Al meteen even een kleine nuance. Wanneer Vettel in het najaar van 2014 een contract tekent bij Ferrari verschijnen er al wat haarscheurtjes in het imago van de Heppenheimer. Inderdaad, tussen 2010 en 2013 behaalt hij – vaak overtuigend – vier wereldtitels met Red Bull Racing. Maar juist in 2014, het eerste seizoen van het hybride-tijdperk, krijgt de Duitser onverwacht veel tegenstand van zijn nieuwe teamgenoot Daniel Ricciardo. Sterker nog: de goedlachse Australiër verovert drie Grand Prix-zeges, Vettel dat jaar geen een. En dat komt hard aan. Maar enfin, die vier titels, die staan toch maar mooi. Ferrari haalt Vettel binnen als de koning, de nieuwe Schumacher. De Heppenheimer wordt geacht dat te leveren wat Alonso in al die jaren niet lukte: een nieuw wereldkampioenschap voor de Scuderia. Helaas voor Vettel houdt de dominantie van Mercedes, die in 2014 met het hybride-tijdperk begint, in 2015 onverminderd aan. Een kampioenschap komt nooit in zicht, al ligt dat zeker niet aan hem. De Duitser rijdt een degelijk seizoen, met een drietal zeges, wat hem de derde plaats in de WK-eindstand brengt. Het seizoen van 2016 verloopt echter ronduit teleurstellend. Overwinningen blijven uit en een magere vierde plaats in de WK-eindstand is zijn deel, nog achter zijn oude Red Bull-teamgenoot Daniel Ricciardo. Maar van kritiek op de Duitser is nog geen sprake. Nog niet. Sterker nog: in 2017 tekent Vettel een verbeterd contract waarbij 35 tot 40 miljoen euro gaat verdienen. Daaruit spreekt onvoorwaardelijk vertrouwen en grenzeloze waardering. In 2017 mengt Vettel zich voor het eerst serieus in de titelstrijd en met vijf overwinningen en een tweede plaats in de eindrangschikking zou je van een goed seizoen kunnen spreken. Ware het niet dat Vettel zich in Singapore vreselijk in de voet schiet met een oliedomme startcrash, waarbij hij behalve zichzelf ook Max Verstappen en teamgenoot Kimi Räikkönen uitschakelt. Juist in deze race had de Duitser zijn kandidatuur voor de titel kunnen verstevigen. Falende techniek in Japan maakt hem vervolgens voor de finale van het seizoen kansloos voor de hoofdprijs. In de zomer van 2018 lacht het leven Vettel helemaal toe en lijkt een aanval op het kampioenschap voor het eerst echt kans van slagen te hebben. Ferrari heeft een topauto en vier overwinningen in de de eerste acht Grands Prix maken Vettel plotseling topfavoriet. Een onbegrijpelijke, volledig onnodige crash in de natte Grand Prix van Duitsland is een mentale dreun die nog lang nagalmt. Vettel rijdt op dat moment onbedreigd aan de leiding en ziet uitgerekend naaste rivaal Hamilton maximaal van zijn blunder profiteren. De gevallen wereldkampioen wint nog wel op Spa, maar daarna blijven zeges uit, terwijl Hamilton er liefst zes aaneenrijgt. De teleurstelling is zowel bij Vettel als Ferrari intens. Het plotse overlijden van Ferrari-baas Sergio Marchionne, een steun en toeverlaat van de Duitser, versterkt zijn positie niet. Tekst gaat verder onder de afbeelding
Er waait plotseling een andere wind bij de Scuderia. Wat Vettel ook geen vertrouwen geeft: Kimi Räikkönen, sinds 2015 zijn trouwe wing-man en boezemvriend, wordt bedankt voor bewezen diensten. Het jonge, gretige supertalent Charles Leclerc neemt het stoeltje over. De druk op Vettels schouders neemt toe. Vervolgens verdwijnt tot overmaat van ramp teambaas Maurizio Arrivabene van het toneel. Mattia Binotto neemt het stokje over. Weer een vertrouwenspersoon minder. De rest is geschiedenis. Bij de seizoenstart van 2019 in Melbourne krijgt Leclerc nog te horen dat hij Vettel ‘de beschermde kopman’ niet mag aanvallen, maar reeds in Bahrein wordt helder wie de toekomst is van Ferrari: en dat is niet Sebastian Vettel. Hij geraakt vervolgens in een vrije val. De Duitser schuttert in Bahrein met een opzichtige spin (waar Leclerc schittert), hij verprutst de zege in Canada door een gekke uitglijder die door de wedstrijdleiding hard wordt bestraft, in Silverstone ramt Vettel Verstappen na diens inhaalmanoeuvre van de baan en op Monza spint Ferrari nummer 5 als een beginneling van de baan om vervolgens andere coureurs opzichtig te hinderen. Het absolute dieptepunt is de bizarre botsing met Leclerc in de slotfase van de Grand Prix van Brazilië. Een waar foutenfestival al met al, dat je zou toeschrijven aan Lance Stroll of Pastor Maldonado, niet aan een groot kampioen. Hoogtepunten zijn schaars in 2019, al mogen de knappe inhaaljacht op een nat Hockenheim naar plaats twee vanaf de laatste startrij én de zege in Singapore niet onvermeld blijven. Nog voor het seizoen van 2020 begint verlengt 'kroonpins' Leclerc zijn contract tot en met 2024, waarbij opnieuw duidelijk wordt wie de toekomst van de Scuderia belichaamt. Maranello zet haar kaarten volledig op de Monegask en een langer aanblijven van Vettel, die vier keer zoveel verdient als Leclerc, is niet langer vanzelfsprekend. Zeker niet in tijden van crisis. Niet zo gek dus dat Ferrari, puur voor de vorm, Vettel nog een jaartje verlenging aanbiedt tegen een relatief 'schijntje'. Waarmee de enigszins in ongenade gevallen viervoudig wereldkampioen min of meer richting uitgang wordt gedirigeerd. Resumé: Vettel heeft door zijn talrijke, vaak cruciale fouten in de laatste twee jaar de teamleiding van Ferrari ernstig in verlegenheid gebracht. Waarmee de keuze voor een minder salaris vragende, slimme en rustige jongeman als Carlos Sainz wel ineens heel erg voor de hand kwam te liggen. Het valt te hopen dat Vettel dit seizoen kans ziet nog enkele mooie races te rijden. Want anders zou zijn toch ooit zo glansrijke carrière wel eens als een nachtkaars uit kunnen gaan.
Meest gelezen
