De vorige keer dat een Formule 1-team het jaar begon met drie dubbelzeges

In de rijke historie van de Formule 1 is het echter niet uniek, dat een team drie dubbelzeges in de eerste drie wedstrijden van het seizoen scoort. Zevenentwintig jaar geleden, in 1992, bleken de Williams FW14B’s van Nigel Mansell en Riccardo Patrese nagenoeg onverslaanbaar. RacingNews365 zet de tijdmachine aan en reist terug naar het derde jaar van de nineties .

De oorsprong van het succes van 1992 ligt in het jaar daarvoor, 1991. Bromsnor Mansell, een oersterke Brit die na zijn tijd bij Ferrari door de Italiaanse fans als ‘De Leeuw’ wordt getypeerd, voegt zich voor een tweede periode bij het team van Williams. De goedaardige Patrese, een Italiaan, doet dienst als tweede rijder. Sterontwerper Adrian Newey, op dat moment nog een vrij onbeschreven blad in de Formule 1 – hij heeft er net drie jaren op zitten bij het kleinere Leyton House/March – ontwerpt met de FW14 zijn eerste Williams. De wagen die in ’91 wordt ingezet blijkt fantastisch snel, maar in eerste instantie niet heel betrouwbaar. In de eerste vier Grands Prix valt er zesmaal een FW14 uit. Later in het jaar beginnen Patrese (tweemaal) en Mansell (vijf keer) te winnen. Het is dan echter al te laat om Ayrton Senna van de titel te houden. Geholpen door een briljante semi-automatische bak, tractiecontrole, een razendsnelle V10-motor van Renault en een actieve ophanging blaast de B-versie van de FW14 de concurrentie begin 1992 omver. Het dynamische kwartet Frank Williams (teambaas), Patrick Head (technisch directeur), Newey (hoofdontwerper) en Paddy Lowe (elektronicaspecialist) werkt naadloos samen, de wagen ligt als een blok op de weg. Des te meer gas Mansell en Patrese geven, des te makkelijker de FW14B met de actieve ophanging door de bocht gaat.

Op het Zuid-Afrikaanse Kyalami wordt voor de concurrentie pijnlijk duidelijk hoe goed de FW14B daadwerkelijk is. Tijdens de kwalificatie blaast Mansell regerend kampioen Ayrton Senna met driekwart seconde weg, in de wedstrijd rijdt hij meer dan een halve minuut weg bij de Braziliaan. Patrese, gestart vanaf P4, werkt zich bij de start naar een tweede plek en geeft deze niet meer uit handen. In Mexico, waar de tweede race van 1992 plaatsvindt, is het verschil nog schokkender. Mansell en Patrese vechten een verbeten duel om de poleposition uit, waar de eerstgenoemde met zestienduizendste van een seconde het verschil maakt. Nummer drie Michael Schumacher wordt nét niet op een volledige seconde gereden. Gedurende de race houdt de Duitser de schade beperkt, al is de achterstand na 69 ronden alsnog 21 seconden. Drie uit drie, zoals Mercedes 27 jaar later ook flikt, is na de Grand Prix van Brazilië een feit. Mansell is op de zaterdag in Sao Paulo liefst 1,1 seconden rapper dan Patrese, Senna volgt op – schrik niet – 2,2 seconden van Mansell op P3. In de race wordt elke tegenstander van het Williams-duo op minstens één rondje gereden!

Zo groot is het verschil in 2019 zeker niet: sterker nog, Mercedes was meer dan gelukkig toen ze in Bahrein een dubbelzege scoorden. Desalniettemin evenaart het Duitse merk een prestatie die door velen voor onmogelijk werd gehouden – zelfs in überdominante jaren van Williams (1996), Ferrari (2002 en 2004) en Mercedes (2014 – 2016) wordt de prestatie van het Britse team niet herhaald. De perfecte reeks van Williams wordt een halt toegeroepen in de vierde race van het jaar. Rijdend op een tweede plek – achter teammaat Mansell – vliegt Patrese op het circuit van Barcelona tijdens de GP van Spanje op een nat wegdek van de baan. Mansell wint de race, maar zijn teammaat moet verstek laten gaan. Later in het seizoen zouden Mansell en Patrese nog drie dubbelzeges (San Marino, Frankrijk en Groot-Brittannië) scoren – Mansell wordt fluitend kampioen, Williams haalt met twee vingers in de neus de constructeurstitel binnen.