Wat is het geheim achter de opmars van McLaren?

Als we het hebben over het concurrentievermogen van een auto die zo dominant is als de McLaren MCL39, is het gebruikelijk om de vraag te stellen welke upgrades de machine tot het referentiepunt in de Formule 1 hebben gemaakt. Meestal komt het neer op een combinatie van originele ontwerpkenmerken en de daaropvolgende upgrades. Het is belangrijk om te benadrukken dat het succes van McLaren niet van de ene op de andere dag tot stand is gekomen. Het gaat over een lang proces dat de basis heeft gelegd waarop de engineers kunnen voortbouwen.

Dit uitgangspunt is nodig om effectief een datum te kunnen vaststellen waarop McLaren begon met het bouwen van de beste auto op de grid. Dat gaat namelijk gepaard met de upgrade die werd geïntroduceerd tijdens de Grand Prix van Oostenrijk in 2023. Die upgrade was gericht op de voertuigdynamica, een andere geometrie van de voorwielophanging en aerodynamica, en een verdere ontwikkeling van de onderkant en de vleugels, die tijdens de volgende race op Silverstone werd voltooid.

Later in 2023 werd in Singapore een verdere upgrade op de MCL60 geïntroduceerd met nieuwe inlaten van de sidepods, die het oppervlak onder de auto effectief vergrootten. Het was een kenmerk dat behouden bleef op de MCL38 van 2024, waarmee McLaren de wereldtitel bij de constructeurs wist te winnen.

Voor- en achtervleugel

Maar dit liet pas echt een verbetering qua performance zien tijdens de Grand Prix van Miami in 2024, waarbij opnieuw de onderkant en de vleugels werden aangepakt. Bij de voorvleugel werd het outwash-effect van de luchtstroom vergroot om de lagere stromingen in het centrale deel van de vloer te optimaliseren.

De elasticiteit van de aerodynamica is een gebied waarop McLaren een voorsprong heeft kunnen opbouwen op zijn rivalen, zowel wat betreft de voor- als achtervleugel, die respectievelijk in 2024 in de Verenigde Staten en Baku werden geïntroduceerd. Met name die achtervleugel was uiterst effectief in het oprekken van de reglementen. De 'mini-DRS' werd uitgevonden, maar het ging niet alleen om 'trucjes'.

'Splitsing' tussen Norris en Piastri

De komst van Rob Marshall van Red Bull in januari 2024 maakte namelijk nieuwe ontwerp- en productiemethoden mogelijk, maar Marshall bracht ook de kostbare kennis mee die ontbrak bij het team uit Woking. En hij leidde Red Bull naar de verpletterende prestaties in 2023.

Sinds begin 2025 is het effect duidelijk te zien aan de MCL39, met een extreme voorwielophanging die effectief is, omdat concurrenten deze tijdens het seizoen onmogelijk kunnen kopiëren. Dit element, dat wordt gekenmerkt door een zeer hoge hoek van de bovenste draagarm, zou een veelvoorkomend kenmerk kunnen worden op veel auto's in 2026. Een upgrade die met name als succesvol moet worden beschouwd op de MCL39, betreft de upgrade die in Oostenrijk werd geïntroduceerd, waarbij de geometrie van de pull rod-voorwielophanging licht werd aangepast.

De verbinding die een andere hoek van de voorwielen bepaalt, werd aangepast naarmate de draaicirkel groter werd. In wezen was de aanpassing bedoeld om Lando Norris en Oscar Piastri meer gevoel te geven aan de voorzijde van de auto bij het ingaan van bochten. Dit is de upgrade die voor een 'splitsing' tussen Norris en Piastri zorgde, waarbij Norris de nieuwe upgrade nam, terwijl Piastri bij de oudere configuratie bleef, omdat hij die beter bij zijn rijstijl vond passen.

Gedurende het 2025-seizoen waren de meeste ingrepen die McLaren aan de MCL39 heeft gedaan, gericht op de dynamica en niet op de pure aerodynamica. De auto was afgeleid van eerdere concepten voor vleugelelasticiteit, met een nieuw ontwerp voor de voorvleugel dat in Imola werd geïntroduceerd als reactie op de maatregelen van de FIA tegen flexibele vleugels tijdens de Grand Prix van Spanje. En het nieuwe ontwerp deed geen afbreuk aan de prestaties.