Achtergrond: hoe McLaren haar verleden bij het oud vuil heeft gezet

Flashback naar begin 2014. Voor het seizoen wordt er rigoreus huisgehouden binnen de stal van McLaren, nadat 2013 slechter verliep dan gehoopt. Ron Dennis, de befaamde teambaas van weleer, neemt ‘zijn’ positie in als belangrijkste man van de equipe en hevelt Eric Boullier van Lotus over naar McLaren. Martin Whitmarsh, de persoon die sinds het terugtreden van Dennis de scepter zwaaide, wordt eruit gebonjourd. Dennis moet oude tijden doen herleven, de tijden waarin hij als teambaas successen van legendes als Alain Prost, Ayrton Senna en Mika Häkkinen kon bejubelen. Goede, onvergetelijke McLaren-tijden. De harde kern Binnen het bedrijf bekende namen als Jenson Button, Tim Goss (techneut) en Sam Michael (engineer) moeten er samen met Dennis en Boullier voor zorgen dat McLaren terugkeert aan de top. Het team heeft, na jarenlang succesvol te zijn geweest, een moeizaam seizoen 2013 achter de rug. Lewis Hamilton heeft McLaren voorafgaand aan de jaargang zijn rug toegekeerd en de wagen van 2013 is bepaald geen hoogvlieger. Daarvoor werd met regelmaat gewonnen: in 2012 nog liefst zeven keer. De eerste wedstrijd van 2014 levert een dubbele podiumfinish op en de aanpak van Dennis en de zijnen lijkt zijn vruchten direct af te werpen. Lijkt, want gedurende het seizoen vordert, zakt de stal weg. Michael is het kind van de rekening. De Australiër stond onder het bewind van Whitmarsh al onder druk en had bij gratie van de Britse beleidsbepaler aan mogen blijven. Aan het einde van 2014 valt het doek voor de engineer.

Honda moet zich wagen aan het bouwen van een zeer complexe V6-turbohybride

Op het rijdersvlak is Fernando Alonso de gewenste versterking. De Spanjaard vervangt Kevin Magnussen. De Deen heeft in 2014 zeker geen slecht debuutseizoen, maar McLaren ziet meer in de tweevoudig wereldkampioen. Samen met Button, die er na 2014 eigenlijk de brui aan wilde geven, moet hij McLaren terugbrengen naar de top als Honda haar herintrede in de sport doet. De Japanse motorfabrikant, die in het verleden erg succesvol was met McLaren, wil zich wagen aan het bouwen van een complexe V6-turbohybride. McLaren beschikt over een exclusiviteitscontract, omdat men volgens Dennis op een andere manier geen kampioen kan worden. De samenwerking met Honda verloopt op zijn zachtst gezegd dramatisch. Alonso en Button krijgen een zeer onbetrouwbare krachtbron tot hun beschikking en lopen gedurende het seizoen 2015 achter de feiten aan. Intern rommelt het. Is Dennis nog wel de juiste persoon voor de klus, en heeft Goss het nog wel bij het rechte eind? Boullier is de aangewezen persoon om in de pers recht te zwammen wat krom is, een taak waar de Fransman niet heel veel voldoening uithaalt. Amerikaanse revolutie Alonso en Button vechten tegen de bierkaai, Stoffel Vandoorne kijkt langs de zijlijn toe. De Belg is sinds 2013 aan het team verbonden en heeft als ontwikkelings-, test- en inmiddels reserverijder alle interne rangen mogen aanschouwen. De Belg wordt door Dennis en Boullier gehypet, men noemt hem een toekomstig wereldkampioen: de man die McLaren in de toekomst meermaals de kroon zal bezorgen. Volkswagen-kopstuk Jost Capito wordt binnengehaald om de erfenis van Whitmarsh op zich te nemen, maar lang kan de Duitser niet genieten van zijn nieuwe rol. Eerst moet hij maanden wachten voor hij aan de slag mag (contractuele redenen), daarna is hij even gauw als hij kwam, pleite. Reden: de aandeelhouders van McLaren hebben hun kont definitief tegen de krib gegooid en zijn in een vergevorderd stadium aanbeland wat betreft hun plannen om Dennis weg te werken. Capito is een van de directe slachtoffers van een machtsovername. Vlak voor de seizoensfinale van 2016 komt het onvermijdelijke bericht. Dennis moet zijn plaats afstaan, de vlak daarvoor aangestelde marketinggoeroe Zak Brown krijgt de touwtjes in handen. De Amerikaan nodigt nog net geen fanfare uit om zijn toekomstplannen wereldkundig te maken en drukt iedereen op het hart dat de achterstand van McLaren binnen een vloek en een zucht omgebogen zal worden in een voorsprong.

Belgische in plaats van Britse inbreng Button heeft inmiddels genoeg gezien en taait af, Vandoorne mag in 2017 eindelijk zijn felbegeerde entree maken als voltijdcoureur. Met een wagen die mogelijk nog slechter is dan het barrel van 2016 reizen Alonso en Vandoorne de circuits af: werkelijk níets lukt. Brown houdt zijn eigen personeel in eerste instantie de hand boven het hoofd en spuwt al zijn gal op motorleverancier Honda. Volgens de Amerikaan zijn zij het kwaad, ligt het aan de Japanners dan McLaren niet presteert. En inderdaad: de Honda-motor is een draak, maar daarbij moet gelijk worden vermeld dat McLaren het de Japanners totaal niet makkelijk maakt. De verwachtingen zijn veel te hooggespannen en tekortkomingen worden breed uitgemeten in de media. Brown gaat voorop in de heksenjacht en er volgt een periode waarin de Amerikaan zijn Japanse collega’s terwijl deze nota bene naast hem zitten, tot op de grond toe afbrandt. De McLaren wordt intussen geroemd. De MCL32 is volgens velen een sterk chassis, het onderpresteren zit ‘m puur in de tekortkomingen van Honda. Goss’ ego blijft zodoende gestreeld, maar als de wagen van 2018 – voortgestuwd door een Renault-motor – ineens helemaal niet zo’n ruimteschip blijkt te zijn, dan is Goss snel gevlogen. De technische afdeling moet maar eens tegen het licht worden gehouden, zo klinkt het vanuit het kamp-Brown. Het team wat voorheen zo succesvol was met onder meer Dennis en Button lijkt geenszins meer op de inmiddels in het oranje gekleurde equipe die in 2018 op de paddock plaatsneemt. Boze tongen beweren dat het oranje daar is, omdat Brown wil afrekenen met de Dennis-tijd. Het weglopen van Boullier brengt daarin een nieuw elan. De Fransman vertrekt tijdens de eerste seizoenshelft omdat hij het niet meer kan vinden in de plannen van McLaren. Een volgend kopstuk uit de Dennis-tijd verdwijnt daarmee. De laatste steentjes vallen om De enige restanten van die Dennis-tijd zijn in feite Alonso en Vandoorne, maar ook dat tweetal is na het seizoen 2018 niet meer te bewonderen binnen de Formule 1-stal. Alonso vertrekt uit vrije wil, van Vandoorne mogen we verwachten dat hij is geslachtofferd. De belangrijkste poppetjes van 2014, de peer group die McLaren er weer bovenop moest helpen en in feite goede stappen wist te zetten tot het einde van 2016, is nu helemaal weg. Wat rest is de wederopbouw zoals Brown die voor zich ziet, met Carlos Sainz en Lando Norris (een coureur waarvan hij zelf de belangen behartigt) als rijders en met Andrea Stella (vriend van Alonso) en Gil de Ferran (vriend van Alonso) als belangrijkste personen binnen het team. Ondertussen rommelt het nog steeds: in het geruchtencircuit werd gefluisterd dat Mansour Ojjeh zijn aandelenpakket (25%) van de hand wilde doen. Gaat de aanpak van Brown eindelijk zijn vruchten afwerpen in 2019, of blijkt de stoere taal van de Amerikaan een groot luchtkasteel? Vooralsnog is het slechts gissen, maar de voorbije seizoenen spreken niet in het voordeel van Brown. Veel mensen hebben hun McLaren-droom in de afgelopen jaren in duigen zien vallen.