Roemruchte paydrivers: Eliseo Salazar, boksbal uit Santiago

Twee-en-een-half jaar lang houdt Eliseo Salazar (Santiago, 14-11-1954) het vol op het hoogste niveau, en liefst dertien keer kwalificeert hij zich niet in zijn 37 pogingen aan een Grand Prix deel te nemen. Bovendien verslijt de Chileen vier renstallen van het armste soort: March, Ensign (1981), ATS (1982) en RAM (1983). Geen indrukwekkende palmares. Voor zijn korte Grand Prix-loopbaan presteert Salazar veelbelovend. Zo wordt hij in 1980 tweede in het befaamde Aurora-kampioenschap met oude Formule 1-wagens, met drie zeges in een ‘79-er Williams FW07. Salazar weet dus wat het is om in een goede Formule 1-wagen te zitten als hij in ’81 aan het echte werk mag ruiken. Maar de March 811 is voor hem geen goed gereedschap. Dankzij zijn Chileense sponsormiljoenen (onder ander Chile TV) mag hij het vanaf de Grand Prix van Spanje proberen in een Ensign waarmee de Zwitser Marc Surer nog had geschitterd in de verregende Grand Prix van Brazilië. Salazar heeft niet het tempo van Surer, maar finisht desalniettemin keurig op de zesde plaats in de Grand Prix van Nederland, al is het op twee ronden achterstand van de winnaar. In ’82 koopt Salazar zich in bij het Duitse ATS van Günther Schmidt, naast de getalenteerde Manfred Winkelhock. De Chileen wordt vijfde in de Grand Prix van San Marino, maar daar komen dan ook maar veertien wagens aan de start. Wereldberoemd wordt Salazar als hij dat jaar op Hockenheim de leidende Piquet van de baan botst als hij op het punt staat gelapt te worden. De karatetrappen van Piquet – die Salazar maar net ontwijkt – zijn legendarisch. In ’83 verschijnt hij bij RAM aan de start, maar kwalificeert zich alleen in de eerste twee Grands Prix. Na de race op Spa-Francorchamps zit zijn loopbaan erop. Althans, als Formule 1-coureur. Salazar houdt zich de daaropvolgende jaren onledig als sportscarrijder en verbaast vriend en vijand als hij op zijn oude dag nog opduikt in de Indy Racing League (Indycars). Salazar groeit er uit tot een gewaardeerd rijder. Met veel centjes op zak, dat wél. In die IRL vestigt hij overigens toch nog eenmaal negatief de aandacht op zich, als hij bij de 500 Mijl van Indianapolis in 1996 bij het verlaten van de pit koploper Arie Luyendijk over het hoofd ziet. Hij berooft onbedoeld de Nederlander van zijn tweede Indy 500-zege. Toch weer die boksbal...

EFky8hpVolg

EFky8hpVolg