Natuurlijk stuit een beslissing van de wedstrijdleiding met dergelijk verstrekkende gevolgen op veel verzet. Sebastian Vettel verloor immers de overwinning door een beslissing die van achter het bureau werd genomen, terwijl de Formule 1-fans werden beroofd van een écht duel tussen de twee succesvolste coureurs van het laatste decennium. De frustratie van eenieder is zeer begrijpelijk te noemen, maar om te bepalen of die straf nou echt zo onterecht was, moeten we het sportieve reglement van de Formule 1 erbij pakken. Daar staat in paragraaf 27.3 vermeld dat een coureur die de baan heeft verlaten (gespecificeerd als 'met vier wielen de witte lijnen overschrijden') terug mag keren op de baan, mits dat op een veilig moment en op een veilige manier geschied, en zonder blijvend voordeel. De manier waarop de auto van Vettel opeens voor die van Lewis Hamilton verscheen kan onmogelijk als 'veilig' worden bestempeld, of er nu sprake is van opzet of niet. Puur volgens de letter van de wet is de straf dus terecht, wat niet wegneemt dat de roep om versoepeling van die regels gerechtvaardigd blijft. Men zou een subparagraaf die de regel tenietdoet in het geval van overmacht van de coureur in het reglement op kunnen nemen, maar dat kan tot welles-nietes-spelletjes leiden. Het enige wat de wedstrijdleiding in dit geval misschien te verwijten valt, is dat ze ervoor kozen een onderzoek in te stellen naar het bewuste incident. Het had een beroep van de concurrent af kunnen wachten, en indien dat uit was gebleven, had Vettel de race gewoon kunnen winnen. In artikel 38.2 staat echter beschreven dat de wedstrijdleiding het recht heeft om naar eigen inzicht en op elk gewenste moment een onderzoek in te stellen. Daartoe besloot de wedstrijdleiding in het incident tussen Vettel en Hamilton, met alle gevolgen van dien. Door die beslissing verloor Vettel de zege, want nadat men besloten had het incident te onderzoeken was de weinig populaire uitkomst volgens de letter van de wet onafwendbaar.
Meest gelezen
