Dat Bottas een zeer begaafd coureur is, staat buiten kijf. De 29-jarige Fin won in het verleden onder meer tweemaal de Masters of Formula 3 en greep naar de macht in de GP3 Series. In dienst van Williams liet Bottas enkele sterke resultaten noteren en nadat Nico Rosberg de pijp aan Maarten gaf, kon de Fin opstromen naar een winnend Formule 1-team: Mercedes.
In diens vierde GP voor Mercedes ging Valtteri Bottas al met de zege aan de haal In de beginfase van 2017 moest Bottas eventjes wennen. De omgeving was nieuw, de auto was nieuw, het feit dat hij kon strijden om overwinningen was nieuw en bovendien kreeg de Fin in de persoon van Lewis Hamilton een van de, zo niet dé beste Formule 1-coureurs van het veld naast zich als nieuwe teammaat. Nogal een overstap, als je bedenkt dat hij daarvoor met een uitgebluste Felipe Massa te maken had. Mercedes-adviseur Niki Lauda liet zich na de Chinese Grand Prix, waarin Bottas lullig achter de Safety Car spinde, horen. “Valtteri moet nu presteren, anders is het zitje voor een andere rijder”, sprak de brommende Oostenrijker na Bottas' tweede GP in het zilvergrijs. Die woorden werden door Bottas goed in de oren geknoopt. De Fin sloeg keihard toe in de Grand Prix van Rusland, door de Ferrari’s van Sebastian Vettel en Kimi Raikkonen bij de start in te rekenen, om de eerstgenoemde in de slotfase van de race ternauwernood achter zich te houden. Bottas was een Grand Prix-winnaar, hij flikte het in slechts zijn vierde GP voor Mercedes. Zou de Fin uit kunnen groeien tot een nieuw doorn in het oog van Hamilton? Het antwoord daarop bleek een nee. Ook al won Bottas in Oostenrijk, kort na de zomerstop kwam de klad erin. Waar Hamilton de ene na de andere zege aan zijn erelijst toevoegde, daar hobbelde Bottas ietwat onbeholpen achter de meut aan. In het slotweekend, op het Yas Marina Circuit in Abu Dhabi, ‘kreeg’ de Fin een derde seizoenszege cadeau. Want goh, wat was het toch ineens moeilijk inhalen in de woestijn. Toch, Lewis?
Grote verschillen werden gemaakt door technisch falen, niet door menselijk falen
Zwak 2018 kan basis vormen voor sterk 2019 In de eerste paar races van 2018 had Bottas de pechduivel levensgroot op zijn schouder. In China stormde hij op de zege af, tot de Toro Rosso’s met elkaar in aanraking kwamen. Dankzij de Safety Car kon Red Bull haar strategie wijzigen, waarop Daniel Ricciardo op nieuwe banden Bottas bij zijn nekvel greep. Een weekje eerder (in Bahrein) was Bottas zeven tiende van een seconde tekort gekomen op Vettel voor de zege, twee weken later in Azerbeidzjan klapte zijn band drie ronden voor het einde – terwijl hij aan de leiding reed. Het seizoen 2018 verliep voor Bottas van kwaad tot erger. In Frankrijk werd hij bij de start getorpedeerd door Vettel, in Duitsland mocht hij teammaat Hamilton niet aanvallen – ondanks sneller te zijn dan de Brit. Bovendien werd Bottas in Hongarije op de verkeerde strategie gezet. Onder de streep had Hamilton inmiddels een dusdanige voorsprong, dat Bottas zich moest schikken in de rol van tweede rijder. Dat werd pijnlijk duidelijk in Italië, Rusland en Japan. Niet meteen de waterdrager van Hamilton Mercedes werkt al jaren met hetzelfde principe: de coureurs zijn vrij om te racen, tot een van de twee een duidelijke voorsprong op de ander heeft. In het geval van Nico Rosberg en Hamilton was het verschil tussen beide rijders nooit aanzienlijk genoeg om één coureur het voordeel te geven (en bovendien hadden de kemphanen waarschijnlijk niet in dienst van de ander gereden), bij Hamilton en Bottas is het inmiddels tweemaal voorgekomen. Het voordeel van Bottas is, zoals hij zelf al zei, dat iedereen het seizoen 2019 weer op nul WK-punten begint. De Fin is dus niet gelijk waterdrager van Hamilton, al denken velen dat het wel in zijn contract staat. Dat is niet waar. Bottas mag in de beginfase van 2019 voor eigen kansen rijden. Prestaties in seizoensstart 2018 hoopgevend Ook al won hij geen enkele race in 2018, de prestaties uit de seizoensstart van 2018 zijn hoopgevend voor Bottas. Oké, de kwalificatiecrash in Australië was een domper, maar in Bahrein, China, Azerbeidzjan, Spanje én Canada kwam de Fin ijzersterk voor de dag. Heeft Bottas in 2019 iets meer geluk, dan kan zijn puntenaantal veel dichterbij dat van Hamilton – of zelfs boven dat van de Brit – liggen. Mocht dat het geval zijn, dan is de teamstrategie van Mercedes direct behoorlijk anders. Al met al kende Bottas prestatietechnisch helemaal geen verkeerd begin van 2018. Ga maar na: in Oostenrijk stond de Fin op poleposition, maar zijn Mercedes nokte ermee. Bovenbeschreven werd de klapband in Azerbeidzjan, in Monaco had de tweede zilverpijl (finishte als vijfde) slechts één seconde achterstand op de nummer drie. Credo: grote verschillen werden er niet gemaakt doordat Bottas faalde, maar doordat het geluk niet aan zijn zijde stond.
De Grand Prix van Rusland 2018 was voor Valtteri Bottas onvergetelijk.. Laatste kans doet innerlijk beest loskomen? In de wereld van vechtsporten is het doodnormaal om voorafgaand aan een belangrijke wedstrijd jezelf op te hemelen of de tegenstander de grond in te boren. Trash talking, heet dat. De wereldkampioen trash talking van de Formule 1-winter 2018-’19 is bij uitstek Bottas. De drievoudig Grand Prix-winnaar is met vlag en wimpel geslaagd – hij gaf te kennen zijn concurrenten in 2019 ‘een nieuwe, agressievere ik’ te laten zien en schuwde niet dreigementen te uiten. “Ik ga werkelijk alles geven dit jaar, ik laat geen kans onbenut en geen concurrent heel.” Bottas weet dondersgoed dat er in de persoon van Esteban Ocon een zeer hongerige, jonge, talentvolle coureur plaats moet nemen op de reservebank van Mercedes. Elke fout van de Fin vormt een kans voor de Fransman Ocon, die maar wat graag terugkeert in de koningsklasse. Ocon zal na zijn gedwongen Force India-vertrek Mercedes-teambaas Wolff ongeveer op speed dial hebben staan, om deze ervan te overtuigen dat hijzelf een kans verdient in de zilverpijl. Finnen hebben sisu Oke, het is wat vergezocht en ook meer bedoeld om deze analyse met een kwinkslag af te sluiten. Sisu is een typisch Fins begrip dat zoveel betekent als ‘een ijzeren doorzettingsvermogen’. Als Finnen een stapje bij moeten zetten (of meerdere stapjes) dan spreken zij graag over ‘sisu’. Mika Häkkinen had het, na zijn levensbedreigende ongeval eind 1995. Häkkinen haalde het innerlijke beest naar boven en verloste zichzelf eindelijk van het eeuwige stigma ‘toptalent’, door in 1998 én 1999 wereldkampioen te worden. Schrijf een Fin nooit af – dat bewees Kimi Raikkonen, toen hij in oktober 2018 na vijf en een half jaar droog te hebben gestaan eindelijk weer een Grand Prix won. Ondanks kort daarvoor zijn 39ste verjaardag te hebben gevierd hield de Finse toenmalig Ferrari-rijder zowel Max Verstappen als Hamilton van het lijf om een populaire zege te boeken in de Verenigde Staten. Heeft Bottas genoeg sisu om het de gevestigde namen lastig te maken in 2019?
Meest gelezen
