Column: Fernando Alonso, de Zlatan Ibrahimovic van de autosport

Want wat moet Alonso nog met die verduivelde McLaren? Meer dan een vijfde plaats zat er tot dusver niet in met de MCL33 van 2018, vorig jaar was één zesde plek het maximaal haalbare. Nee, de hoogtepunten van Alonso’s jaren komen voort uit races buiten de Formule 1. In de Indy 500 van 2017 blonk de Spanjaard uit, in juni van dit jaar won hij de 24 uur van Le Mans. De situatie van Alonso doet me denken aan die van Zlatan Ibrahimovic. De Zweedse topvoetballer, die een paar maanden jonger is dan de Spaanse coureur, werd lange tijd beschouwd als een van de beste voetballers ter wereld. Het sneue aan de carrière van Ibrahimovic is echter dat hij nooit en te nimmer in dezelfde adem als Lionel Messi en Cristiano Ronaldo zal worden genoemd, ondanks dat hij bij vlagen even geniale dingen liet zien op het veld. Ibrahimovic speelde bij topclubs, maar kwam eigenlijk altijd op het verkeerde moment aangezet. Juventus raakte verzeild in een omkoopschandaal, Inter verliet hij net een jaar te vroeg, Barcelona zat in een vormdipje toen Ibrahimovic daar speelde en Paris-Saint Germain was gewoonweg nét niet goed genoeg voor de Europese voetbaltop. Bovendien is Ibrahimovic een Zweed: nationaal succes zat er sowieso niet in.

Vettel en Hamilton zijn de Messi en Ronaldo van de Formule 1

Alonso’s carrière vertoont bizarre overeenkomsten. Goed, de Spanjaard veroverde vroeg in zijn loopbaan twee wereldtitels. De daaropvolgende jaren werden echter gekenmerkt door verkeerde keuzes en foute timing. In zijn eerste dienstverband bij McLaren kwam Alonso Lewis Hamilton tegen, het daarna terugkeren bij Renault was een foute zet. Verkassen naar Ferrari deed Alonso twee jaar te laat en het afwijzen van een contract bij Red Bull heeft hem waarschijnlijk een aantal titels gekost. Met Mercedes kon geen overeenstemming worden bereikt toen Michael Schumacher met pensioen ging, vervolgens was de overstap naar McLaren dramatisch getimed. Zodoende zal de periode 2010-2018, eentje waarin Alonso ettelijke tientallen Grand Prix-overwinningen en meerdere wereldtitels had kunnen scoren, de boeken ingaan als de heydays van Sebastian Vettel en Lewis Hamilton – de Messi en Ronaldo van de Formule 1. Ferrari en Mercedes zijn het FC Barcelona en het Real Madrid van de koningsklasse van de autosport, McLaren meer een soort AC Milan - een team dat een geweldige historie kent, maar recentelijk niets klaar weet te spelen. Een opvallende overeenkomst tussen Alonso en Zlatan is de manier waarop ze overtuigd zijn van eigen kunnen, ondanks dat twee andere sterren constant met alle prijzen aan de haal gaan. Alonso geeft zichzelf meerdere klopjes op de schouder na een elfde kwalificatietijd en vertelt de verzamelde media hoe belachelijk goed zijn prestatie eigenlijk is. Zlatan beschikt over precies dezelfde karaktertrek – de Zweed is niet snel verliefd, behalve als hij in de spiegel kijkt.

Zlatan Ibrahimovic kon na succesvolle jaren bij PSG, waar hij elk jaar landskampioen werd en belachelijk veel scoorde, niet veel anders dan verkassen naar Manchester United. Aldaar hoopte hij onder zijn bevriende trainer José Mourinho nog eenmaal een gooi naar Europees eremetaal te kunnen doen, maar toen Manchester United een Europese finale won, zat de Zweed in de lappenmand. Hij was geblesseerd geraakt aan zijn knieband en gevreesd werd voor de loopbaan van de veelbesproken aanvaller. Na bijzonder snel terug te zijn gekeerd op het veld besloot Zlatan de trek naar de Verenigde Staten in te zetten, om Europees succes uit zijn hoofd te zetten. In de Verenigde Staten is de Zweed de absolute ster, al valt hij ook aan de overkant van de Atlantische Oceaan op wegens gekke fratsen. Waarschijnlijk doet Alonso er verstandig aan om wat dat betreft wederom een overeenkomst met de carrière van Zlatan te bewerkstelligen. De mogelijkheid om over te stappen naar de IndyCars is daar en ook al betekent dat definitief een streep door een derde Formule 1-wereldtitel, Alonso heeft zijn naam bij de liefhebbers toch al lang en breed gevestigd. Wat zal resten, is de herinnering aan wat is geweest en wat er nog meer had kunnen zijn.