De voor- en nadelen van sprintraces in de Formule 1

Ergens in de loop van de komende week zullen de Formule 1-teams stemmen over het idee om tijdens de tweede Grands Prix-weekenden in Oostenrijk en Groot-Brittannië het normale kwalificatieformat te vervangen door een sprintrace met een reversed grid. Dat is een race van ongeveer een half uur, waarbij de langzaamste bolide vooraan start en de snelste achteraan. Aan de hand van die race, die ongeveer een half uur zou duren, wordt vervolgens de startopstelling bepaald voor de hoofdrace. Is dit wel of geen goed idee? We zetten de voor- en nadelen op een rij.

De voordelen

Laten we beginnen met het goede nieuws. Ten eerste zal een reversed grid-race ongetwijfeld voor meer spanning, sensatie en vooral meer inhaalacties zorgen. Natuurlijk komt dit in de eerste plaats omdat de kwalificatiesessie wordt vervangen door een sprintrace, maar ook doordat de startgrid in de hoofdrace aanzienlijk zal worden opgeschud. Meer inhaalacties en meer spektakel, het is iets waar de fans al jaren om vragen. De huidige bolides bevorderen het inhalen niet, een probleem dat met de invoering van de nieuwe regels in 2021 zou moeten worden opgelost. Door de coronacrisis moeten we echter een jaar langer op die regels wachten, maar door het invoeren van een sprintrace ter kwalificatie bestaat de kans toch dat we al voor 2022 meer spektakel gaan zien. De toename van het spektakel kan eveneens worden veroorzaakt door de nieuwe strategische mogelijkheden die de invoering van sprintraces mogelijk met zich mee kunnen brengen. Wat het precieze achterliggende idee is, wat de regels tijdens de sprintrace omtrent banden en pitstops zijn, is niet bekend. Als we echter afkijken bij de Formule 2, dan zien we dat er tijdens sprintraces soms prachtige inhaalraces worden gereden door coureurs die gaan voor een race met twee setjes zachte banden (en dus één pitstop) tegenover coureurs die opteren de race in één zit uit te rijden op een hardere set banden. Door met bandenregels te spelen voor de sprint- en daaropvolgende hoofdrace kan er een nieuwe dimensie worden gegeven aan de strategieën van de teams, die de afgelopen jaren bijna standaard uit simpele éénstoppers bestonden. Als gevolg daarvan kunnen we door de invoering van sprintraces mogelijk ook weer eens wat verrassende eindposities zien. Lance Stroll op het podium nadat hij de aanstormende Valtteri Bottas in de slotronde ternauwernood achter zich wist te houden? Wie weet kan dit straks werkelijkheid worden. De ervaring van het afgelopen seizoen leert ons dat races waarbij er coureurs niet behorend tot een topteam op het podium eindigen vaak races zijn om de vingers bij af te likken. Tekst gaat verder onder de afbeelding

De nadelen

Helaas heeft elk voordeel ook zijn nadeel. Ten eerste zijn sprintraces dingen die niet in het plaatje van Formule 1 passen. Het is een kunstmatige aanpassing, een gimmick. Door de jaren heen is iets soortgelijks nog nooit vertoond. Uiteraard, tijden veranderen, maar het huidige kwalificatieformat lijkt gewoon helemaal in orde te zijn en is dan ook al jaren onveranderd gebleven. Maar goed, als er dan een moment is om een ander format uit te testen, dan is het wel tijdens een tweede raceweekend op eenzelfde locatie. We noemden meer spektakel en inhaalacties als een van de voordelen van reversed grid kwalificatie races, maar helaas zal dit niet op elk circuit vanzelfsprekend zijn. De vuile lucht speelt namelijk een grote rol bij deze generatie auto’s, waardoor het op sommige circuits enorm lastig zal worden om in te halen, ook al rijd een coureur in een superieure auto. Op de Red Bull Ring en in mindere mate Silverstone zal het zeker geen optocht worden, maar mocht het experiment worden uitgebreid naar circuits als Barcelona of Monaco, dan heeft het invoeren van een sprintrace een stuk minder nut. Ook is het bijzonder dat de reversed grid kwalificatieraces mogelijk dit seizoen bij slechts twee Grands Prix worden toegepast. Is het niet oneerlijk als het format tijdens die twee raceweekenden afwijkt van de rest van het seizoen? Sommige teams hebben er op de Red Bull Ring en in Silverstone mogelijk meer profijt van dan wanneer de kwalificatieraces op andere circuits waren gehouden. Tot slot is het mogelijk oneerlijk om zo kort voor het seizoen zo’n grote regelverandering door te voeren. Zo zal een team als Mercedes zich bij de ontwikkeling van een bolide minder druk hebben gemaakt over de prestaties van haar auto in dirty air dan een team uit het middenveld, waardoor zij benadeeld kunnen worden tijdens een hoofdrace. Mogelijk is dat ook een van de redenen waarom Mercedes naar verluidt het enige team is dat tegen de invoering van deze regel is. Het idee voor reversed grid kwalificatieraces is iets wat op het eerste gezicht niet bij de Formule 1 past, maar goed, ook het drastische budgetplafond is iets wat velen enkele jaren geleden nooit hadden durven voorspellen. Het feit dat de Formule 1-bazen de tweede races in Oostenrijk en Groot-Brittannië hebben uitgekozen voor dit format, geeft aan dat het in feite slechts een experiment is. Het is de uitgelezen kans om voor wat meer spektakel te zorgen, maar aangezien de Formule 1-teams unaniem voor moeten stemmen, en Mercedes pertinent tegen is, is de kans zeker aanzienlijk dat we de reversed grid kwalificatieraces voorlopig niet terug zullen zien in de Formule 1, maar louter in het voorprogramma.