De meest bizarre Formule 1 Grand Prix van Brazilië ooit?

De beroemde en beruchte Formule 1 Grand Prix van Brazilië in 2003 zou de boeken ingaan als één van de meest enerverende aller tijden. Regen zorgde voor een vertraagde start, tal van schuivers en uiteindelijk ook voor twee zware klappers met een rode vlag en een vervroegde einduitslag tot gevolg.

Grote namen schoven van de baan, veelal in dezelfde bocht, bocht 3, daar waar een riviertje over het asfalt liep: Michael Schumacher, Jenson Button, Juan Pablo Montoya en Jos Verstappen. Giancarlo Fisichella, de onverwachte held van die dag, beschrijft de omstandigheden 20 jaar later in een exclusief interview met RacingNews365.

"Het regende erg hard tot en met het einde van de race. Ronde na ronde waren de omstandigheden anders. Soms stond er minder water, en soms stond er dan twee ronden later weer meer water. In de bochten twee en drie liep er een grote rivier, die de ene keer groter was dan de andere keer, waardoor je er last had van aquaplaning."

"Ik herinner me dat ik een paar keer bijna de controle over de auto verloor, vooral aan de achterkant, maar ik had geluk dat ik de auto op de baan kon houden. Het was belangrijk om een paar meter voor deze rivier wat in te houden, anders ontstond er aquaplaning en was het onmogelijk om de auto onder controle te houden."

Strategische meesterzet Jordan

Terwijl de schroothoop aan de buitenkant bij bocht drie groeide en Rubens Barrichello in de Ferrari wéér in kansrijke positie uitviel, vormde zich een top drie bestaande uit de McLarens van Kimi Raikkonen en David Coulthard en de Jordan van Fisichella. Het was de call van Jordans technisch kopstuk Gary Anderson om een vroege pitstop tijdens een safety car-periode, door Eddie Jordan zelf tegenover RN365 toegelicht.

"Het was heel duidelijk dat nóg slechter weer dichterbij kwam. We waren ervan overtuigd dat de race niet volledig voltooid zou worden."

"Het werd donker, het regende pijpenstelen en natuurlijk was er voortdurend actie op de baan. We hadden bedacht om bij onze pitstop net genoeg brandstof te tanken om tot driekwart van de race te geraken."

"Gary Anderson was briljant in dit soort dingen: hij zei dat ze de race één ronde na het voltooien van 75% van de totale afstand (vereist voor het toekennen van volledige punten, red.) zouden stoppen, en dat is precies wat er gebeurde."

Coulthard zocht vanaf P1 de pits op in ronde 52, waardoor het gevecht tussen Fisichella en Raikkonen plots om de leiding ging. De Italiaan reed de race van zijn leven en dwong de Fin in een fout in bocht 11.

"Het was zo lastig om de auto op de baan te houden, maar ik voelde me tegelijkertijd zo goed", aldus 'Fisico'. "Ik was blij met de set-up, die me in staat stelde te pushen, terwijl ik op mijn hoede was voor de lastige bochten. Het was een moeilijke race, maar ik haalde iedereen in en net nadat ik Raikkonen inhaalde, werd de rode vlag gezwaaid."

Dubbele megaklapper

Die rode vlag werd veroorzaakt door twee crashes. Eerst was het Mark Webber die de controle over zijn Jaguar verloor in de flauwe bocht richting startfinish. Onder droge omstandigheden een bocht om niet voor terug te deinzen, maar in de omstandigheden van die dag een enorme uitdaging.

Zijn impact met de bandestapels maakte dat overal puin de baan op werd geworpen. Fernando Alonso kwam daar op topsnelheid aan klapte vol op een los wiel van Webber, waarna een zeker zo zware klap voor de Renault-coureur volgde. Ook Webber blikt met RacingNews365 terug op die race.

"Het was tot dat moment een briljante race voor mij", zo weet de Australiër zich te herinneren. "Het was een zware impact voor mij en zeker toen ook Fernando van de baan ging, leek het alsof een raket had ingeslagen of iets dergelijks."

Waarom Alonso niet van het gas ging? "Ik denk dat tien seconden eerder iets over de boordradio geroepen moet zijn als 'geef nu gas, we maken een pitstop om iets te forceren'. In die tijd pushte je nog zodra je een gele vlag zag."

"Hij kwam daar dus over een blinde heuvel aangezet en omdat je ogen op kniehoogte zitten, zie je helemaal niks. Natuurlijk was ik bezorgd om hem. Ik was zelf ook beurs, maar ik wist over de vangrails te klimmen en dacht nog 'dit is een rode vlag'."

Terwijl Alonso naar het ziekenhuis werd vervoerd, deed Webber verwoede pogingen de F1-dokters ervan te overtuigen dat hij fit was: "Ik denk dat ik iets van 60 push-ups heb gedaan bij de fysio."

Pitbrand en volop verwarring

Volgens de reglementen zou een race definitief gestopt worden na een rode vlag als 75% van de raceafstand gereden was, waarbij werd teruggegrepen naar de tussenstand van twee ronden vóór de rode vlag.

"Maar toen de rode vlag werd uitgehangen, wisten we niet of dat het einde van de race was", aldus Fisichella. "Tegen het einde van mijn ronde naar de pits vertelden ze me pas dat ik had gewonnen."

Althans, daar was het team van overtuigd en terwijl vreugde de overhand kreeg, vatte de Jordan van Fisichella vlam. "Misschien dat het water te heet werd, omdat ik gedurende die inlap zo langzaam had gereden. Als de race door was gegaan, was er waarschijnlijk niks aan de hand geweest."

Alsof dat niet opmerkelijk genoeg was, ontstond er verwarring over de racewinnaar, aangezien Raikkonen als winnaar werd aangewezen. De stewards waren in de veronderstelling dat Fisichella bezig was aan zijn 55ste ronde en dat twee ronden eerder in ronde 53 Raikkonen nog aan de leiding ging.

Zodoende stond Fisichella blij, maar ook verbouwereerd op het podium: "Het was een vreemd podium, want we waren met z'n tweeën, niet met z'n drieën. Fernando was derde, maar hij lag in het ziekenhuis."

"Als je me voor de race vroeg 'zou je blij zijn als je vandaag tweede wordt?', zou ik natuurlijk blij zijn geweest, maar samen met het team was ik er zeker van dat ik de rechtmatige winnaar was. Op het podium was ik daarom blij, maar ook een beetje boos."

Jordan maakte jacht op gerechtigheid

Het voltallige Jordan-team dacht er hetzelfde over als Fisichella. In feite was hij namelijk al aan de 56ste ronde begonnen. Dat probleem kon in de tijdgevoelige minuten na de race niet worden aangekaart, dat volgde in de dagen na de race.

"Er heerste totale verwarring", aldus Jordan. "Het probleem was dat wedstrijdleider Charlie Whiting riep dat men niet moest vergeten twee ronden terug te grijpen, maar het tijdwaarnemingsprogramma was zelf al één ronde teruggegaan. Er werd in totaal één ronde te ver teruggegaan."

"Hoe zeer ik ook protesteerde, met mannen als Whiting en de plaatsvervangend wedstrijdleider Herbie Blash aan het roer was het podium gewoon het podium. Wij kregen de tweede plaats toebedeeld."

Uiteindelijk moest Jordan een bezoek brengen aan de FIA in Parijs om protest aan te tekenen, met gezonde argwaan over een voor Jordan gunstige uitkomst: "Er werd me aan alle kanten aangeraden de zaak te laten rusten, onder andere door FIA-president Max Mosley. Met hem had ik altijd het idee dat hij bijbedoeling had als hij zoiets opperde."

"Ik denk dat hij de FIA niet in een kwaad daglicht wilde stellen en dat is begrijpelijk, maar ik wilde koste wat kost dat het recht zegevierde. Maar Mosley was een geschoold advocaat, begreep mijn standpunt en hij handelde fair", zo geeft Jordan de FIA nog een complimentje na.

"De FIA gaf toe dat er een fout was gemaakt, misschien niet door hen zelf, maar wel een fout. Echter, het was een begrijpelijke fout en ze hebben die fout tenminste rechtgezet."

Verlaat feestje op Imola

Fisichella kreeg het verlossende telefoontje van Jordan. Fisichella: "Ik was op een evenement in Italië voor een belangrijke sponsor van het team toen hij belde en zei dat ik had gewonnen. Ik maakte dat aan iedereen bekend en we kochten direct een paar flessen champagne."

"Toen ik huiswaarts keerde, opende ik een fles wijn en vierde ik de zege met mijn familie. Het bleef echter frustrerend dat we het niet op het podium hebben kunnen vieren."

Jordan nam het heft in eigen handen en probeerde het verliezen van een belangrijk podiummoment enigszins te herstellen: "Ik dacht 'ooh sh*t, we hebben niet de kans gekregen om op de bovenste trede van het podium te staan, om het volkslied te horen en om onze sponsoren in de spotlights te zetten'."

Uiteindelijk werd op Imola een nieuwe ceremonie opgezet, waarbij de McLaren en de Jordan gebroederlijk naast elkaar stonden en Raikkonen eigenhandig de bokaal overhandigde aan Fisichella.

Fords laatste overwinning

Wat voor Fisichella een reminder was van zijn racekwaliteiten, was voor motorleverancier Ford de laatste overwinning in de Formule 1. Ford keert in 2026 als partner van Red Bull terug in de Formule 1. Maar wie denkt dat Ford extatisch was om de prestatie van Jordan heeft 't mis.

"Ze waren furieus, zeer ontsteld", aldus Jordan. "Ik win voor hen een race, maar denk je dat ze ons goedgezind waren? Nee. Alles was op Jaguar gericht en wij waren hen eigenlijk maar een doorn in het oog, omdat wij dingen konden waar zij niet toe in staat waren."

"Voor het geld dat wij voor die motoren betaalden, konden ze best iets vrijgeviger zijn, maar dat was naar Jordan toe nooit het geval."

Voor Jordan was het het laatste moment in de spotlights. In 2005 zou nog één podium volgen in die vreemde GP op Indianapolis, voordat het team verkocht werd en achtereenvolgens door het leven zou gaan als Midland, Spyker, Force India, Racing Point en nu Aston Martin.

Jordan kon het team niet in leven houden: "Dat was zeer moeilijk, vanwege nieuwe wetgevingen rond tabakssponsoring en problemen met sponsoren."

En Fisichella? Die ging van Jordan naar Sauber, naar Renault, naar Force India, om uiteindelijk zijn carrière als invaller van Felipe Massa bij Ferrari te beëindigen. Met dat merk zou hij tot op de dag van vandaag actief zijn in de langeafstandsracerij.