Senna verdenkt Benetton
Het seizoen 1994 moest hét jaar van Ayrton Senna worden. De drievoudig kampioen had eindelijk zijn droomtransfer naar het dominante team van Williams binnen, na het stoppen van rivaal Alain Prost. Slechts weinigen twijfelden eraan dat de Braziliaan zijn vierde wereldtitel binnen zou slepen, echter werd al tijdens de testdagen duidelijk dat Benetton een mega stap had gezet. De FW16 was op veel punten noodgedwongen aangepast ten opzichte van zijn zeer succesvolle voorgangers. De FIA had namelijk talloze elektronische snufjes na het 1993-seizoen verboden. Actieve wielophanging en zaken als traction control en launch control waren niet toegestaan, voor zover ze het al ooit waren. De nieuwe Williams was hierdoor aanzienlijk lastiger te besturen en Senna had zijn handen vol aan de blauw-witte wagen. Rivaal Schumacher kende beduidend minder problemen met zijn B194 en in de eerste races van het seizoen ontstond het gedroomde titanenduel. Echter was de snelheid van de Benetton opvallend te noemen. Williams beschikte over een aanzienlijke krachtigere V10 van Renault, tegenover de Ford V8 die achterin de Benetton lag. Desondanks was de Benetton overal snel en was zijn acceleratie uit de bochten indrukwekkend. Bij Senna’s thuisrace in Brazilië beet hij zich letterlijk stuk op Schumacher en spinde hij bij het opkomen van het rechte stuk. De morrende Braziliaan sprak voor het eerst zijn verdenkingen uit over de legaliteit van de Benetton. Ook in de Grand Prix van de Pacific, waar Senna al in de eerste bocht uit de race werd geramd, vloog de Benetton. De zorgen bij Senna waren ondertussen groot: Schumacher won de eerste twee races en de Braziliaan stond nog met lege handen.
Onverklaarbare vliegende starts en acceleraties
De geruchten over de illegale B194 veroverden de F1-wereld, maar teambaas Flavio Briatore ontkende glashard. Na de tragische dood van Senna was de angel uit het F1-kampioenschap en leek Schumacher met speels gemak naar de titel te rijden, tot de FIA het kampioenschap kunstmatig spannend maakte. Dat Benetton de boel belazerde in 1994 was al snel duidelijk. Als een komeet schoot Schumacher diverse malen uit de startblokken, waarbij het vermoeden dat er launch control aanwezig was min of meer bevestigd werd. Het motorgeluid van de Ford V8 was bij het uitaccelereren van langzame bochten bovendien anders dan dat van de andere motoren en het gemak waar Schumacher zijn B194 in bedwang hield kon maar wijzen op een ding: traction control. De druk op Benetton nam toe en de FIA onderzocht de software. Althans, dat probeerde het. De autosportbond sommeerde de top 3 teams na de GP van San Marino (Ferrari, McLaren en Benetton) om hun bronbestand van de software te delen. Benetton hield de boot lange tijd af, verwees onder meer naar de overeenkomst met motorleverancier Ford en een bijbehorende geheimhoudingsplicht. Pas halverwege juli kreeg de FIA toegang tot de software die gebruikt was tijdens de GP van San Marino. Wat bleek? Juist, launch control was aanwezig. Volgens Benetton alleen gebruikt tijdens tests en niet tijdens de Grand Prix. Benetton gaf echter toe dat de launch control aan en uit te zetten was, de zogeheten verborgen optie 13 in de software van Benetton. Om het foefje aan te zetten moet een laptop aangesloten worden op de auto en de software geïnstalleerd worden. Vervolgens moet de coureur, Schumacher in dit geval, diverse handelingen verrichten op zijn stuurwiel met de koppeling en schakelflippers om het eenmalig te activeren. Vervolgens had Schumacher beschikking over het verboden launch control, waardoor hij zijn raket starts kon maken. De FIA strafte Benetton nauwelijks voor dit feit en gaf alleen een boete van $ 100.000,- voor het niet tijdig aanleveren van de software. Reden van het uitblijven van een echte straf was dat het volgens de autosportbond niet bewezen was dat launch control tijdens de races gebruikt werd. Sporen van traction control werden niet gevonden, maar de aanwezigheid hiervan werd later door diverse mensen binnen het team bevestigd. Volgens William Toet, toenmalig hoofd aerodynamica, zouden de verdenkingen ten opzichte van Schumacher ongegrond zijn. De Duitser was een van de eerste F1-coureurs die met zijn linkervoet remde en met rechts gas gaf en had een manier ontwikkeld waarbij hij in diverse bochten nog zo’n 15% gas gaf, zelfs tijdens het remmen. Dit zou de auto veel stabieler maken dan bijvoorbeeld die van Senna of teamgenoot Jos Verstappen.
Benetton krijgt het deksel op zijn neus
Het bleef echter niet alleen bij software waarmee Benetton sjoemelde. Diverse malen viel het op dat Schumacher zeer snel weg was tijdens de tankstops, onder meer in Brazilië. Conform het F1-reglement mocht er twaalf liter brandstof per seconde getankt worden, maar ook daar hadden Briatore en zijn mannen een oplossing voor gevonden – Benetton haalde een filter uit de installatie, waardoor tanken aanzienlijk sneller ging, liefst 12,5% sneller dan bij de concurrentie. De gevolgen van dit vals spel kwamen in Hockenheim aan het licht toen de wagen van Jos Verstappen in vlammen op ging tijdens een tankstop. De tankslang lekte brandstof die vlam vatte op de kokendhete Benetton. Wederom werd het team op het matje geroepen bij de FIA, maar een torenhoge straf bleef uit. Reden hiervoor was dat Benetton naar eigen zeggen de tankinstallatie had aangepast op verzoek van leverancier Intertechnique. Uiteindelijk volgde een lange procedure, waarbij daags voor de uitspraak het team van Larrousse Benetton te hulp schoot. Het kleine team bevestigde dat Intertechnique ook hen verzocht had om een nozzle uit de tankinstallatie te halen, waarna Benetton werd vrijgesproken. Los van het gesjoemel met de auto kende Schumacher en Benetton nog diverse akkefietjes met de FIA. De Duitser haalde in de opwarmronde van de Britse Grand Prix Damon Hill in, om pas later die positie terug te geven. De wedstrijdleiding bestrafte hem met een vijf seconden straf, maar de teamleiding van Benetton riep haar coureur niet naar binnen. Hierop werd hem de zwarte vlag getoond, maar de teamleiding riep de Duitser op om door te blijven rijden en pas in ronde 27 incasseerde hij zijn tijdstraf. Schumacher finishte de race uiteindelijk als tweede. Schumacher werd gediskwalificeerd, maar Benetton ging in beroep tegen deze diskwalificatie. Uiteindelijk werd besloten om Schumacher een extra straf te geven in de vorm van twee races schorsing. Tegen deze straf ging Benetton wederom in beroep, maar uiteindelijk moest ‘Schumi’ twee races vanaf de zijlijn toekijken. Na diskwalificatie in de door hem gewonnen Belgische Grand Prix, Schumachers bodemplaat was te ver afgesleten, stond de teller op 16 punten die Schumacher verloren was dankzij diskwalificaties en het niet deelnemen aan twee races. De hoge straffen voor Schumacher werden door veel mensen gezien als revanche van de FIA richting Benetton en voor het illegaal (doch niet 100% bewezen) gebruik van launch control. Zijn nieuwe rivaal Damon Hill profiteerde optimaal en dichtte het gigantische gat in het WK met speels gemak. Geheel in stijl met alle controverse van dat seizoen, sloot Schumacher het jaar af met een botsing met Hill in Adelaide, om zo zijn eerste titel te behalen.
Meest gelezen
