Arrivabene en Binotto, het zijn zo goed als elkaars tegenpolen: de een een gehaaide sigarettenboer, de ander een wetenschappelijk opgeleide ingenieur. Beiden lopen al heel wat jaren mee in de Formule 1, beiden kennen het team van Ferrari als hun broekzak. De Italiaan Arrivabene is pleite en de in Zwitserland geboren Binotto neemt het van hem over. Waarom is Ferrari zo blij met Binotto en wie is hij eigenlijk?
Mattia Binotto is een Ferrari-man in hart en nieren. De nu 49-jarige werkt al sinds zijn 25ste voor de Scuderia – hij weet haast niet beter, Binotto kwam uit de schoolbanken in een rol bij Ferrari terecht. De nieuwe teambaas heeft als het ware de Italiaanse droom waargemaakt: Binotto heeft zich in al die jaren opgewerkt van een achtergrondbaantje in het testteam van Ferrari naar de belangrijkste man van de renstal. Evenals wijlen Sergio Marchionne heeft Binotto zijn opleiding buiten Italië genoten. Zoals gezegd: het is een geboren Zwitser (Lausanne), een man die afstudeerde aan de technische universiteit van Lausanne. Marchionne was uitgesproken fan van Binotto. Schepte de opleidingsachtergrond een band? Misschien. Waarschijnlijker is het, dat zowel Marchionne als Binotto een andere benaderingswijze had/heeft ten opzichte van de ‘standaard’ Italiaanse aanpak, waar onder meer Arrivabene om bekend stond.
Marchionne en Binotto delen de 'on-Italiaanse' aanpak, die voor Ferrari wellicht succesvol kan zijn
Dat Binotto een erg goede ontwerper is heeft hij inmiddels bewezen. De over een Italiaans paspoort beschikkende Zwitser werd in de zomer van 2016 door Marchionne op de positie van technisch directeur gezet en Binotto leverde direct puik werk af. De wagen van 2017, de SF17H (waarvan in alle eerlijkheid gezegd moet worden dat er al een tijdje aan gebouwd werd toen Binotto zijn rol opnam), bleek een behoorlijk stuk beter dan de bolide waarmee in 2016 werd gereden. De technische doorbraak vond plaats in 2018, toen onder leiding van Binotto een wagen werd afgeleverd die mogelijk tot veel meer in staat was geweest dan dat ze uiteindelijk voor elkaar heeft gekregen. Sebastian Vettel en Kimi Raikkonen wonnen zes Grands Prix, maar dat hadden er ongetwijfeld meer kunnen zijn als bepaalde fouten niet waren gemaakt. De rust en kalmte die Binotto ook in zwaar weer uitstraalde, deed Marchionne in het voorjaar van 2018 denken. Tekst gaat verder onder foto
De vorig jaar overleden Sergio Marchionne zag het zitten met Mattia Binotto Marchionne, een Canadese Italiaan, wilde Binotto eigenlijk zo snel als mogelijk aan het roer van ‘zijn’ stal hebben. Het kwam er bij leven niet van voor de voormalig president. Marchionne overleed in juli, na een kort maar heftig ziekbed. Aan opvolgers Louis Camilleri (Ferrari-tak) en John Elkann (president FIAT-groep) om Marchionnes keuzes te betwisten. Uiteindelijk kreeg Elkann het laatste woord: hij gaf naar verluidt de klap waardoor Arrivabene moest vertrekken. Aan Binotto de taak om Ferrari weer op haar pootjes terecht te krijgen, want ook al werd er in 2018 zesmaal gewonnen, de Italiaanse stal ligt op haar gat. Na het overlijden van Marchionne zijn managers en beleidsbepalers zoals haast gewoonlijk bij het team als kippen zonder koppen tegen elkaar in gaan schreeuwen, naar goed Italiaans gebruik, zou je haast cynisch zeggen. De rol van Laurent Mekies (sportief directeur) in het geheel mag niet worden onderschat en ook Jock Clear (engineer) zou weleens een belangrijke stempel kunnen drukken op het 'nieuwe' Ferrari. Herinneringen aan het gouden trio Jean Todt-Ross Brawn-Rory Byrne borrelen langzaam op. Criticasters hebben hun eerste opmerkingen al klaar: Binotto, een technisch hoofd, als baas van een renstal? Heeft de geboren Zwitser überhaupt kaas gegeten van het politieke spelletje, en nog veel belangrijker, kan hij, gezien zijn briljante ontwerpen van de laatste jaren, niet beter achter de tekentafel blijven? Rust, reinheid en regelmaat is wat Binotto uitstraalt, maar of hij het over weet te brengen naar een honderden werknemers tellend team is nog maar de vraag.
Meest gelezen
