Waarom de eerste vergelijking tussen Red Bull en Ferrari mank ging

Terwijl de donderdag in Bahrein zowel wat de performance als de productiviteit betreft gedomineerd werd door Max Verstappen, zag de Ferrari er in de beide testsessies van die dag niet bijzonder in balans uit. Als gevolg daarvan werden ook grote vraagtekens geplaatst bij de bandenslijtage. De voorkant oogde onstabiel, terwijl ook de achterkant zich wispelturig gedroeg, hetgeen geïllustreerd werd door het feit dat de achterkant constant de neiging had om uit te breken bij het uitaccelereren van de bochten. Bovendien leek de SF23 meer dan welke andere bolide ook nog altijd wat gevoelig te zijn voor porpoising. Maar tijdens de twee dagen die volgden, bleek wat de ware kracht is van de SF23. De auto als concept reageert goed op kleine aanpassingen. Bovengenoemde problemen konden (deels) worden opgelost door aanpassingen aan de aerodynamica en de wielophangingen, maar op de eerste testdag koos men er bewust voor om die niet door te voeren. Men wilde zoveel mogelijk data verzamelen met steeds een constante rijhoogte om maar zoveel mogelijk te weten te komen over de basis van de SF23. Daarin ging Ferrari zelfs zover dat ze de uiteinden van de voorvleugel middels een kabel aan de neus verstevigden, om het doorbuigen van de voorvleugel tot het absolute minimum te beperken en de parameters steeds gelijk te houden.

Ferrari weet aandacht op zich gericht

Toen de neutrale basis eenmaal in kaart was gebracht, kon op de tweede dag met geleidelijke ingrepen gewerkt worden aan de verfijning van de mechanische en aerodynamische afstelling van de auto. In dit licht werd met name gewerkt aan de vooras van de auto door te variëren in de rijhoogte en de toe in (stand van de wielen naar binnen of naar buiten). Deze aanpassingen waren te allen tijd gering, afgezien van een korte stint met een achtervleugel met slechts één draagsteun, die we deze week of misschien in Saoedi-Arabië terug gaan zien. Maar die minimale ingrepen hebben het mogelijk gemaakt om de balans te vinden die de dag daarvoor nog ver te zoeken was. Om die bevindingen van de ochtend te kunnen bekrachtigen, werd Charles Leclerc in de middag in de staart van een racesimulatie op de hardste C1-band naar buiten gestuurd. Daarop liet Ferrari een constante racepace zien die vergelijkbaar was met die van Red Bull, evenals een goede tractie vanuit de bochten (nu wel). Ook op de C3-band werd die goede tractie waargenomen, zij het echter enkel tot het moment dat de drop-off zich te vroeg aandient. Er moet natuurlijk nog wel iets te verbeteren overblijven. Ferrari heeft ook al de aandacht van rivaliserende teams op zich weten te vestigen met een noviteitje dat sterk op een s-duct lijkt. Dit unieke luchtkanaal (illustratie hieronder) activeert de hete luchtstroom van de radiatoren en leidt die naar achteren. Naar verluidt hebben de rivaliserende teams er al vragen over gesteld.