Kwalificatie format Met regelmaat komt men op de proppen met ideeën om de kwalificatie anders in te delen. Geen Q1, Q2 en Q3 meer, maar een alternatief format. Maar waarom? Bijna iedere kwalificatie kent volop spanning en deze spanning bouwt zich op tot in de slotseconden van de sessie. In ieder deel van de kwalificatie is het voor de teams en coureurs die op de wip zitten, een spel dat draait om duizendsten van een seconde om door te gaan naar het volgende deel. De top 10 kwalificatie is de afgelopen jaren een genot om naar te kijken: wie pakt de pole? Het gevecht werd vaak pas beslist in de laatste seconden. Andere formats zoals de kwalificatie van een uur waarin coureurs minimaal twaalf ronden moeten rijden, of een kwalificatie op vrijdag en zaterdag waarbij coureurs slechts één getimede ronde af mogen leggen, halen het bij lange aan niet bij de spanning van de huidige opzet. Om nog maar te zwijgen over de kwalificatiebingo die door Bernie Ecclestone geïntroduceerd werd als laatste stuiptrekking, om na twee mislukte edities al afgeschoten te worden. Startprocedure en startopstelling Wat kunnen we verzinnen om de start van de race spectaculairder te maken? Het is een wat rare hersenkronkel binnen de Formule 1. De sport die hoopt op een veilige ‘optocht’ zonder grote incidenten, laat staan gewonden, worstelt al jaren met het vraagstuk hoe de eerste ronde(n) spectaculairder kunnen verlopen. Daarbij wordt openlijk gesproken over het aanpassen van de startopstelling. Diverse ideeën worden geopperd, waaronder drie auto’s op een startrij of de afstand tussen de rijen verkleinen. Drie auto’s op dezelfde startrij in Monaco? Dat levert vast en zeker spektakel op in de vorm van crashes, maar is het realistisch? Nee! Het verkleinen van de afstand tussen twee rijen op de startopstelling mogelijk wel, maar de grote vraag is of de Formule 1 wel een ‘startprobleem’ heeft. Zijn de starts nu werkelijk zo saai? De Formule 1 praat zich een probleem aan dat er niet is. Tekst gaat verder onder foto.
Het aantal auto’s per team Tien teams, twintig coureurs. Dat is alles wat de Formule 1 op dit moment omvat. Als het aan de FIA en Liberty Media ligt gaat dit in de toekomst veranderen. Men wil minimaal 24 auto’s aan de start bij de F1-races. Aangezien de kosten voor het runnen van een F1-team torenhoog zijn, minimaal $ 125 miljoen per jaar om relatief achteraan mee te rijden, is de animo zeer klein. Om die reden wordt er al jarenlang gesproken over het inzetten van een derde auto door teams. Topteams als Ferrari, Mercedes en Red Bull zouden dan een derde coureur in kunnen zetten. Met de inzet van een derde auto door deze teams wordt het probleem van de Formule 1 veel groter. De verschillen tussen de topteams en de rest van het veld zijn zo groot, dat de rest van het veld nog slechts zou strijden om de laatste positie binnen de top 10.
De Formule 1 praat zich een probleem aan dat er niet is
Puntentelling De puntentelling in de Formule 1 is de afgelopen twintig jaar al diverse malen veranderd. Vaak in een poging om de sport, op papier, spannender te maken. Met de huidige puntentelling is volgens ons weinig mis. De eerste tien coureurs worden beloond met punten en een overwinning telt een stukje zwaarder mee dan de rest. In de afgelopen maanden werden diverse ideeën geopperd om de puntentelling wederom aan te passen. Punten voor de eerste vijftien coureurs in plaats van tien coureurs, of punten voor het behalen van een poleposition of snelste ronde. Wat voegt het toe aan de sport? Fans klagen wereldwijd dat de Formule 1 te complex is en met het aanpassen van de puntentelling wordt het er allerminst overzichtelijker op. Verplicht aantal pitstops Races zijn soms te voorspelbaar, is een gehoorde klacht. Door de banden van Pirelli is er soms weinig verschil in strategie en kiezen teams ervoor om slechts een pitstop te maken. Een idee om twee verplichte pitstops in te voeren is wat ons betreft onzinnig. Als de banden het probleem zijn, doordat ze niet snel genoeg slijten, dan is het aan bandenleverancier Pirelli om andere banden te produceren. Niet aan de teams om een extra pitstop te maken, waarbij ze een goede set banden moeten wisselen tegen een iets versere. Daarnaast brengt het invoeren van verplichte extra’s stops ook geen extra spanning. De team anticiperen op de bandenslijtage, en elkaar, en na enkele races kopiëren alle teams de strategie van de concurrent. Los van wat extra werk voor de pitcrew zorgt het niet voor verrassende uitslagen, een incidentele pitstopblunder daargelaten.
Meest gelezen
