Fernando Alonso

Biografie van Fernando Alonso

Fernando Alonso, tweevoudig F1-wereldkampioen, is al bijna twee decennia een sleutelfiguur in de sport sinds hij in 2001 zijn debuut maakte voor Minardi.

De Spanjaard, geboren in een arbeidersgezin in Oviedo, begon op driejarige leeftijd met karten en keek daarna niet meer terug om succes te behalen op lokaal, nationaal en wereldniveau.

Hoe ging Alonso van kartsucces naar F1-glorie? Hier is alles wat je moet weten over het leven van Fernando Alonso.

De kartcarrière van Alonso

De vader van Alonso, Jose Luis Alonso, was een amateur-kartracer en wilde zijn hobby delen met zijn kinderen. Terwijl de oudere zus van Fernando, Lorena, niet aan de activiteit begon, werd het karten geïntroduceerd bij haar driejarige broertje.

Nadat de vader van Fernando een aanbod van de Spaanse voetbalclub Celta Vigo om doelman te worden had afgewezen, wijdde het gezin zich aan de kartcarrière van Fernando. Gezien de financiële kosten die gepaard gingen met de onderneming, werd Alonso geholpen door Genis Marco en zijn vermogen om persoonlijke en sponsorgelden bij elkaar te brengen.

Overwinningen in het juniorenkampioenschap voor kinderen leidden tot drie opeenvolgende Spaanse nationale kampioenschappen voor junioren van 1993 tot 1995. Van daaruit behaalde Alonso successen in de Italiaanse en Spaanse internationale A-kampioenschappen, evenals een tweede plaats in het Europees kampioenschap.

Vroege carrière en de Formule 1

Op 17-jarige leeftijd maakte Alonso zijn debuut in de autoracerij in de Euro Open van 1999 met Nissan bij Campos Motorsport. Hij veroverde de titel in de laatste race van het seizoen na het behalen van zes overwinningen en negen polepositions, waarmee hij de overstap maakte naar de International Formula 3000.

Minardi sportdirecteur Cesare Fiorio gaf Alonso zijn eerste test in een F1-auto in Jerez als onderdeel van Euro Open om de kampioen de kans te geven op een hoger niveau te testen. Van daaruit werd de Spanjaard in 2000 benoemd tot test- en reservecoureur voordat hij in 2001 bij het team kwam.

Na het seizoen zonder punten af te sluiten en met als beste resultaat een tiende plaats, werd Alonso Renault-testrijder voor 2002, voordat hij de teamgenoot van Jarno Trulli werd voor het seizoen van 2003. In zijn tweede race werd Alonso de jongste coureur die een pole-position pakte tijdens de Maleisische Grand Prix. De Spanjaard sloot het seizoen als zesde af in het klassement met 55 punten.

In het seizoen van 2004 maakte Alonso naam door vier keer op het podium te eindigen en poleposition te pakken tijdens de Franse Grand Prix. Echter, in 2005 ging hij echt indruk maken en streed hij om de titel met Kimi Raikkonen.

Ondanks dat de McLaren sneller bleek te zijn, resulteerden de betrouwbaarheidsproblemen bij de renstal in de titel voor Alonso. Hij overtrof Emerson Fittipaldi als de jongste kampioen ooit met zeven overwinningen, zes poles en veertien podiumplaatsen.

In 2006 herstelden Ferrari en Michael Schumacher zich, hoewel Alonso zes van de eerste negen races won. Maar nadat de getunede mass demper van Renault verboden was, kwam Ferrari terug en stonden beide coureurs gelijk in punten op weg naar de voorlaatste ronde in Japan. Schumachers titelkansen eindigden toen zijn motor faalde terwijl hij de race leidde, en de overwinning ging naar Alonso, die de titel veiligstelde in Brazilië.

Alonso's naar McLaren en de terugkeer naar Renault

Alonso verliet Renault voor McLaren met een contract van drie jaar, samen met rookie Lewis Hamilton. Hoewel de twee streden om het wereldkampioenschap, waren ze betrokken bij tal van incidenten die hun relatie verzuurde. Het meest opvallende kwam tijdens de Hongaarse Grand Prix toen Hamilton een teaminstructie niet gehoorzaamde, waardoor Alonso Hamilton vertraagde in de pitstraat.

McLaren had zijn eigen problemen met de Spygate-controverse, maar niettemin gingen zowel Alonso als Hamilton de laatste race van het seizoen in met een kans om de titel te winnen. Het was echter Ferrari's Kimi Raikkonen die op één punt bovenaan het klassement eindigde, terwijl de Spanjaard als derde eindigde. Hoewel hij evenveel punten had als Hamilton, eindigde de Britse coureur als tweede.

De verslechterde relatie leidde ertoe dat Alonso en McLaren hun deal beëindigden. Ondanks opties van verschillende teams keerde hij terug naar Renault met een contract van twee jaar. Na een trage start van het seizoen scoorde Alonso meer punten dan welke andere coureur dan ook in de laatste vijf races. Hij won in Singapore en Japan, hoewel de eerste op controversiële wijze kwam. Teamgenoot Nelson Piquet Jr. crashte opzettelijk om een safety car te veroorzaken in de gebeurtenis wat nu Crashgate wordt genoemd.

De switch naar Ferrari

Ondanks een aanbod van Red Bull en Honda tekende Alonso in 2009 een contract om bij Renault te blijven. Maar na een seizoen waarin hij als negende eindigde in het coureurskampioenschap, en het team werd onderzocht voor Crashgate, vertrok de Spanjaard in 2010 naar Ferrari. Hij won in zijn debuutrace met het team tijdens de Grand Prix van Bahrein 2010, samen met vier andere races om de seizoensafsluitende Grand Prix van Abu Dhabi in te gaan op het klassement met acht punten, ondanks een achterstand van 47 punten. Door een strategische fout van Ferrari bleef Alonso echter achter Renault's Vitaly Petrov, waardoor hij als tweede eindigde in het eindklassement achter Sebastian Vettel.

Er was geen titeluitdaging in 2011 omdat Ferrari geen aerodynamische grip en bandenmanagement had. Alonso behaalde tien podiumplaatsen, waaronder een overwinning in de Britse Grand Prix na een Red Bull-strategiefout, maar het was slechts goed genoeg voor een vierde plaats in het eindklassement.

Nadat hij zijn contract bij het team had verlengd, keerde Alonso in 2012 terug in vorm en concurreerde opnieuw met Vettel om de titel. Overwinningen in Maleisië, Valencia en Duitsland hielpen de Spanjaard een voorsprong van 40 punten op te bouwen in het klassement, maar Vettel maakte een meedogenloze comeback en leidde het klassement met 13 punten op weg naar de laatste race van het seizoen in Brazilië. Alonso eindigde als tweede, maar Vettel kwam als zesde over de streep om de Ferrari-coureur opnieuw een kampioenschap te ontnemen.

Er was weinig dat Alonso kon doen om Vettel te ontkennen in 2013, toen de Duitser naar een volgende titel reed. Mercedes werd in 2014 het te kloppen team. Alonso slaagde er niet in een race te winnen, maar eindigde wel twee keer op het podium. Omdat Ferrari niet in staat was een kampioenschapswinnende auto te leveren, vertrok Alonso naar McLaren.

Alonso keert terug bij McLaren

Alonso keerde terug naar McLaren met een driejarig contract, maar de start was niet voorspoedig. Tijdens de pre-season tests in februari 2015 liep Alonso een hersenschudding op bij een crash, wat resulteerde in vervanging door Kevin Magnussen tijdens de seizoensopener, de Grand Prix van Australië.

Bij zijn terugkeer verliepen de zaken niet zoals gehoopt, vooral omdat de Honda-motor van McLaren aanzienlijk tekortschoot in vermogen. Het team ondervond daardoor ernstige uitdagingen. Alonso wist slechts twee keer punten te behalen, en hij liet herhaaldelijk zijn frustratie blijken via de boordradio.

Een ernstige crash met Esteban Gutierrez tijdens de seizoensopener van 2016 in Australië resulteerde in Alonso's afwezigheid in de daaropvolgende race in Bahrein vanwege medische redenen. Hij versloeg teamgenoot Jenson Button vijftien keer gedurende het seizoen en eindigde negen keer in de punten, waardoor hij het seizoen als 10e afsloot in het rijderskampioenschap met 54 punten.

In 2017 was er geen aanzienlijke vooruitgang, en Alonso had in de eerste races te kampen met betrouwbaarheidsproblemen. Zijn beste resultaat was een zevende plaats in Hongarije, waardoor Alonso als vijftiende eindigde in het klassement.

Verlof en terugkeer naar de Formule 1

Hoewel Alonso een nieuwe deal tekende en het seizoen 2018 begon met een vijfde plaats in Australië, werd duidelijk dat de Spanjaard niet meer gelukkig was in de Formule 1. Hij eindigde het seizoen als elfde in het klassement en kondigde toen zijn vertrek uit de sport aan, daarbij verwijzend naar een gebrek aan racen op het circuit en ontevredenheid over de concurrentie in de F1. Hoewel hij merkambassadeur voor McLaren bleef, liep zijn contract eind 2019 af.

Na een twee tussenjaren keerde Alonso in 2021 terug naar de F1-grid na het tekenen van een tweejarig contract met Alpine, voorheen het team van Renault. Met Esteban Ocon naast hem draagt hij bij aan de eerste overwinning onder de naam Alpine. Door het sterke verdedigen kon zijn teamgenoot namelijk de GP van Hongarije op zijn naam schrijven. Zelf haalde hij een keer het podium tijdens de GP van Qatar.

Ook in 2022 kwan de tweevoudig wereldkampioen uit voor de Franse renstal, waarmee hij kampioen werd in 2005 en 2006. Naast hem reed, net als in 2021, Ocon, maar dit maal werd hij verslagen door zijn teamgenoot mede doordat zijn bolide gedurende het hele seizoen kampte met technische problemen

Alonso maakt verrassende overstap naar Aston Martin

Fernando Alonso verraste vriend en vijand door aan te kondigen dat hij in 2023 voor Aston Martin gaat rijden. Hij heeft een contract getekend voor meerdere jaren bij de Britse renstal. Daarmee vervangt hij Sebastian Vettel, die bekendmaakte met pensioen te gaan. Lance Stroll is de nieuwe teamgenoot van de Spanjaard. Met het zogeheten 'El plan' kende Aston Martin een uitstekende seizoenstart. Alonso bleef maar podiums behalen en stond in totaal acht keer op het podium in het seizoen 2023. Hij behaalde 206 punten en eindigde daarmee als vierde in het klassement.

Ondanks de goede start van Aston Martin werd de auto niet goed doorontwikkeld, waardoor ze deze vaste podiumkoers niet konden volhouden. Hierdoor zakten ze van de tweede plek in het constructeurskampioenschap naar de vijfde plaats, mede door de sterke comeback van McLaren. Zal Aston Martin in 2024 wel het gehele seizoen competitief zijn en heeft Alonso kans op de wereldtitel?