Column: 'Stoffel Vandoorne: de puinhopen van twee jaar McLaren'

Na een sterk debuut als invaller voor de geblesseerde Fernando Alonso (Bahrein 2016), waarin hij vaste rijder Jenson Button te kijk zette, volgden twee ongekend zwakke volledige seizoenen in dienst van het door Zak Brown geregeerde McLaren. Vandoorne werd het mikpunt van spot: Alonso reed hem om zijn oren, wat deed de Belg überhaupt in de Formule 1? In 42 optredens kwam Vandoorne slechts achtmaal tot een puntenfinish, zijn teller staat na die 42 Grands Prix op 26 schamele puntjes. In kwalificatiemodus is Vandoorne ritueel geslacht door Alonso, bepaald niet een coureur die te boek staat als kwalificatiemonster. Ga maar na: Alonso heeft meer overwinningen dan poles, een goed ratio om aan af te kunnen lezen of iemand sterker is op zaterdag of op zondag.

Het is wel heel verdacht dat een rijder die voorheen afrekende met Jan en alleman, pardoes geen schim meer van zichzelf is

Het kan niet zo zijn dat iemand die in de juniorklassen met alles en iedereen de vloer aanveegt, op het hoogste niveau omver wordt geblazen. De stappen die Vandoorne gedurende zijn autosportloopbaan heeft gezet zijn nauwkeurig uitgestippeld en een grote sprong heeft hij nimmer hoeven maken. Bovendien liet de Belg in zijn eerste weekend direct zien klaar te zijn voor het grote werk. Na dat goede weekend in Sakhir is de lol er snel af gegaan. Het begin van 2017 was kommer en kwel, het eerste puntje van dat seizoen kwam pas op de Hungaroring. Vandoorne erkende ruiterlijk problemen te ondervinden die hem de pet te boven gingen. Pas in de tweede seizoenshelft krabbelde hij iets op, om met twee achtereenvolgende zevende plaatsen het jaar nog een beetje goed te maken. Dit jaar begon Vandoorne juist met puntenfinishes, waar hij tussen Azerbeidzjan en Mexico droog stond. Ondanks dat de MCL33 van 2018 een stuk betrouwbaarder was dan de MCL32 van 2017 en Alonso aanzienlijk meer punten scoorde, kon Vandoorne het getal van vorig jaar (dertien) niet bereiken. Het is wel heel verdacht dat een rijder die voorheen afrekende met Jan en alleman, pardoes geen schim meer van zichzelf is. Tekst gaat verder onder foto

Ik geloof er dan ook helemaal niets van Vandoorne niet ‘goed genoeg’ was. Nee, ik vermoed dat teambaas Brown maar wat graag zijn favoriet Alonso op de voorgrond wilde hebben. Met het pad dat Alonso gaat bewandelen in de toekomst was het zeer onhandig geweest, als hij elke week een behoorlijke kluif had aan een stille, nette Belg. Er is natuurlijk nog niets bewezen, maar aan de manier waarop Vandoorne alle hoeken van het circuit kreeg te zien klopt iets niet. Brown is een marketingman die heel goed weet wat verkoopt, en wat niet. Alonso met een grote mond (“GP2 engine”, etc.) trekt heel wat meer kijkers dan een ingetogen Vlaming als Vandoorne. Hoe goed Vandoorne ook is: hij verkoopt niet. Hij trekt zijn mond niet open, slaat niet met zijn vuist op tafel en probeert zich ook naast de baan onopvallend te gedragen. Geen Gucci-schoentjes of Vuitton-tasjes voor de Belg. Daarnaast bezette Vandoorne het zitje waar Brown pupil Lando Norris graag zag zitten. Het zegt genoeg dat de Belg het veld zelfs moet ruimen, nadat Alonso zijn vertrek heeft aangekondigd. De uitspraken die Brown naderhand deed waren om jezelf van in het gezicht te slaan. “Als ik mijn rijdersduo nog niet rond had, dan zou ik Stoffel zeker contracteren”, probeerde de Amerikaan een goed woordje voor Vandoorne te doen, terwijl hij deze net de deur had gewezen. Stoffel Vandoorne is een van de beste rijders van zijn leeftijdsgroep en hij verdient het van harte om sterk te presteren in de Formule E (al beloofden de testdagen niet veel goeds, zijn als HWA Racelab vermomde Mercedes had meerdere kinderziekten). Als Stoffel de wereld wil doen daveren, dan heeft hij vast genoeg informatie om een onthullend boek te schrijven over de afgelopen twee seizoenen. Ik kijk reikhalzend uit naar ' De Puinhopen Van Twee Jaar McLaren ', of iets dergelijks. In ieder geval met een lekker schreeuwerige, Amerikaanse titel, die goed verkoopt.