Michael Schumacher

Biografie Michael Schumacher

Michael Schumacher werd geboren in Hurth, Noordrijn-Westfalen in Duitsland op 3 januari 1969 als zoon van Rolf en zijn vrouw Elisabeth. Toen Michael vier jaar oud was, voegde zijn vader een kleine motor toe aan zijn trapauto en daarmee begon zijn racecarrière.

De jonge Michael crashte tegen een lantaarnpaal in Kerpen, waardoor zijn ouders hem meenamen naar de kartbaan in Kerpen-Horrem. Hier werd hij het jongste lid. Zijn vader een kart voor hem met afgedankte onderdelen en Michael won al snel zijn eerste clubkampioenschap op zesjarige leeftijd. Om zijn zoon te helpen met racen, nam Rolf een tweede baan aan in het verhuren en repareren van karts, terwijl zijn vrouw in de kantine van het circuit werkte.

Schumacher behaalde zijn kartlicentie op twaalfjarige leeftijd. Dit niet in Duitsland, maar in Luxemburg. Reden hiervoor was dat de Duitse regels voorschrijven dat een coureur minimaal veertien jaar oud moet zijn om zijn/haar licentie te behalen. Schumacher behaalde zijn Duitse licentie in 1983, een jaar nadat hij het Duitse kampioenschap voor junioren had gewonnen. Vanaf dat moment won Schumacher verschillende Duitse en Europese titels voordat hij in 1988 zijn intrede deed in eenzitters door deel te nemen aan de Duitse Formula Ford en Formula Konig series.

In 1989 tekende Schumacher bij het Willi Weber WTS Formule 3-team, waarmee hij in 1990 de Duitse Formule 3-klasse won. Hij won dat jaar ook de Grand Prix van Macau en eindigde voor Mika Hakkinen, ondanks het feit dat de twee elkaar in de tweede race tegenkwamen, waardoor de Duitser zonder achtervleugel eindigde.

Schumacher sloot zich daarna aan bij het Mercedes junior raceprogramma in het World Sports-Prototype Championship, samen met Formule 3 rivalen Heinz-Herald Frentzen en Karl Wendlinger. Dit werd door velen als een vreemde keuze beschouwd omdat de meeste leeftijdsgenoten op weg naar de F1 voor de Formule 3000 kozen, maar Weber geloofde dat de blootstelling aan professionele persconferenties en langeafstandsraces met krachtige auto's Schumachers carrière ten goede zou komen.

Formule 1 debuut Michael Schumacher bij Jordan

Schumacher maakte zijn F1-debuut tijdens de Belgische GP van 1991 voor Jordan-Ford als vervanger van de opgesloten Bertrand Gachot. Omdat Schumacher nog onder contract stond bij Mercedes, betaalde de Duitse autofabrikant Jordan een bedrag van 150.000 dollar om Schumacher te laten debuteren.

De stap kwam nadat Schumacher indruk had gemaakt op leden van het Jordan team tijdens een testrit op Silverstone de week ervoor. Weber verzekerde Jordan dat Schumacher het circuit van Spa-Francorchamps goed kende, hoewel de waarheid was dat de Duitser er alleen als toeschouwer was geweest. De Duitser leerde het circuit kennen door rond te fietsen op zijn vouwfiets. Hij kwalificeerde zich als zevende en evenaarde daarmee het beste resultaat van het team. Zijn race eindigde echter in de openingsronde, wegens problemen met de koppeling.

Schumacher bij Benetton

Hoewel Jordan en het management van Mercedes een overeenkomst hadden gesloten waarbij Schumacher de rest van het seizoen voor het Ierse team zou uitkomen, sloot de Duitser zich voor de volgende race in Italië aan bij Benetton-Ford. Jordan probeerde een kort geding aan te spannen om de overstap te voorkomen, maar verloor de zaak omdat er nog geen definitief contract was getekend.

Schumacher eindigde vijfde in Italië voor teamgenoot en drievoudig wereldkampioen Nelson Piquet. Hij eindigde het jaar met vier punten uit zes races.

Terwijl het seizoen 1992 werd gedomineerd door de Williams van Nigel Mansell en Riccardo Patrese, wist Schumacher zijn eerste podium te scoren door derde te worden tijdens de GP van Mexico. Zijn eerste overwinning kwam later dat jaar tijdens de natte Belgische GP, en hij eindigde derde in het klassement met 53 punten, achter Patrese en kampioen Mansell.

Het jaar daarop was Williams opnieuw het te kloppen team. Ditmaal zaten Alain Prost en Damon Hill achter het stuur. De Fransman pakte de titel, maar Schumacher wist de Portugese GP te winnen en eindigde negen keer op het podium om het jaar als vierde af te sluiten met 52 punten.

Schumacher wereldkampioen met Benetton

Het seizoen 1994 zag Schumacher zes van de eerste zeven races winnen. Hij leidde de Spaanse GP, maar door een defect aan de versnellingsbak bleef hij lang steken op de vijfde plaats. Uiteindelijk knokte hij zich terug naar voren en finishte hij tweede.

Na de GP van San Marino werden Benetton, Ferrari en McLaren onderzocht op verdenking van het overtreden van het verbod van de FIA op elektronische hulpmiddelen. Benetton en McLaren weigerden aanvankelijk hun broncode te overhandigen, en toen ze dat wel deden, vond de FIA verborgen functionaliteit in de software. Aangezien er geen bewijs was dat de software tijdens de race was gebruikt, kregen beide teams een boete van 100.000 dollar omdat ze niet meewerkten. De software van McLaren werd echter legaal bevonden, terwijl die van Benetton werd beschouwd als een vorm van launch control.

Diskwalificaties op Silverstone en Spa

Schumacher werd bestraft voor inhalen in de formatieronde van de Britse GP, maar hij negeerde de straf en kreeg later een zwarte vlag. Dit resulteerde in een diskwalificatie en een ban van twee races die Benetton wijdde aan een communicatiefout met de stewards. Later werd hij gediskwalificeerd voor de Belgische GP wegens illegale slijtage van zijn skidblock.

Door deze incidenten kon Damon Hill het gat in het klassement dichten. Voorafgaand aan de laatste Grand Prix in Adelaide, Australië, leidde Schumacher het kampioenschap met één punt voorsprong op Hill. Het kampioenschap werd beslist in ronde 36 toen Schumacher de vangrail raakte terwijl hij leidde. Hill probeerde te passeren, maar de twee botsten toen de Duitser terug de baan op kwam. Dit resulteerde in een botsing die beide coureurs tot opgave dwong. Hierdoor werd Schumacher de eerste Duitse kampioen in de geschiedenis van de F1.

Aangedreven door dezelfde Renault-motoren als Williams, verdedigde Schumacher met succes zijn titel met Benetton in 1995. De Duitser won negen van de zeventien races en eindigde elf keer op het podium. Schumachers prestaties, samen met die van teamgenoot Johnny Herbert, hielpen Benetton tevens aan hun eerste constructeurskampioenschap.

Michael Schumacher vertrekt naar Ferrari

In 1996 verkaste Schumacher naar Ferrari. De Scuderia won voor het laatst rijders- en constructeurstitels in respectievelijk 1979 en 1983. Terwijl het team in 1982 en 1990 dicht bij titels was gekomen, hadden ze het moeilijk in het begin van de jaren negentig omdat hun V12-motor niet opgewassen bleek tegen de zuinigere V10's van de concurrentie.

Eddie Irvine werd Schumachers teamgenoot, hij kwam over van Jordan. Hoewel Schumacher tijdens het testen verklaarde dat de 412T goed genoeg was om het kampioenschap te winnen, werd het team niet gezien als van hetzelfde niveau als Williams en Benetton.

Hoewel het kampioenschap in 1996 buiten bereik bleek, weerhield dat Schumacher er niet van om drie overwinningen te boeken, een aantal dat Ferrari's aantal van 1991 tot 1995 overtrof. Hoewel de Duitser uitviel in drie van de eerste zes races, boekte Schumacher tijdens de Spaanse GP zijn eerste overwinning voor het team in moeilijke omstandigheden. De Duitser navigeerde door de stortregen zette nagenoeg het hele veld op een ronde achterstand. Schumacher was circa vijf seconden per ronde sneller dan zijn concurrenten en deed zijn bijnaam 'Regenmeister' eer aan.

Het dieptepunt van het seizoen kwam in Frankrijk toen Schumacher pole pakte, maar in de formatieronde motorpech kreeg. Toch behaalde hij nog twee overwinningen in België en voor Ferrari's beroemde Tifosi tijdens de Italiaanse GP. Schumacher bezorgde de Scuderia hun eerste overwinning op Monza sinds 1988. De Duitser eindigde het jaar als derde in de stand, terwijl Ferrari achter Williams eindigde in het constructeurskampioenschap.

Schumacher en Villeneuve

Schumacher vocht met Williams' Jacques Villeneuve voor de titel in 1997. Hoewel de Canadees het jaar sterk begon, reageerde de Duitser met vijf overwinningen waardoor hij de laatste race van het seizoen inging met één punt voorsprong. Maar toen Schumacher onder druk stond van Villeneuve terwijl hij de Europese GP leidde, kreeg de Duitser een koelvloeistoflek waardoor de Williams-coureur het gat dichtreed.

Villeneuve probeerde de Ferrari-coureur in te halen, maar Schumacher stuurde in op zijn rivaal om te proberen zijn voorsprong te behouden. De Duitser viel uit, terwijl Villeneuve vier punten scoorde en de titel pakte. Schumacher werd later gestraft voor zijn onsportieve gedrag en werd gediskwalificeerd uit het coureurskampioenschap.

Een nieuwe concurrent: Mika Hakkinen

Mika Hakkinen was Schumachers rivaal voor het seizoen 1998. De McLaren-coureur won de eerste twee races van het seizoen. De Duitser reageerde met een overwinning in Argentinië en een trio van overwinningen in Canada, Frankrijk en Groot-Brittannië. De laatste was controversieel omdat Schumacher leidde in de laatste ronde en stopte voor een tien-seconden stop-go penalty na het passeren van de finishlijn. Schumacher behield zijn overwinning.

Spa-Francorchamps 1998: Schumacher vs Coulthard

Tijdens de Belgische Grand Prix nam Schumacher een voorsprong van maar liefst veertig seconden onder regenachtige omstandigheden, maar hij crashte achterop David Coulthard toen hij de McLaren-coureur op een ronde wilde zetten. Beide coureurs vielen uit. Schumacher was furieus en bestormde de McLaren pitbox om Coulthard op zijn plaats te zetten.

Schumacher eindigde het seizoen als vicekampioen, achter rivaal Mika Hakkinen. Lang was het spannend, maar toen Schumacher uitviel tijdens de Grand Prix van Japan was het kampioenschap beslist.

Terwijl Schumacher Ferrari aan het constructeurskampioenschap hielp in 1999, werd zijn hoop op individuele glorie de bodem ingeslagen na een crash tijdens de Britse GP. De Duitser kreeg een kapotte achterrem en crashte in de hekken bij Stowe Corner, met een gebroken been tot gevolg. Schumacher keerde terug na zes races gemist te hebben om teamgenoot Irvine te helpen in zijn poging om het rijderskampioenschap te behalen, maar Hakkinen pakte zijn tweede opeenvolgende titel.

Schumacher brengt Ferrari terug naar de top

In 2000 ging Schumacher opnieuw de strijd aan met McLarens Mika Hakkinen. De Ferrari-coureur won vijf van de eerste acht races, maar Hakkinen reageerde halverwege het jaar.

De strijd om het kampioenschap duurde tot de voorlaatste race van het seizoen. Schumacher ving de race aan vanaf de eerste startplek, maar zag Hakkinen de leiding nemen in bocht één. Na zijn tweede pitstop bleef Schumacher Hakkinen voor en daardoor pakte zijn derde rijderskampioenschap. Het was Ferrari's eerste coureurskampioenschap sinds 1979. De Scuderia pakte ook het constructeurskampioenschap en eindigde 18 punten voor McLaren.

Niet te stoppen

In 2001 was Schumacher onstuitbaar, want de Duitser won negen van de zeventien races en pakte de titel met nog vier races te gaan. Opvallende momenten waren onder andere de Canadese GP waar Schumacher tweede en het podium deelde met broer Ralf, waardoor het de eerste één-twee finish was van broers in de F1. Michael's overwinning in de Belgische GP was de 52e in zijn carrière, waardoor hij viervoudig wereldkampioen Alain Prost achter zich liet. Alles bij elkaar claimde Schumacher het kampioenschap met 123 punten, 58 voor op vicepresident David Coulthard. Ferrari pakte het constructeurskampioenschap door 77 punten voor McLaren te eindigen.

Schumacher en Ferrari domineerden opnieuw in 2002 toen de Duitser samen met teamgenoot Rubens Barrichello vijftien van de zeventien races won. Schumacher won zijn vijfde titel met nog zes races te gaan. Barrichello leidde de GP van Oostenrijk, maar liet Schumacher met nog enkele meters te gaan voorbijgaan vanwege teamorders, wat leidde tot luid boegeroep van het publiek. De Duitser probeerde een formatiefinish te maken met zijn teamgenoot tijdens de GP van de VS, maar Schumacher vertraagde te veel waardoor Barrichello de overwinning pakte. Schumacher eindigde het jaar met elf overwinningen en eindigde tijdens elke race op het podium. Hij pakte de titel met 67 punten voorsprong op Barrichello.

In tegenstelling tot 2002 was het seizoen 2003 een spannend seizoen met Ferrari, McLaren en Williams in de strijd om de titel. Schumachers seizoen begon stroef en hij had in de beginfase een achterstand van zestien punten op Kimi Raikkonen, maar hij bracht het gat terug tot slechts twee door drie overwinningen op rij te boeken in San Marino, Spanje en Monaco.

Williams-duo Ralf Schumacher en Juan Pablo Montoya boekten elk twee overwinningen halverwege het jaar. Michael leidde Raikkonen en de Colombiaan met respectievelijk één en twee punten in Hongarije. Om wereldkampioen te worden had Schumacher slechts één punt nodig bij de GP van Japan, terwijl Raikkonen een overwinning nodig had. De Duitser eindigde als achtste om zijn recordbrekende zesde wereldtitel als coureur te pakken.

In 2004 domineerde Ferrari. Schumacher was niet te stoppen; uit de dertien eerste races won hij twaalf keer. Alleen in Monaco won hij niet, vanwege een touché met Montoya tijdens de Safety Car. Hij behaalde zijn zevende en laatste kampioenschap tijdens de Belgische GP en sloot het jaar af met dertien overwinningen uit achttien races.

Michael Schumacher en Fernando Alonso

In 2005 ging het allemaal niet vanzelf meer voor Ferrari. Dit kwam mede door een nieuwe regel. Banden dienden een hele race mee te gaan. Ferrari maakte gebruik van Bridgestone banden, welke niet op konden boksen tegen de levensduur van Michelin.

Schumacher vocht, maar de Scuderia bleek niet langer dominant. De Grand Prix van San Marino was Schumachers enige hoogtepunt gedurende de eerste seizoenshelft, waar hij 0,2 seconden achter Fernando Alonso eindigde. Dit ondanks een dertiende startplaats. Zijn enige overwinning kwam er tijdens de GP van de Verenigde Staten, toen bleek dat de Michelin-banden een aanzienlijk veiligheidsprobleem hadden op het circuit. Als gevolg daarvan trokken alle teams die de Michelin-banden gebruikten zich terug in de formatieronde, waardoor Schumacher en Barrichello als één-twee eindigden. Schumacher eindigde het jaar als derde met 62 punten, minder dan de helft van wereldkampioen Alonso.

2006: laatste gooi naar een achtste wereldtitel

Ook in 2006 had Schumacher een sterke concurrent aan Fernando Alonso. Een hoogtepunt van het seizoen kwam in San Marino, toen de Duitser zijn 66e pole position scoorde en daarmee het record van Ayrton Senna verbrak. Ook in Monaco klokte Schumacher de snelste tijd tijdens de kwalificatie, maar de pole werd hem ontnomen nadat hij zijn auto stopte en een deel van het circuit blokkeerde terwijl Alonso aan zijn kwalificatieronde bezig was.

Voorafgaand aan de Grand Prix van Canada had Schumacher een achterstand van 25 punten op Fernando Alonso, maar deze werd teruggebracht tot slechts elf punten na drie overwinningen op rij. Na een schitterende prestatie in China kwam de Duitser op gelijke hoogte met Alonso met nog twee races te gaan.

De Ferrari-coureur leidde de Japanse GP, maar met nog 16 ronden te gaan kreeg hij een motorprobleem, zijn eerste sinds de GP van Frankrijk in 2000. Alonso pakte de overwinning, waardoor Schumacher de titel alleen kon pakken met een overwinning in Brazilië. Daarnaast zou Alonso uit moeten vallen tijdens die race.

Vanwege een probleem met de brandstof druk ving Schumacher de Grand Prix van Brazilië als tiende aan. Hij klom op naar de zesde plaats, maar kreeg een lekke band toen hij Alonso's teamgenoot Giancarlo Fisichella inhaalde. Hij zakte terug naar de negentiende stek. De Duitser vocht zich terug naar de vierde plaats, maar Alonso ging er met het kampioenschap vandoor.

Pensioen en (bijna) terugkeer

Tijdens de Italiaanse Grand Prix van 2006 gaf Schumacher aan dat het zijn laatste seizoen in de sport was. Desondanks was Schumacher in 2007 aanwezig bij diverse races. Hij fungeerde de rol van adviseur voor Ferrari en assistent van Jean Todt. Daarnaast testte hij de auto, wat hij ook in 2008 deed. oOk nam hij deel aan de IDM Superbike-serie namens Ducati.

Felipe Massa raakte ernstig gewond nadat hij tijdens de kwalificatie voor de GP van Hongarije in 2009 door een stuk wielophanging werd geraakt. Toen duidelijk werd dat de Duitser enige tijd zou moeten missen, koos Ferrari Schumacher als zijn vervanger. Het sprookje ging echter niet door omdat Schumacher te veel last had van een nekblessure, welke hij eerder dat jaar had opgelopen tijdens een motorongeluk. Luca Badoer en Giancarlo Fisichella vervingen Massa uiteindelijk.

Michael Schumacher bij Mercedes F1

In 2010 keerde Schumacher terug op de grid. Hij sloot zich aan bij het nieuwe team van Mercedes. Schumacher gaf aan dat zijn voorbereidingen om Massa te vervangen een jaar eerder ervoor zorgden dat het begon te kriebelen om terug te keren binnen de Formule 1.

Zijn eerste race (Bahrein) eindigde Schumacher als zesde. In Spanje kwam hij als vierde over de eindstreep. In Turkije eindigde hij eveneens op die positie. Hij eindigde uiteindelijk als negende in het kampioenschap. Het was voor het eerst sinds zijn debuutseizoen in 1991 dat Schumacher een seizoen afsloot zonder pole positions, podiumplaatsen, overwinningen of snelste racerondes.

Ook in 2011 kwam 'Schumi' uit voor het team van Mercedes. In Canada evenaarde hij zijn beste resultaat voor de renstal; hij kwam als finishte als vierde. In België werd hij vijfde na een knappe inhaalrace vanaf de laatste startplaats. Tijdens de Grand Prix van Japan reed hij enkele ronden aan te leiding. Het was voor het eerst sinds 2006 dat hij een race leidde. Dit maakte hem tevens de oudste coureur die ooit een race leidde. Schumacher eindigde als achtste in het kampioenschap.

Het jaar 2012 bleek Schumachers laatste jaar in de sport. Schumacher en teamgenoot Rosberg vingen de Chinese Grand Prix aan vanaf de eerste startij. Schumacher moest echter opgeven vanwege een los wiel, terwijl Rosberg de race won. In Monaco zette Schumacher op magistrale de snelste tijd tijdens de kwalificatie. Hij moest de race echter startten vanaf de zesde stek, omdat hij een gridstraf had wegens een incident tijdens de race ervoor.

Valencia 2012: terug op het podium

Schumachers enige podium sinds zijn terugkeer kwam tijdens de Grand Prix van Europa in Valencia. Zijn derde plaats maakte hem de oudste coureur ooit op een F1-podium. Kort na deze gebeurtenis gaf Schumacher aan zijn helm na het seizoen van 2012 definitief aan de wilgen te hangen. Tijdens zijn laatste Grand Prix (Brazilië) werd hij zevende. Hij eindigde als dertiende in het rijderskampioenschap.

Michael Schumachers skiongeluk

In december 2013 was de familie Schumacher op skivakantie in Méribel, Frankrijk. Op 29 december raakte hij ernstig gewond bij een ongeluk. Volgens officiële berichten verloor Schumacher de controle over zijn ski's en viel hij, waarbij zijn hoofd tegen een steen terechtkwam. Hoewel hij een helm droeg, was het letsel flink. Hij werd onmiddellijk vervoerd naar het ziekenhuis in Grenoble, Frankrijk. In Grenoble onderging hij twee operaties. Zijn hersenen werden behandeld en de druk in zijn schedel werd verlicht.

Michael Schumacher nu

In Frankrijk werd Schumacher in een kunstmatige coma gebracht, dit te bevordering van zijn herstel. Hij bleef enkele maanden in het ziekenhuis en werd in september 2014 ontslagen uit het ziekenhuis. Sindsdien is er weinig officiële informatie naar buiten gekomen over zijn welzijn.