De weinig gelukkige voorgangers van Lando Norris bij McLaren

Sergio Pérez, Kevin Magnussen en Stoffel Vandoorne werden allen binnengehaald als de nieuwe Michael Schumacher, maar mochten na korte tijd via de achterdeur de tent verlaten. McLaren heeft in de afgelopen jaren een dubieuze reputatie opgebouwd als het haar rijders betreft.

Sergio Pérez mocht na een ijzersterk 2012 de overstap maken. De Mexicaan had twee seizoenen in dienst van Sauber gereden, waarvan het tweede jaar de absolute doorbraak betekende. Op Sepang, in Montréal én op Monza scoorde Pérez podiumplaatsen, de Maleisische Grand Prix had hij zelfs bijna gewonnen. Er kwam bij McLaren plek vrij nadat Lewis Hamilton koos om naar Mercedes te trekken. Toenmalig Ferrari-junior Pérez liet zijn Italiaanse werkgever vallen voor het aanbod dat hem door McLaren werd gedaan, en dat was in die tijd een logische keuze. Ferrari hield al jaren tegen wil en dank vast aan Felipe Massa en had bovenal geen beste wagen. Men had het puur aan Fernando Alonso te danken dat er zo nu en dan aansprekende resultaten werden geboekt. McLaren daarentegen, won in 2012 zevenmaal. Het verblijf van Pérez bij McLaren werd echter een compleet drama. Waar Checo had gehoopt te kunnen strijden voor overwinningen, kwam hij niet eens tot een podiumplaats. Na afloop van het seizoen 2013 - waarin Pérez het bovendien een aantal keren aan de stok kreeg met teammaat Jenson Button - kon de Mexicaan zijn biezen pakken. Sindsdien rijdt Pérez voor Force India.

Kevin Magnussen was de regerend kampioen van de prestigieuze World Series by Renault, toen hij als McLaren-junior de opstap mocht maken naar het Formule 1-team van de stal uit Woking. De Deen was 22 jaar oud toen hij werd aangewezen om de in ongenade gevallen Pérez te vervangen. K-Mag werd betiteld als één van de grootste talenten van zijn generatie en zijn eerste Grand Prix-weekend was meteen ongelooflijk sterk. De McLaren met startnummer twintig werd op een zéér verdienstelijke vierde startplaats neergezet, in de wedstrijd reed Magnussen stabiel achter de koplopers aan. De Deen kwam als derde over de meet en zag die positie na de diskwalificatie van Daniel Ricciardo zelfs gepromoveerd worden naar P2. Een ster was geboren. Helaas voor Magnussen verliep het restant van het seizoen 2014 niet geheel volgens verwachting. Enkele malen kon de Deen zijn talent etaleren, maar een voltijdzitje voor 2015 leverde het hem wegens een combinatie van factoren niet op. Fernando Alonso werd door McLaren aangetrokken, Button bleef en dus moest Magnussen op de reservebank plaatsnemen. Daar werd hij na een klein jaartje afgetrapt. Via Renault (2016) kwam Magnussen bij Haas terecht, voor wie hij nu actief is.

Stoffel Vandoorne was dé hoop van België. De Kortrijkzaan moest de tijden van Jacky Ickx doen herleven en toen hij in 2013 door McLaren werd gebonden, leek zijn toekomst te zijn gewaarborgd. Vandoorne blonk als geen ander uit in de juniorklassen - hij werd kampioen in de Formule 4, won de titel in de Formule Renault 2.0, werd vicekampioen in de World Series by Renault en veroverde de GP2-titel. Nadat Magnussen van de reservebank was gewipt, nam Vandoorne diens plaats in. Geduld bleek een schone zaak, toen Button eind 2016 afscheid nam kwam eindelijk Vandoorne's grote kans. De Belg had in Bahrein 2016 al zijn debuut mogen maken als vervanger van de geblesseerde Alonso en deed dat dusdanig goed - hij versloeg Button - dat menigeen over hem sprak als een toekomstig kampioen. Het dienstverband als Formule 1-coureur van McLaren liep echter helemaal in de soep. Vandoorne kwam niet verder dan een handvol punten en moest het onderspit delven tegen teammaat Alonso. Vlak na de Italiaanse Grand Prix kwam het doorslaggevende bericht: na 2018 zit het erop voor Vandoorne bij McLaren, Norris vervangt hem.