Vaak hoor je Formule 1-coureurs tijdens of na een wedstrijd klagen over graining aan hun banden. Graining dankt zijn naam aan het Engelse woord 'grain', wat korrel betekent. Wanneer een coureur last heeft van graining, dan komen er kleine stukjes rubber, korrels dus, van hun banden af, die zichzelf vervolgens meteen weer vasthechten aan een ander deel van de band. Daardoor ontstaat een onregelmatig, hobbelig oppervlak op het rubber, dat ervoor kan zorgen dat remmen en bochten maken lastiger wordt voor de coureurs, omdat de grip en tractie van de band minder goed wordt. Hieronder zie je een band die last heeft van graining. Tekst gaat verder onder de afbeelding .
Hoe ontstaat graining dan? De Pirelli-banden hebben een bijzondere werking. Het optimale werkvenster, waarin de banden het beste tot hun recht komen, is relatief klein. Mochten banden te koud zijn, dan leveren ze te weinig grip en kan graining ontstaan. De voorbanden zijn het lastigste op te warmen, dus daar komt graining het vaakst op voor. Als de banden nog niet warm genoeg zijn, dan glijden de coureurs namelijk als het ware door de bochten. Door al dat glijden komen kleine korrels rubber los en blijven ze dus op andere plekken aan de band kleven. Het gevolg: een hobbelig oppervlak van de band, waardoor de band minder contact maakt met het asfalt. Daardoor heeft een coureur weer minder grip tot zijn beschikking. Graining hoeft echter niet per se meteen het einde te betekenen van de band. De korrels slijten meestal weer weg, waardoor de bandoppervlakte weer gladder wordt en de coureur zijn grip weer (deels) terugkrijgt. In de onderstaande video wordt het begrip graining en alle andere bijbehorende bandentermen haarfijn uitgelegd, met informatieve tekeningen en al!
wdj7uzla5pE
Meest gelezen
