Waarom Daniil Kvyat ditmaal wel klaar is voor een Red Bull-zitje

Desalniettemin is het natuurlijk met geen enkele mantel meer te bedekken - Gasly komt tekort, veel tekort. Verstappen mag dan een supertalent zijn, elke wedstrijd om je oren worden gereden is iets wat Gasly's voorganger Daniel Ricciardo niet overkwam - tenminste, niet toen de Australiër in goede doen was. Voor de zomerstop aan is waarschijnlijk te kort dag, maar kijk niet vreemd op als Red Bull de grote wisseltruc toepast in augustus. Wie Gasly moet opvolgen? Daniil Kvyat, natuurlijk.

Dat klinkt waarschijnlijk even bizar als dat het evengoed niet meer dan logisch is. Voor wie de Formule 1 nog maar net volgt: Kvyat is de reden waarom Verstappen voor Red Bull Racing rijdt. De Rus, inmiddels 25 jaar oud, werd in 2015 gepromoveerd vanuit Toro Rosso naar de 'grote broer'. Aldaar kwam hij af en toe prima uit de verf, zo nu en dan maakte de jonge Rus nog wel enige schoonheidsfoutjes. Een opstapeling van meerdere incidenten en het ijzersterke presteren van Verstappen bij Toro Rosso deed de Red Bull-leiding begin mei 2016 besluiten om het tweetal te wisselen. Verstappen werd in de Red Bull gezet, Kvyat moest terug naar Toro Rosso. Eenmaal weer bij de renstal waarvoor hij in 2014 zijn Formule 1-debuut had gemaakt ging het voor Kvyat van kwaad tot erger. De Rus zat in de hoek waar de klappen vielen, liet zijn koppie hangen en werd zoekgereden door toenmalig teamgenoot Carlos Sainz. Meermaals stond Kvyat met de mond vol tanden de pers te woord - waarom hij in een competitieve Toro Rosso uitgeschakeld was in Q1 en Sainz bij de beste tien stond? Kvyat leek geen flauw idee te hebben wat er precies aan de hand was. Pas na anderhalf jaar werd Kvyat uit zijn lijden verlost. Nadat Toro Rosso in de winter van 2016-17 besloot om de Rus nog één kans te geven - mede omdat beoogd vervanger Pierre Gasly als 'nog niet rijp genoeg' werd beschouwd - liet de jongeman, wiens geuzennaam inmiddels 'torpedo' was (bedankt, Sebastian Vettel!) te weinig zien. Hier en daar werd een puntje gescoord, maar nog te vaak werd er een kapot onderdeel aangeleverd in de Toro Rosso-pits. Of nog erger: kapotte onderdelen aan zowel zijn eigen wagen als die van Sainz, zoals in Silverstone in 2017. Eind september van dat jaar was de maat vol: Kvyat werd op de reservebank gezet, eentje waar hij kort later van af werd getrapt. Waarom, zou een ieder zich afvragen, moet diezelfde Kvyat dan nu worden ingeschakeld om Red Bull Racing aan de constructeurspunten te helpen?

Andere sfeer dan in 2015-16 Red Bull Racing heeft nog altijd dezelfde teambaas, hetzelfde technische brein en dezelfde topadviseur als vier jaar geleden, maar de sfeer binnen het team is compleet anders. Waar het begin 2015 nog maar anderhalf jaar geleden was dat de rijders- en constructeurstitel werden veroverd en Red Bull Racing samenwerkte met motorenpartner Renault, daar heeft de renstal anno 2019 met een totaal andere vorm van druk te maken. Tegenwoordig worden de bolides van het Oostenrijkse team voorzien van Honda-motoren en aangezien die samenwerking pas in haar eerste seizoen zit, kunnen er nog geen wonderen worden verwacht. Met name Verstappen gedijt daar perfect op - als hij een topprestatie neerzet dan is dat direct goed voor krantenkoppen. Oftewel: inzet loont. Mocht Kvyat daadwerkelijk achter het stuur van een Red Bull plaatsnemen en direct voor Verstappen eindigen, dan is dát al goed genoeg. In 2015 versloeg Kvyat teammaat Ricciardo - nee, dit is écht waar - en dat viel niemand op, omdat iedereen zich bezighield met de teloorgang van het ooit zo dominante team. Kvyat is een lefgozer Wie zijn de meest aanvallend ingestelde coureurs van de grid? Verstappen natuurlijk, Ricciardo is een naam die gelijk binnenschiet en laten we Kevin Magnussen niet vergeten. Echter: ook Kvyat rijdt geregeld met het mes tussen de tanden. In zijn eerste stint bij Red Bull Racing was al duidelijk zichtbaar dat de Rus voor de duivel niet bang is. Soms ging dat gepaard met ongelukken, maar af en toe betaalde het zich uit in de vorm van een flinke sloot punten. Wat Red Bull Racing op dit moment wel kan gebruiken in haar tweede wagen? Iemand die een tandje bij durft te zetten, een coureur die als het moet de ellebogen uit kan steken en de concurrent van tevoren al angst inboezemt. Een brokkenpiloot is zeker niet wat bij de omschrijving past, maar iemand die voor het gaatje wil gaan absoluut wel. Wat dat betreft zou Kvyat een uitstekende keuze zijn - hij is een echte lefgozer. Zwakke punten aangepakt In zijn eerste Formule 1-leven was Kvyat snel, maar ook weleens onbezonnen. Bovendien kwam hij vaak ietwat vertwijfeld over. Achter de schermen werd geroepen dat de Rus geen kaas had gegeten van het ontwikkelen van een Formule 1-bolide, iets wat hij aan teammaten Jean-Eric Vergne (2014), Ricciardo (2015-16) en Sainz (2016-17) over liet. Het jaartje in de schaduw, als simulatorrijder van Ferrari, heeft de 25-jarige een stuk sterker gemaakt. Niet alleen begrijpt hij veel meer van de huidige Formule 1-bolides, ook is Kvyat specifieker getraind in het oplossingsgericht denken. Óp de baan resulteert dat in een iets rustigere coureur, eentje die in de eerste negen Grands Prix van zijn comeback nog geen gekke dingen heeft gedaan zoals we hem vroeger zagen doen. Nieuwe verantwoordelijkheden Het klinkt wat kazig en met zijn prestaties op de baan zal het geen invloed moeten hebben, maar Kvyat wordt binnenkort vader. Vriendin Kelly, overigens een van de dochters van drievoudig wereldkampioen Nelson Piquet - Kvyat junior heeft hoe dan ook fantastische racegenen - is bijna uitgerekend. Uiteraard krijgt de Russische coureur nieuwe verantwoordelijkheden op zijn bordje. Het jochie van weleer verandert langzamerhand in een volwassen man. Het kan niet veel slechter dan Gasly Ten slotte is het wellicht flauw om te zeggen, maar wel waarheid als een koe. Pierre Gasly onderpresteert, en niet zo'n klein beetje ook. De Oostenrijkse Grand Prix zorgde voor een nieuwe deuk in zijn imago, een imago dat al flinke klappen heeft gehad. Het is onnoemelijk beschamend voor een Formule 1-coureur om op een rondje achterstand van je teammaat te eindigen, zonder regen of noemenswaardige incidenten.