‘Zie je wel dat ik het kan.’ Dat is de lichaamstaal van Pedro Paolo Diniz (São Paulo, 22-5-1970) na afloop van de verregende Grand Prix van Spanje, zondag 2 juni 1996. De verguisde Braziliaan is in Barcelona als zesde geëindigd in zijn Ligier-Mugen en is daarmee goed voor het eerste punt in zijn Formule 1-loopbaan. Er zouden er nog negen volgen. De rijke vader van Diniz (directeur van een Braziliaanse supermarktketen) was een gemiddeld coureur en wil met zijn steun zoonlief naar de wereldtop loodsen. Diniz junior mag het in 1990 een jaartje - zonder succes - in de Zuid-Amerikaanse Formule 3 proberen. In ‘91 waagt hij de sprong naar Europa. Dat jaar rijdt hij samen met Rubens Barrichello en Jordi Gené (broer van Marc) in de Engelse Formule 3, maar wordt volkomen afgetroefd door zijn getalenteerde teamgenoten. Het jaar erop toont hij enige progressie bij een ander team. In ’93 stoot Diniz – dankzij papa’s poen – door naar de Formule 3000, bij Forti Corse. De Braziliaan mislukt er volkomen, maar kan vanwege zijn financiële inbreng aanblijven. In ’94 mag hij er nog een seizoen bij het team aan vast knopen, en wordt warempel een keer vierde. Menig Formule 1-kenner stuitert begin ’95 bijkans van zijn stoel wanneer Forti Corse een Formule 1-team opricht, en Diniz doodleuk voorstelt als tweede rijder naast de ervaren Roberto Moreno. Parmalat Brazilië blijkt bereid Diniz – en dus Forti - te steunen, en dat zal vervolgens zo blijven. Met diezelfde steun van Parmalat koopt Diniz het tweede Ligier-stoeltje in ’96 en in ’97 duikt hij naast wereldkampioen Damon Hill op bij het Arrows van Tom Walkinshaw, ten koste van Jos Verstappen. Tot ieders verbijstering slaagt hij er enkele malen in Hill te kloppen in kwalificaties, en enkele races voor de regerend wereldkampioen te finishen. In ’98 rijdt Diniz een tweede seizoen bij Arrows, nu met Mika Salo als teamgenoot. Opnieuw boert de Braziliaan niet onaardig. In ’99 en 2000 krijgen de critici van de Braziliaan weer de overhand als hij bij Sauber op zijn tenen gaat lopen. Diniz klapt om de haverklap in de vangrail of botst knullig met andere coureurs. In ’99 rijdt de Braziliaan weliswaar drie keer in de punten, maar ziet de finishvlag slechts vier keer. Als de Braziliaan in 2000 geen kans ziet om punten te scoren zet hij een punt achter zijn actieve loopbaan om in 2001 bij het Formule 1-team van Alain Prost op te duiken als assistent-teambaas. Uiteraard verhuizen de Braziliaanse geldschieters mee. Als blijkt dat het team een zinkend schip is trekt de Braziliaan zich bijtijds terug, daarmee het einde van Prost Grand Prix inluidend. Pedro Diniz heeft zich vervolgens niet meer aan de Formule 1 gewaagd.
Meest gelezen
