Ayrton Senna

Biografie Ayrton Senna

Ayrton Senna da Silva werd geboren op 21 mei 1960 in Sao Paulo, Brazilië. Hij was het middelste kind van een welvarend gezin. Zijn vader, Milton da Silva was grootgrondbezitter en fabriekseigenaar. De naam van zijn moeder luidt Neide Senna da Silva. Ayrton had een oudere zus - Viviane - een een jongere broer genaamd Leonardo.

Al in zijn jeugdjaren was Senna erg sportief. Zo had hij talent voor gymnastiek en was hij erg atletisch. Op vierjarige leeftijd ontwikkelde Senna een interesse voor auto's en racen. Zijn eerste kart werd gemaakt door zijn vader en had een grasmaaier motor met een vermogen van één PK. Vanaf dat moment startte Senna met racen. Op dertienjarige leeftijd nam hij deel aan een kart evenement in Interlagos. Ondanks dat zijn concurrenten een stuk ouder waren, startte Senna de race vanaf pole positie. Hij leidde een groot deel van de race, maar viel uiteindelijk uit na een touché met één van zijn rivalen.

Senna won het Zuid-Amerikaanse kart kampioenschap in 1977 en nam deel aan het Karting World Championship van 1978 tot en met 1982. In 1979 en 1980 werd hij vicekampioen.

In 1981 verkaste Senna naar het Verenigd Koninkrijk voor een carrière in eenzitters. Hij boekte direct successen. Hij won zowel het RAC als het Townsend-Thoreson Formula Ford 1600 Championship dat jaar, namens het Van Diemen team.

Ondanks het succes trok Senna zich terug uit het Formula Ford kampioenschap. Senna's ouders verlangen dat hij het familiebedrijf zou overnemen, wat ertoe leidde dat hij terugkeerde naar zijn geboorteland. Nog voor hij vertrok kreeg Senna een aanbieding van een Formula Ford 2000-team, welke hij afsloeg.

Na een periode van bezinning in Brazilië, besloot Senna zijn loopbaan nieuw leven in te blazen. Hij keerde terug naar Engeland en won zowel het Europese als Britse Formula Ford 2000-kampioenschap. in 1983 kwam Senna uit voor het West Surrey Racing team in het Britse F3-kampioenschap. Senna claimde de titel tijdens de laatste ronde van het kampioenschap én won de losstaande F3-race op het circuit van Macau.

Ayrton Senna's debuut in de F1 bij Toleman

Gedurende zijn tijd in de Formule 3 in 1983 testte Senna F1-auto's van Williams, McLaren, Brabham en Toleman. Tijdens de test voor Williams op Donington Park was Senna een stuk sneller dan de meeste andere coureurs, onder wie regerend kampioen Keke Rosberg. Lotus bekeek de test vanaf de zijlijn en wilde Nigel Mansell vervangen met Senna. Lotus' teamsponsor Imperial Tobacco wilde echter dat een Britse coureur uit zou komen voor het team, waardoor Senna het stoeltje misliep. Een soortgelijke situatie deed zich voor bij Brabham, waar sponsor Parmalat een Italiaanse coureur wilde contracteren.

Als gevolg van de commerciële kwesties bij Brabham en Williams tekende Senna een contract bij Toleman, een relatief nieuw team. Zijn teamgenoot werd Johnny Cecotto.

Senna debuteerde tijdens de Braziliaanse Grand Prix maar viel kort na de start van de race uit wegens een kapotte turbo. Hij scoorde zijn eerste punten één race later tijdens de Zuid-Afrikaanse Grand Prix. Op het circuit van Kyalami kwam hij als zesde over de finish, een kunstje dat hij twee weken later opnieuw flikte tijdens de Grand Prix van België. De GP van San Marino viel compleet in het water voor de Braziliaan; wegens banden- en motorproblemen wist Senna zich niet te kwalificeren voor de race. Het was de eerste en laatste keer dat dit gebeurde in zijn loopbaan.

De beste prestatie van Ayrton Senna in 1984 vond plaats tijdens de verregende Grand Prix van Monaco. Vanaf de dertiende stek begon Senna aan een ware inhaalrace. Leider Alain Prost voelde Senna's adem in zijn nek; Senna reed vier seconden per ronde sneller dan de Fransman. In ronde 31 werd de race echter vroegtijd afgevlagd vanwege de grote hoeveelheid regen. Senna kwam als tweede over de eindstreep. Ook tijdens de Grand Prix van Groot-Britannië en de Portugese GP stond Senna op het podium.

Gedurende het seizoen sprak Senna met Lotus over een contract voor 1985. Hij informeerde zijn werkgever Toleman hier niet over, wat zorgde voor een contractbreuk. Als straf schreef Toleman Senna niet in voor de Italiaanse Grand Prix. Senna eindigde negende in het kampioenschap en vertrok aan het eind van het seizoen naar Lotus.

Ayrton Senna bij Lotus

Senna werd de eerste Lotus-coureur die niet persoonlijk geselecteerd was door oud-teameigenaar Colin Chapman, die was overleden in 1982.

Samen met teamgenoot Elio de Angelis domineerde Senna de testsessies in Brazilië. Hoewel de Lotus een snelle auto was, belemmerden problemen met de betrouwbaarheid en Senna's gebrek aan ervaring het potentieel van het team. Ondanks dat hengelde Senna zijn eerst pole positie in de Formule 1 binnen tijdens de Portugese Grand Prix. Onder natte omstandigheden reed de Braziliaan naar de overwinning. Senna finishte op meer dan een minuut voorsprong van Ferrari's Michele Alboreto. Hij zette iedereen tot en met de derde plaats op een ronde achterstand en behaalde tevens zijn eerste grand slam.

Naarmate het seizoen vorderde, verslechterde de relatie tussen Senna en teamgenoot De Angelis. Dit kwam omdat beide coureurs de status wilde hebben van eerste rijder. De Angelis vertrok aan het eind van het seizoen aar Brabham. Senna en de Italiaan eindigden respectievelijk vierde en vijfde in het kampioenschap. Senna claimde gedurende het seizoen zeven pole positions.

Johnny Dumfries werd Senna's nieuwe teamgenoot. Senna had liever gezien dat landgenoot Mauricio Gugelmin aan zijn zijde kwam te staan, maar Lotus titelsponsor John Player Special wilde een Britse coureur binnen het team.

Senna startte het 1986 F1-seizoen met een tweede plaats in Brazilië. Hij won de Spaanse Grand Prix met slechts 0.014 seconden voorsprong op Nigel Mansell. Het was opnieuw een onbetrouwbare Lotus die Senna punten kostte verder in het seizoen. Ondanks dat behaalde Senna in totaal acht pole positions en acht podiums, waarvan twee overwinningen. Hij eindigde als vierde in het coureurskampioenschap.

In 1987 maakte Lotus gebruik van dezelfde Honda V6-turbomotor waarmee Williams een jaar eerder kampioen werd onder de constructeurs. Satoru Nakajima werd Senna's nieuwe teamgenoot. Senna kwam als tweede over de eindstreep tijdens de Grand Prix van San Marino. Eén race later - in België - kwam Senna in opspraak, evenals rivaal Nigel Mansell. Senna en Mansell hadden een touché tijdens de race, wat ertoe leidde dat de Brit Senna aanviel na afloop van de Grand Prix. Mansell greep de Braziliaan bij zijn keel en vertelde hem wat hij van het incident vond.

Na overwinningen in Detroit en Monaco nam Senna de leiding in het kampioenschap. Gedurende het seizoen verbeterde Williams haar auto, wat ertoe leidde dat Senna het kampioenschap als derde eindigde. Landgenoot Nelson Piquet ging er met de titel vandoor, rivaal Nigel Mansell werd tweede. Senna scoorde acht podiums en één pole position.

Vertrek naar McLaren en rivaliteit met Alain Prost

In 1988 verkaste Senna naar titelkandidaat McLaren. Bij McLaren vervolgde Senna zijn goede relatie met Honda, welke hij op had gebouwd tijdens zijn laatste jaar bij Lotus. Teamgenoot van de Braziliaan was tweevoudig wereldkampioen Alain Prost.

Waar Prost de eerste race van het seizoen won (Brazilië), won Senna det tweede race (Imola). In Monaco veroverde Senna pole position. De Braziliaanse coureur was 1.6 seconden sneller dan zijn teamgenoot. Senna leidde de race tot aan ronde 67, toen hij crashte.

In Portugal kwam de relatie tussen Senna en Prost lichtelijk onder druk te staan. Prost probeerde zijn teamgenoot meerdere malen interview halen tijdens de openingsronde, maar Senna deed er alles aan kom een manoeuvre te voorkomen. Op het rechte stuk blokkeerde Senna Prost, wat er bijna in resulteerde dat Prost tegen de muur van de pitstraat crashte met een snelheid van 290km/h. Prost nam uiteindelijk alsnog de leiding en won de race.

Het McLaren-duo won vijftien van de zestien races. De enige race die McLaren niet won werd gewonnen door Ferrari's Gerhard Berger, nadat Senna een touché had met Williams-coureur Jean-Louis Schlesser, die hij op een ronde zette.

Met dertien poles en acht overwinningen behaalde Senna zijn eerste wereldtitel.

Relatie met Prost verslechtert

In 1989 kwamen Senna en Prost opnieuw uit voor het team van McLaren. Tijdens de Grand Prix van San Marino kreeg het tweetal het opnieuw met elkaar aan de stok. Prost claimde dat er voorafgaand aan de race was afgesproken dat hij en zijn teamgenoot elkaar niet in zou halen bij een eventuele herstart. Senna had hier echter lak aan en haalde Prost in toen er een herstart van de race plaatsvond. Senna sleepte overwinningen binnen in San Marino, Monaco, Mexico, Duitsland, België en Spanje. Betrouwbaarheidsproblemen in Phoenix, Canada, het Verenigd Koninkrijk en Italië alsmede touchés in Brazilië en Portugal zorgden dat de Braziliaan veel puntverlies reed. Ondanks dat maakte Senna nog kans op de titel tijdens de laatste race van het seizoen in Japan. Om wereldkampioen te worden, moést Senna de race winnen. Senna startte vanaf de eerste positie maar crashte met teamgenoot Prost toen hij de Fransman in wilde halen gedurende de 46ste raceronde. Prost viel uit en Senna vervolgde zijn race, nadat een aantal baanmarshals hem hielpen zijn bolide opnieuw te starten.

Hoewel Senna de race won, was hij geen wereldkampioen. De man uit Sao Paulo werd gediskwalificeerd door de FIA, wegens hulp van de marshals bij de herstart, het afsnijden van de chicane én het rijden over de witte lijn bij de ingang van de pitstraat. Ook werd Senna's FIA Super Licentie tijdelijk ingetrokken, nadat hij publiekelijk kritiek had geleverd op voormalig FIA-president Jean-Marie Balestre. Senna was van mening dat Balestre Prost voortrok en hij er alles aan deed om van de Fransman een drievoudig wereldkampioen te maken. Senna werd uiteindelijk tweede in het kampioenschap met zes overwinningen. Wegens de slechte verhouding met zijn teamgenoot, besloot Prost McLaren vaarwel te zeggen. De Franse coureur vetrok naar Ferrari.

Prost vertrekt naar Ferrari, maar rivaliteit houdt aan

Ook in 1990 had Senna een dominante auto. Hij won drie van de eerste vijf races. Aartsrivaal Prost antwoordde met drie achtereenvolgende overwinningen in Mexico, Frankrijk en het Groot-Britannië en won ook de Spaanse Grand Prix later dat seizoen.

Evenals een jaar eerder werd het kampioenschap beslist in Japan. Senna startte vanaf de eerste plaats, Prost ving de race aan vanaf plek twee. Voorafgaand aan de kwalificatie vroeg Senna aan Balestre of de startplaats voor de polesitter verplaatst kon worden naar de 'schone' kant van de baan. Balestre besliste na de kwalificatie dat dit een no-go was, met als gevolg dat Prost beter wegkwam tijdens de start van de race. In de eerste bocht liet Senna zijn McLaren staan toen Prost - die ietwat voorlag - instuurde. Het tweetal crashte met een snelheid van 270km/h. Beide auto's eindigden in de bandenstapel, wat maakte dat Senna wereldkampioen werd.

Een jaar later kwam Senna publiekelijk terug op het incident. Volgens de Braziliaan hadden de race officials hem ervan verzekerd dat de eerste startplaats naar de linkerzijde (schone lijn) van het circuit verplaatst zou worden. Dat er niet op het verzoek van Senna in werd gegaan, zou een individuele beslissing van Balestre zijn geweest. Senna voelde zich belazerd en legde uit dat hij - met een diskwalificatie in 1989 in het achterhoofd - standvast niet op zij zou gaan voor Prost in de eerste bocht.

1991: Unstoppable Senna

In 1991 kampte Prost met een ondermaats presenterende Ferrari, terwijl Nigel Mansell last had van een onbetrouwbare Williams. Mansell kwam gedurende het jaar dichter bij Senna, maar de Braziliaan antwoordde met drie overwinningen later in het seizoen. Als bedankje aan teamgenoot Gerhard Berger, liet Senna de Oostenrijker voorbij in de laatste bocht op het circuit van Suzuka. Senna eindigde de race als tweede en werd opnieuw wereldkampioen.

1992: Ayrton Senna's laatste seizoen bij McLaren

Voorafgaand aan het seizoen van 1992 was Senna in gesprek met Williams over een zitje bij de Britse renstal. Senna koos ervoor trouw te blijven aan McLaren, mede vanwege zijn goede relatie met Honda. Dit bleek echter een beslissing die hem duur kwam te staan, aangezien Senna's McLaren niet op kon boksen tegen de uiterst dominante Williams van Nigel Mansell en Riccardo Patrese, welke gebruikmaakte van actieve wielophanging en een Renault-motor. Mansell werd wereldkampioen, Patrese werd tweede en de piepjonge Michael Schumacher werd derde.

Omdat McLaren in zwaar weer verkeerde, besloot Senna zijn geluk elders te zoeken in 1993. Hij informeerde wederom bij Williams en overwoog een carrière in de IndyCar Series. Senna kwam tot de conclusie dat een loopbaan in de IndyCar niks voor hem was en vestigde zijn hoop op een zitje bij Williams. Die droom viel echter in duigen nadat rivaal Alain Prost tekende bij Williams. Prost had een vetorecht in zijn contract dat Senna ervan weerhield te tekenen bij de Britse renstal. Senna kreeg een contract aangeboden van Ferrari, maar vanwege de slechte vorm van de Scuderia wees hij dit af. Omdat er simpelweg geen goede opties op het pad van de Braziliaanse coureur kwamen, besloot hij bij McLaren te blijven.

Een voorwaarde binnen Senna's contract was dat hij van race tot race zou bekijken wat de prestaties waren, en dat hij het team kon verlaten mits de resultaten tegenvielen. Senna bleef echter het hele seizoen bij het team uit Woking. Ondanks het feit dat de Ford-aangedreven McLaren een stuk minder goed was dan de Williams van Alain Prost en Damon Hill, boekte Senna vijf overwinningen. Eén daarvan was de legendarische race op Donington Park. Senna startte vanaf plaats vijf en haalde iedereen die voor hem reed in tijdens de openingsronde. Hij won de race met vlag en wimpel en zette iedereen tot en met de derde plaats op een ronde achterstand.

Nadat Senna de Grand Prix van Monaco won, leidde hij het kampioenschap. Dit duurde echter niet lang. Betrouwbaarheidsproblemen en een verbeterde Williams leidden ertoe dat Senna terugviel in de ranglijst en Prost zijn vierde kampioenschap binnensleepte.

Tijdens de voorlaatste race van het seizoen kreeg Senna het aan de stok met rookie Eddie Irvine. De Jordan-coureur probeerde zichzelf twee maal van een ronde achterstand te ontdoen, tot frustratie van Senna. Na de race confronteerde de Braziliaan Irvine en sloeg hij hem tegen het hoofd, wat resulteerde in een uitsluiting van deelname aan twee races. Deze beslissing werd later teruggedraaid.

Senna sloot het seizoen af met een overwinning in Adelaide, Australië. De race was Alain Prosts laatste Grand Prix en Senna nodigde Prost uit naast hem komen te staan op de hoogste trede van het podium. Dit tot verrassing van velen. Met deze actie liet Senna zien dat hij en zijn voormalige teamgenoot hun rivaliteit achter zich lieten.

Vertrek naar Williams en tragisch ongeluk Ayrton Senna

Nadat Prost zijn helm aan de wilgen hing, ontstond er ruimte voor Senna om te verkassen naar Williams. Zowel in de eerste als de twee ronde van het kampioenschap viel Senna uit. Tijdens de Grand Prix van San Marino, klapte Senna met een snelheid van 233km/h tegen een betonnen muur. De race werd stilgelegd en Senna werd verwijderd uit de cockpit, waarna hij per helikopter werd overgebracht naar het ziekenhuis in Bologna. Kort daarna werd bekendgemaakt dat Senna was gestorven als gevolg van de crash.

Lees hier meer over Senna's crash en overlijden.