Exclusief - Terry Fullerton, de man van wie Ayrton Senna niet kon winnen

Waar Senna in de Formule 1 het wereldkampioenschap meermaals wist te veroveren, daar kwam de veelbesproken coureur er in de karting niet aan te pas. In 1980 werd hij tweede, voor teammaat Terry Fullerton – die hij later ‘mijn grootste tegenstander’ noemde – en achter de Nederlander Peter de Bruijn. Samen met hen herinnert RacingNews365 een bijzonder persoon op diens 25ste sterfdag. In deel twee Fullerton.

qYYIzDMJbpY

“Fullerton was zeer ervaren en ik genoot ervan om tegen hem te racen. Hij was snel, constant – voor mij een complete coureur”, sprak Ayrton Senna in 1993 tijdens de persconferentie voor de Australische Grand Prix, waarin hem gevraagd werd welke tegenstander hem de beste gevechten heeft geleverd. Terry Fullerton, inmiddels 66 jaar oud, heeft zijn leven gewijd aan het karten. Twintig jaar lang is de Brit zelf actief als rijder, en hoe: hij wint Britse kampioenschappen, Europese kampioenschappen en zelfs de wereldtitel. In 1978 krijgt de dan 25-jarige Fullerton, man met op dat moment al een behoorlijke staat van dienst, een Braziliaanse knaap in zijn team. De 18-jarige Ayrton Senna wordt, voor naar later blijkt drie seizoenen lang, zijn collega. Iets waar Senna, zoals in bovenstaande video duidelijk wordt, nog lang aan zal denken. “De woorden van Ayrton hebben mijn leven veranderd”, erkent Fullerton in een exclusief gesprek met RacingNews365 . “In de kartwereld was ik wel bekend, maar daarbuiten eigenlijk niet. Toen hij die woorden uitsprak, kreeg ik ineens zóveel meer respect. Ik vond het geweldig. Wát een eer.”

Fullerton stapt op zijn twaalfde voor de eerste keer in een kart. Eigenlijk wil hij motorcoureur worden, maar als zijn oudere broer Alec dodelijk verongelukt op een motorfiets verbieden zijn ouders Terry om op twee wielen te racen. “Dat ongeluk veranderde alles. Motorracen werd een no-no . Mijn vader was geïnteresseerd in de kartwereld en toen hij mij eens meenam raakte ik verslingerd.” Binnen de kortste keren rijgt de jonge Terry prijzen aaneen. “In mijn eerste drie racejaren werd ik Brits kampioen bij de junioren, en in 1971 had ik de seniorentitel al beet.” De familie Fullerton raakt geobsedeerd door één doel: het winnen van de wereldtitel in het karten. Terry’s vader en broer Mick werken zich uit de naad voor de twintiger, die in 1973 het ultieme doel bereikt. Op het circuit van Nijvel snaait Terry de titel voor de grijpgrage klauwen van kartheld en thuisrijder François Goldstein weg. “Een fantastische tijd. Ayrton was toen nog jong, een jaar of dertien, hij zal op de baantjes in Brazilië actief zijn geweest.” Voor het seizoen 1978 krijgt Fullerton, die wegens geldtekort besluit de autosportwereld uit zijn hoofd te zetten, zoals boven beschreven te maken met een jong talent uit Brazilië. “Plots contracteerde men een stille jongen, die ik voor de eerste keer de hand schudde in Milaan, op de Dap-fabriek. Het was een leuk joch, hij was vroeg op de fabriek en hielp de monteurs, bleef niet in zijn hotelkamer wachten of iets dergelijks. Toen hij in de kart stapte was hij bovendien razendsnel!” Fullerton weet niet wat hij ziet als Senna wegrijdt. “Hij was iets sneller dan ik. What the hell is going on , wat gebeurt hier in vredesnaam, dacht ik! Deze gozer is snel! Bovendien leerde Ayrton erg rap. Hij nam alle informatie snel op.” In het eerste jaar van hun samenwerking als teammaten bij Dap hebben Fullerton en Senna een mentor-leerling verhouding. Fullerton, die dan al ruim tien jaar kart, leert Senna de kneepjes van het vak.

Ik wist niet wat ik zag toen Ayrton voor de eerste keer wegreed

Terry Fullerton

“Het eerste jaar verliep prima, geen problemen, we konden met elkaar overweg. Hij zag mij als een tegenstander en wilde me verslaan, maar daarvoor kwam hij nog tekort”, herinnert Fullerton zich. “In het tweede jaar werd het edgy , prikkelbaar. Hij was snel. Niet sneller dan ik, maar kwam steeds dichter in de buurt. In 1980, het derde jaar van ons als teammaten, hield het op. We praatten niet meer. Een soort Prost-achtig tafereel. We hadden ineens geen relatie meer, ook niet als samenwerkende teamgenoten. Om heel eerlijk te zijn: volgens mij kon hij daar niets aan doen, dat was zijn persoonlijkheid. Hij moest en zou winnen, niemand anders mocht eerste worden. Het was ongelooflijk intens.” Senna kan Fullerton niet meer luchten of zien na een samenkomen op een circuit. “In een lange finalerace tijdens een belangrijk kartweekend ging Ayrton aan de leiding, hij vertrok aan de horizon. Halverwege de race kwam ik ineens dichterbij en dat ging met zo’n snelheid dat ik Ayrton ongeveer in de voorlaatste ronde zou achterhalen. Dat gebeurde ook. We gingen staart aan kop de laatste ronde tegemoet en hij blokte mij op het rechte stuk, om te verhinderen dat ik erlangs kon.” Fullerton ziet tijdens het laatste rondje een kans om Senna in te halen, en waagt het. Senna gooit bruusk de deur dicht, maar moet het zelf bekopen. “Hij kwam even los van de grond en ik had een gat van een meter of tien. Dat was het. Ik won de race. Nadien was Ayrton furieus. Hij zag het incident op een manier waarbij hij het slachtoffer was, ondanks dat hij het gat dicht had gegooid. Ayrton geloofde er bovendien heilig in dat wat hij zei, de waarheid was.” Het verhaal van Fullerton doet denken aan latere F1-incidenten van Senna, voornamelijk die met Prost. “Hij kon verhalen als waarheid vertellen, als hij er maar zelf in geloofde. Zie het als een vader die zijn zoon altijd vrij zal pleiten, ondanks dat de zoon volledig fout zat.” Dat Senna een vileine kant heeft, blijkt na het treffen. “Een dag later zaten we met z’n allen, het Dap-team, aan het zwembad bij het hotel. Ik was een beetje aan het kloten met een paar monteurs, Ayrton zat op een klapstoeltje in de schaduw wat te mokken. Toen ik bij hem in de buurt kwam staan en mijn rug naar hem toegedraaid had, kwam hij ineens omhoog en duwde hij mij zo het zwembad in! Hij liep weg met zo’n typische ‘fuck you’-mentaliteit!”

In 1980, het jaar van de Senna-Fullerton-rivaliteit, wordt het WK wederom in Nijvel gehouden. Ditmaal zegeviert de Nederlander Peter de Bruijn. Fullerton ziet zijn kansen letterlijk in rook opgaan en mag in zijn handen knijpen met een uiteindelijke derde plaats. Senna komt tot zijn grote teleurstelling niet verder dan P2. “Als iemand hem versloeg dan kon hij daar absoluut niet mee leven, en bovendien ook geen vriendschap mee sluiten. In het geval van een duidelijke nummer één en een duidelijke nummer twee kon het wel.” Na dat jaar verkast Senna richting de autosport, Fullerton blijft nog een aantal jaren actief als coureur om later coach te worden. Fullerton volgt zijn oude rivaal als deze in 1984 diens Formule 1-debuut maakt en juicht hem zelfs toe. “Wij waren grote Senna-fans”, erkent de Brit. Fullerton kijkt ervan op als hij van een bevriende journalist hoort dat Senna in Adelaide ’93 plots over zijn oude teammaat spreekt tijdens de persconferentie. “Ja, goh, dat had ik echt niet verwacht. Hij liet zijn zwaktes nooit aan de buitenwereld zien.” Op 1 mei 1994 geniet Fullerton van een vrij weekend. Hij is mee op een cruise rond het Kanaal. “Ik herinner het me nog goed. Ik stond aan de bar en vroeg om wat te drinken. De barman zei plots ‘heb je het gehoord, van Senna?’ Hij haalde zijn vlakke hand langs zijn keel als gebaar van overlijden. Ik zocht de eerste de beste betaaltelefoon op en belde mijn broer, die thuis de GP zat te kijken. Hij was in tranen. Ik wist genoeg. Ik voelde me verschrikkelijk.” Fullerton zou later nog een aantal keren met de dood worden geconfronteerd. Liefst twee van zijn pupillen verongelukken als autocoureur, beiden in de IndyCar Series en binnen bestek van vier jaar tijd. Dan Wheldon (2011) en Justin Wilson (2015) werden in hun jonge jaren opgeleid door Fullerton. “Hun dood was nog rauwer, het was natuurlijk nog closer dan Ayrton.” Ook oud-tegenstander Elio de Angelis komt om, zij het jaren voor Senna. “Ik mag mijzelf daarom elke dag gelukkig prijzen dat ik er nog ben!” De 66-jarige Fullerton is nog altijd bezeten van de karting en heeft bijna iedere Formule 1-coureur van tegenwoordig in het verleden aan het werk gezien. “Ja hoor, bijna allemaal. Ook jullie Max, en kortgeleden Lando Norris nog.” De herinnering aan Senna gaat echter nooit verloren. “Iemand zoals hij kom je zelden tegen.”