Wat dat betreft is het rap gegaan in de koningsklasse van de autosport. Meer dan veertig jaar kregen slechts de beste zes finishers punten, de winnaar werd beloond met tien stuks. In 2003 werd dat aantal opgehoogd naar acht – een overwinning was nog steeds goed voor tien punten. Pas in 2010 ging het stelsel volledig op de schop, toen werd besloten dat een toptienklassering goed was voor punten. De beloning voor winst werd vermenigvuldigd met tweënhalf: van tien, naar 25. Zodoende zijn de eeuwige statistieken flink ondersteboven gegaan, tot verdriet van de puristen. Wat betreft totaal aantal punten staat Lance Stroll bijvoorbeeld voor Jos Verstappen, ondanks dat de vader van Max Verstappen op betere resultaten kan buigen dan de jonge Canadees.
Elke wijziging heeft natuurlijk zijn voors- en tegens. Racingnews365 zet vier positieve en vier negatieve punten onder elkaar. Voordelen van een nieuw puntensysteem: De strijd om de de plaatsen achter P10 wordt spannender – ook daar valt immers wat te behalen. Niet langer zal een coureur, die zich bijvoorbeeld op plaats veertien begeeft, naar de finish ‘cruisen’. Het publiek wordt getrakteerd op meer actie op de baan. Een nieuw puntensysteem, waarbij meer coureurs beloond worden, is bovendien eerlijker. Wat als een team het gehele jaar het achtste team is, maar in de stand achter de snelheidtechnisch gezien de nummer negen staat, omdat deze ‘per ongeluk’ eens in de top tien is beland? Een abstracte vergelijking is die met de jaren ’90, waar een achterhoedeteam als Minardi pardoes voor een middenmoter kon staan omdat ze eens gelukkig waren met het verloop van een race. Betrouwbaarheid wordt nog belangrijker: wagens die de race uitrijden, halen per definitie meer punten dan de wagens die uitvallen, ongeacht de positie die wordt behaald. Opgeven is uit den boze. Ook al heb je nog maar twee wielen aan je wagen, je zult door moeten rijden om ten minste nog een paar puntjes binnen te halen. Nadelen van een nieuw puntensysteem: Het wordt nóg onoverzichtelijker. Er zijn meer factoren om rekening mee te houden en eventuele straffen kunnen alles nog verder overhoop gooien, dan dat nu al het geval is. Teams die de plank misslaan, worden alsnog beloond als ze aan de finish geraken. Williams scoort dit jaar amper punten omdat ze gewoonweg niet snel genoeg zijn. Toch zijn er vrij geregeld vier à vijf uitvallers, wat de Williams’ vrijwel altijd binnen de top vijftien doet belanden – als ze zelf de finish bereiken. Coureurs hoeven geen moeite meer te doen om punten te scoren – het levert geen straatfeest op als ze het wel doen. Denk aan prestaties zoals die van Jules Bianchi (negende, Monaco 2014) of Pascal Wehrlein (Oostenrijk, 2016). Vergelijken met het verleden wordt nog lastiger: straks heeft Sergey Sirotkin nog meer punten dan James Hunt!
Meest gelezen
