Hoe Max Verstappen een nog betere Formule 1-coureur kan worden

Verstappen behoort ontegenzeggelijk tot een select groepje bijzonder getalenteerde autocoureurs. In de Formule 1 heeft hij dat meermaals bewezen: de coureur van Red Bull Racing kreeg het publiek geregeld op de banken dankzij gewaagde inhaalmanoeuvres. Wat betreft racegogme lijken er weinig zoals Verstappen gemaakt te zijn en om de allerbeste aller tijden te worden is het zoeken naar details. Racingnews365 snorde ze op en analyseert hoe Max Verstappen een nog betere F1-coureur kan worden.

Het politieke spelletje meespelen De Formule 1 is een slangenkuil en eenieder die in zijn leven met de koningsklasse van de autosport te maken heeft gehad, zal dat beamen. Dagelijks worden er keuzes gemaakt vanuit politieke overwegingen, in plaats van rationele. Dat uitgerekend Honda, per 2019 motorleverancier van Red Bull Racing, niet vies is van een beetje politiek, blijkt uit het verleden. Toen Honda als motorenpartner de handen ineen sloeg met McLaren kon de Japanse fabrikant amper de voorkeur voor Ayrton Senna onder stoelen of banken steken. De Braziliaan liep weg met Honda en gold als absolute publiekslieveling van het Japanse volk. Geen wonder dat Honda-monteurs er weinig moeite mee hadden om een stapje extra te zetten voor Senna. De keerzijde van de medaille werd zichtbaar toen Fernando Alonso zich openlijk afvroeg waarom hij nog met een Honda-motor rondreed. De Spanjaard zette de Japanse fabrikant meermaals flink te kakken en hoeft er niet op te rekenen ooit nog met Honda-steun rond te rijden. Verstappen had het in de afgelopen twee seizoenen meer dan eens lastig met de Renault-motor. Het ding kwam vermogen tekort en ging tot overmaat van ramp vaker dan men lief was, stuk. Na de Grand Prix van Hongarije bereikte de woede van Verstappen een kookpunt. Een scheldkanonnade over de boardradio was wat volgde op een nieuwe Renault-gerelateerde uitvalbeurt. Nu hoopt natuurlijk elke Nederlandse F1-fan dat het niet zo’n vaart zal lopen en heeft Honda natuurlijk wel een beetje krediet in verband met mogelijke kinderziekten, maar om altijd een streepje voor te houden, kan Verstappen zich bij mogelijke Honda-problemen in de toekomst beter afzijdig houden om het politieke spelletje mee te spelen.

De Grand Prix van Monaco 2018 was voor Verstappen eigenlijk al over, voor deze begon Rust bewaren tijdens de trainingen Max Verstappen is een ultracompetitieve jongeman. De 21-jarige wil overal waar hij kan winnen, met de zege aan de haal gaan. Op zich niets mis mee: in de Formule 1 draait het immers om zeges en wereldkampioenschappen. Als die twee zaken echter niet op het spel staan, is het belangrijk om de jacht naar plek één op een juiste manier te kunnen waarderen. De Grand Prix van Monaco in 2018 geldt als een goed voorbeeld. Tijdens de donderdagtrainingen bleek Red Bull Racing duidelijk ijzersterk en Verstappen gold vanwege zijn stuurmanskunsten als topfavoriet voor de poleposition. Door iets teveel te willen in de laatste training voor de kwalificatie, kreeg Verstappen echter niet eens een mogelijkheid om überhaupt een rondetijd te noteren in de startopstellingbepalende sessie. De Nederlander vloog bij het uitkomen van de zwembadsectie in de vangrail, waarbij hij zijn wagen dusdanig beschadigde dat deelname aan de kwalificatie werd uitgesloten. Zoals we al aangaven, Verstappen beschikt over zoveel racetalent dat het ‘m in de details zit. Rust bewaren tijdens trainingen is één van die details. Uiteraard moet er af en toe flink gas worden gegeven en bepaalde afstellingen kunnen slechts worden getest als de coureur in kwestie zwaar op zijn rechtervoet leunt. Toch is het inschatten van de momenten waarop er teveel op het spel staat om risico te nemen, een waardevolle eigenschap. Niet laten jennen door anderen Ware kampioenen hebben over het algemeen één gemene deler: ze geloven er heilig in dat niemand anders dan henzelf de allerbeste is. Als ware kampioenen worden uitgedaagd door iemand die eigenlijk niet zoveel in de melk te brokkelen heeft, dan kan dat frustratie uitlokken. Een mogelijk gevolg van frustratie is het niet compleet strak uitvoeren van de klus waarvan de kampioen wordt geacht deze met gemak te klaren. Voorbeeld. Een ijzersterke voetbalclub als Real Madrid moet het in een belangrijk bekerduel opnemen tegen een onbekende laagvlieger, die haar kunsten een paar divisies lager vertoont. Iedereen verwacht dat Real Madrid met dubbele cijfers wint, maar doordat spelers van de onbekende club het sterrenensemble volledig uit haar concentratie krijgt, komt het op een verlenging en een penaltyserie aan. In die penaltyserie is Real Madrid dusdanig van de leg dat het zover heeft moeten komen, dat de onbekende club wint en naar de volgende ronde gaat. Het verhaal van Esteban Ocon en Verstappen, zoals deze werd verteld na de GP van Brazilië, lijkt wel een klein beetje op bovenstaand voorbeeld. Waar de Fransman op een rondje achterstand reed, daar had de Nederlander de wedstrijd binnen. Ocon wist heus wel dat Verstappen hem in zou halen, als hij de Red Bull voorbij zou rijden. De toenmalig Force India-coureur deed het toch en gezien het verleden tussen de twee valt niet uit te sluiten dat Ocon zijn vroegere tegenstrever eventjes wilde jennen. Aan Verstappen is het om op zo’n moment het hoofd koel te houden en zich niet op te laten naaien.

De Grand Prix van Brazilië 2018 leverde een knotsgek tafereel op Denken aan het puntentotaal van december Een opvallende uitspraak van Verstappen tijdens de Grand Prix van Italië. De Red Bull-rijder had net te horen gekregen dat hij een tijdstraf van vijf seconden zou ontvangen, vanwege het blokken van Valtteri Bottas. Verstappen wilde zijn plek op de baan echter niet zomaar gewonnen geven en doordat hij het gevecht aanging met de Mercedes-coureur, kon Sebastian Vettel dichterbij komen. “Het maakt mij nu niet uit of vierde of vijfde wordt”, klonk Verstappen geërgerd over de boardradio. Achteraf maakte dat wel degelijk uit. Verstappen werd vijfde en scoorde tien punten. Als hij vierde was geworden, had de Nederlander twaalf stuks bij mogen schrijven. Aan het einde van het seizoen stond de teller van Verstappen op 249 WK-punten. Daarmee werd de Nederlander vierde. Nummer drie Kimi Raikkonen had 251 WK-punten – twee meer dan Verstappen. Had Verstappen zich in Italië in zijn rol geschikt en Bottas het leven niet zuur gemaakt, om Vettel voor te blijven, dan was hij in 2018 als nummer drie in het WK geëindigd. Natuurlijk, Verstappen zal het niet uitmaken. Evenals de andere toprijders geldt er maar één plaats voor de Nederlander en dat is P1. Echter: voor de werkgever kan het wél een verschil maken. P3 staat immers toch nét iets beter dan P4 en in een wereld die met podiumplaatsen werkt kan over de derde man worden gesproken als de derde van drie winnaars. Dit detail gaat logischerwijs hand in hand samen met de boven behandelde politieke keuzes. Aan de goede kant van de dunne lijn blijven De acties van Verstappen zijn zelden saai. De 21-jarige heeft een zeer kenmerkende rijstijl, die door menigeen als spectaculair wordt bestempeld. Vreugde en verdriet liggen vooral bij die stijl ontzettend dichtbij elkaar. De al eerdergenoemde Senna is een uitstekend voorbeeld. De Braziliaan had weinig trek in het genoegen nemen met een tweede, derde of vierde plaats en wilde eigenlijk koste wat kost in elke race winnen. Op een gegeven moment brak het hem op: goed, hij had wel de meeste overwinningen, maar omdat andere coureurs in elke wedstrijd stabiel tweede of derde werden, lag hun uiteindelijke totaal hoger dan die van Senna. Het aan de juiste kant van de dunne lijn blijven maakt het verschil tussen een prachtige zege en een trieste uitvalbeurt. Hoewel Verstappen hier tegen het einde van 2018 steeds minder moeite mee leek te hebben, blijft het inschatten van gewaagde inhaalacties een ontzettend belangrijke factor. Prachtig als het lukt, maar als de gaten te klein zijn en het snelheidsverschil wél aanwezig, dan is een half rondje wachten absoluut geen doodzonde.