Hallo allemaal! Het is weer tijd voor een column van mij op RacingNews365 ! Na mijn avonturen op de Indianapolis Motor Speedway en het bezoeken van de IndyCar-races in Detroit heb ik een tijdje in Nederland vertoeft, om vorige week weer naar het beloofde land af te reizen. Afgelopen weekend stonden er twee Indy Lights-races op het programma. Het circuit waarop werd gereden was Road America, een fantastische baan in de bossen van Wisconsin. Ik wist van tevoren dat het weleens mijn weekend kon worden. Road America en Rinus vanKalmthout gaan nu eenmaal heel erg goed samen. Twee jaar geleden boekte ik op deze baan de eerste overwinningen uit mijn Amerikaanse autosportloopbaan en ook dit jaar had ik vanaf dag één de juiste flow te pakken. Na de belangrijke race in Indianapolis had ik wat achterstand opgelopen in de strijd om het Indy Lights-kampioenschap, dus dit was de kans om terug te slaan!
In de kwalificaties hadden het circuit en de Juncos-wagen geen geheimen voor mij. Twee kwalificaties, twee keer poleposition – zo moest het gaan! Voor het behalen van de pole krijgen wij een bonuspunt, met oog op het kampioenschap heel belangrijk. Op zaterdag gingen we van start voor de eerste van twee wedstrijden – met mij aan kop. Dit was de uitgelezen kans om eens een flinke sloot punten te scoren. Helaas mocht het niet zo zijn. Ik maakte een stuurfoutje tijdens de openingsronde waardoor ik op het gras raakte en moest verdedigen om mijn koppositie niet kwijt te raken. Dat ging, instinctief, natuurlijk direct met een stuurbeweging om de nummer twee af te schermen. De wedstrijdleiding vond dat nogal gevaarlijk en daarom kreeg ik een drive through penalty. Je zal het net zien –de pitstraat van Road America is behoorlijk lang en ik viel dus helemaal terug van P1 naar de laatste plaats. Zonde, zonde, zonde. Eerlijk gezegd was ik het niet helemaal eens met de straf. Men vond dat ik blokte en ik heb me daarbij neergelegd – ik wil de wedstrijdleiding niet tegen me in het harnas jagen, dat levert misschien nog veel meer problemen op. Toch heb ik eerder dit seizoen rijders vergelijkbare manoeuvres zien maken en die jongens hoefden enkel hun positie af te staan. Ik snap dat er een straf kan worden gegeven, maar vond de drive through eerlijk gezegd wel een beetje rigoureus. Het lichtpuntje was dat ik me tijdens de race heb herpakt, de snelste raceronde reed en uiteindelijk nog twee jongens in heb weten te halen – ondanks die ellenlange rit op de pitlimiter!
n0hywpEOwiA
Achteraf heb ik best wat complimenten gehad vanwege mijn manier van omgaan met teleurstellingen. Mensen vonden dat ik het goed oppakte, maar achter de schermen ben ik echt wel even flink van slag geweest. Ook ik kan natuurlijk niet altijd de positivo zijn. Zaterdagavond kreeg ik door de teleurstelling bijna geen hap door mijn keel en kon ik lastig de slaap vatten. Op zondagochtend keek ik mezelf in de spiegel aan en zei ik: ‘gisteren had je de snelheid, dus er is geen enkele reden dat het vandaag niet zou kunnen lukken’. Die peptalk werkte – ik reed tijdens de zondagrace vanaf poleposition onbedreigd naar mijn derde seizoenszege in de Indy Lights. Na veertig minuten racen had ik bijna dertien seconden voorsprong op de nummer twee. Mijn geluk: titelrivaal Oliver Askew heeft geen geweldig weekend achter de rug, hij werd vijfde in de eerste race en kwam in de wedstrijd die ik won als derde over de finish. Het verschil tussen ons is teruggelopen tot drie puntjes – het gaat dus spannend worden in de Indy Lights! Ik kan mijn vinger er niet op leggen, maar Road America is me gewoonweg bijna altijd goedgezind geweest. Ik vind het een leuk circuit, de auto lag mij afgelopen weekend direct erg goed. Dan kom ik ook tot leven! Het lijkt vrij rechtdoorzee met die polepositions en de overwinning, maar desalniettemin hebben mijn rijderscoach Jonatan Jorge en ik nog naar verschillende mogelijkheden gekeken om net die paar honderdsten extra eruit te persen. Nederlandse racelegende Arie Luyendijk is mijn mentor, dat weten jullie denk ik inmiddels wel. Hij wijst mij tijdens weekends op de do’s en don’ts en heeft me sinds ik mijn entree in de Verenigde Staten maakte van adviezen voorzien. Arie maakt onderdeel uit van de wedstrijdleiding van de IndyCar Series en omdat de Indy Lights de klasse is die daar direct onder staat, vroegen sommige mensen mij of hij geen goed woordje voor mij kon doen bij de IL-wedstrijdleiding. Misschien, zeiden ze, dat ik op die manier geen drive through zou hebben gekregen tijdens die eerste wedstrijd op Road America.
Laat ik duidelijk zijn: Arie en ik willen absoluut voorkomen dat onze band verkeerd wordt geïnterpreteerd. Arie moet gewoon steward blijven en mocht ik IndyCar-coureur zijn en iets fout doen, dan moet hij mij gewoon een penalty uit kunnen delen. Het moet niet anders gaan. We hebben nog niet echt over de nabije toekomst gesproken met elkaar, maar volgens mij heeft Arie veel lol in zijn werk – hij neemt zijn taak als race steward in ieder geval bloedserieus. Over wat betreft de toekomst – de IndyCars beginnen te lonken. Het zou een jongensdroom zijn die uitkomt. Op dit moment hebben we contact met een paar teams uit de IndyCar Series, dat mag geen geheim zijn voor iemand die streeft naar het winnen van het Indy Lights-kampioenschap. We zoeken naar het beste totaalpakket, iets wat goed bij mij past en waar ik mezelf meteen goed kan ontwikkelen voor een succesvolle toekomst in de IndyCar. De les van het afgelopen weekend? Niet meer naast de baan komen! Gelukkig maak ik niet zoveel fouten, maar als het een keertje misgaat is het zaak om er lessen uit te leren. Ik heb de beelden teruggekeken en na het foutje van zaterdag ging het zondag niet meer mis. Over ruim twee weken mag ik weer aan de bak, dan racen we voor één keertje in Canada op het stratencircuit van Toronto. Houd de Indy Lights-races in de gaten, want ik ga weer voor de overwinningen! En voor ik het vergeet: vorig jaar had ik een weddenschap met een van de journalisten van RacingNews365 – als ik het kampioenschap zou winnen, dan zou hij zijn haar verven in de kleur van mijn auto. Als ik zou eindigen op een tweede plaats, of lager, dan was ik de pineut. Jullie kunnen het resultaat natuurlijk al raden…
BrNXbMcARsD
Dit bericht bekijken op Instagram Dutch Racing journalist @reneoudman and I made a bet last year in Toronto that if I’d get champion, he would paint his hair Juncos Green. Well, today was the day! #GoGreen #MRTI Een bericht gedeeld door Rinus VeeKay (van Kalmthout) (@rinusveekay) op 10 Dec 2018 om 5:41 (PST)
Bij deze daag ik je uit, René: ik sta nu op de tweede plaats in het kampioenschap, maar als ik de titel pak dan mag jij weer naar de kapper! Zo niet, dan zal ik een bordeauxrode coup nemen.. Jullie horen van mij! Groetjes, Rinus
Meest gelezen
