeds competitiever zou worden. Hij behaalde een paar tweede plaatsen in 2017, voordat hij uiteindelijk een race met het team won tijdens de Amerikaanse Grand Prix van 2018, als eerste voor Ferrari sinds 2009.

De overstap naar Alfa Romeo

In september 2018 werd aangekondigd dat Raikkonen Ferrari zou verlaten om zich weer bij Sauber te voegen met een contract van twee jaar. Het team zou voor het seizoen 2019 worden omgedoopt tot Alfa Romeo, waarbij hun coureur, Charles Leclerc, op zijn beurt Kimi's stoel bij Ferrari innam.

Sinds hij weer bij zijn oude team kwam, dat hem voor het eerst een kans gaf in de Formule 1, heeft de ervaren coureur grote indruk gemaakt. Hij kende een prima start in zijn eerste seizoen bij Alfa Romeo en scoorde 31 punten in de eerste twaalf races. In dezelfde periode scoorde zijn teamgenoot Antonio Giovinazzi slechts één punt. In de tweede helft van de campagne had Alfa Romeo veel problemen, wat betekende dat Raikkonen het seizoen afsloot op de twaalfde positie in het coureurskampioenschap.

Het volgende seizoen zou worden geteisterd door de COVID-19-pandemie, wat een ingekorte F1-kalender van slechts zeventien races creëerde. Alfa Romeo had een van de langzaamste auto's op de grid, aangedreven door de Ferrari-motor, die in 2020 opvallend weinig vermogen leverde. Kimi scoorde slechts twee keer punten bij de Toscaanse Grand Prix waar hij als negende eindigde en bij de Grand Prix van Emilia Romagna, waar hij wederom negende werd. Dit resulteerde in P16 in het coureurskampioenschap.

Raikkonen's 323e Formule 1-racestart bij de Eifel Grand Prix in 2020 zag hem het record van Rubens Barrichello breken voor de meeste F1-starts in de geschiedenis. Veel meer records worden er echter niet verbroken door The Iceman, want voorafgaand aan de Grand Prix van Nederland in 2021 kondigde de coureur aan voorgoed te stoppen in de Formule 1. Raikkonen stopte na een imposante carrière als wereldkampioen en maakt bij Alfa Romeo plaats voor Valtteri Bottas, die van Mercedes overstapt naar de renstal.