Analyse: De Halo is een hypocriete oplossing voor een probleem dat er niet is

De Halo, ofwel de teenslipper genoemd, is de extra bescherming die vanaf 2018 verplicht wordt voor de Formule 1 coureurs. De afgelopen twee seizoenen is de FIA hard op zoek geweest naar een geschikte manier om de sport nog veiliger te maken. Uiteindelijk koos de bond voor een zeer rigoureuze maatregel, voor een probleem dat er eigenlijk niet is Halo: Noodzaak of compleet overbodig? Laten we de emotie opzij zetten en kijken naar de feiten. Cijfers liegen niet zo wordt vaak door de FIA gezegd. Sinds het dodelijke ongeval van F1-legende Ayrton Senna op 1 mei 1994 is er in de Formule 1 nog één coureur overleden aan de gevolgen van een crash: Jules Bianchi. Dat mag toe worden geschreven aan fantastisch werk van de autosportbond. De chassis zijn verbeterd, de cockpitwanden zijn verhoogd waardoor de bescherming voor het hoofd van de coureurs beter is en de overlevingscellen zijn flink onder handen genomen. Een evolutie waar het product Formule 1 jarenlang deed, maar uiterst succesvol in was. Daarnaast zijn de circuits compleet op de schop gegaan. Veiligheid is prio 1 op ieder circuit, ook al gaat het ten koste van het racen. De uitloopstroken werden flink breder, de bandenstapels werden vervangen door betere producten en grindbakken maakten plaats voor asfalt. In dat laatste draafde de autosportbond soms wat te ver door, met als resultaat dat fouten van coureurs nog nauwelijks afgestraft werden.

De incidenten met hoofdletsel in de moderne Formule 1 Felipe Massa werd in 2009 tijdens de kwalificatie voor de GP van Hongarije geraakt door een losgeschoten veer van de auto van Rubens Barrichello. De Braziliaan kreeg de veer precies op zijn helm en verloor direct zijn bewustzijn. De Braziliaan herstelde volledig van zijn verwondingen en racet nu nog altijd rond. Jules Bianchi crashte zwaar tijdens de GP van Japan 2014. Een ongeval waarbij er sprake was van diverse uitzonderlijke situaties en een combinatie van factoren waarbij de term 'bizarre pech' op zijn plaats is. Allereerst was er sprake van noodweer waardoor het eigenlijk niet mogelijk was om te racen. Diverse coureurs spinden van de baan waarop de wedstrijdleiding besloot om de Safety Car de baan op te sturen om er juist voor te zorgen dat er een veilige situatie zou ontstaan voor de coureurs. Op het moment dat deze op de baan was werd er een gestrande bolide van een collega F1-coureur weggetakeld. Iets dat normaal is binnen de racerij. Het veld vermindert vaart in deze situatie en het risico is normaal gesproken nihil. In het geval van Jules Bianchi negeerde de coureur de omstandigheden en de Safety Car periode en probeerde hij het veld bij te halen. Door de hevige regenval crashte hij en schoot hij met zijn auto precies onder de achterkant van het bergingsvoertuig. De crash was allesverwoestend, waarbij de complete bovenkant van de auto werd getrokken. Wat was er gebeurd indien er een Halo op de bolide van Bianchi had gezeten? Waarschijnlijk was deze volledig van de auto afgerukt en had deze geen bescherming geboden.

De cijfers Cijfers liegen volgens de FIA niet en volgens de FIA blijkt uit de cijfers dat er beslist de noodzaak is om de Halo in te voeren. Wat de FIA op slinkse wijze doet is incidenten uit andere raceklassen, zoals Indycar, erbij betrekken om de cijfers omhoog te krikken. In onderstaande cijfers hebben we enkele afrondingen gemaakt, omdat het ondoenlijk en onzinnig is om alle cijfers tot achter de komma uit te rekenen. Het is inmiddels ruim 24 jaar geleden dat Ayrton Senna overleed. Na zijn dood zijn er 23 volledige WK's verreden, waaraan gemiddeld 20 coureurs deelnamen. Zij reden gemiddeld 17 Grand Prix, waarbij ze tijdens een seizoen ook nog diverse testdagen hadden. Tijdens een GP-weekend rijdt een coureur minimaal 750 kilometer en tijdens een testdag 500. De teams testen gemiddeld 20.000 kilometer per jaar met twee auto's, omgerekend 10.000 kilometer per coureur. Als we uitgaande van bovenstaande en we rekenen uit hoeveel kilometers en verreden zijn sinds de fatale crash van Senna dan komen we ruim boven de tien miljoen kilometers ! In al die kilometers hebben we nog slechts één dodelijk ongeval en een ongeval met zeer zwaar letsel (Massa red.) gehad. Daarmee is de Formule 1 de veiligste raceklasse ter wereld! Van karting tot en met indycar, geen enkele auto- en of motorsportklasse is veiliger dan Formule 1. De koningsklasse van de autosport heeft zichzelf aangepraat dat er een extra hoofdbescherming voor coureurs nodig is. Vooropgesteld, iedere dode is er een teveel, maar er kleven nu eenmaal risico's aan de Formule 1. Het rijden van rondjes met een gemiddelde snelheid van 200-250 per uur zal nooit zonder risico worden. De cijfers wijzen echter uit dat het risico op zeer zwaar letsel of overlijden in de Formule 1 dusdanig klein is dat de invoering van de Halo overbodig is. De (cosmetische) ingreep staat niet in verhouding tot het aantal ongevallen waarbij de Halo redding kan bieden. De Formule 1 is al lang niet meer de chaotische sport die het in de jaren 60 en 70 was, waarin er bij iedere race de meest verschrikkelijke crashes plaatsvonden en jaarlijks meerdere coureurs om het leven kwamen. De invoering van een Halo in de Formule 1 is hypocriet. Het is het speeltje van een paar grijze postduiven van de 'autosportbond' FIA geworden. Het is een 'goedmakertje' richting de familie van Bianchi, een noodgreep waarmee de organisatie wil laten zien dat ze maatregelen getroffen heeft. Een oplossing voor een probleem dat er niet is, maar ons allen wordt aangepraat. De dag dat Formule 1 zonder enige vorm van risico is, is de dag dat de coureurs bij Robert Doornbos op de simulator aan het racen zijn.