Hoe Campos Racing dit jaar bijna op de F1-grid stond

Het is niet heel lang geleden dat de Formule 1-grid bestond uit meer dan tien teams. In 2016 reed Manor Racing nog achterin het veld mee, een jaar later ging het ten ziele. Sindsdien stonden er nooit meer dan twintig coureurs aan de start van een Grand Prix. De Spanjaard Adrian Campos wilde daar verandering in brengen. Teameigenaar Campos had een jarenlange liefdesrelatie met de Formule 1, die begon toen hij als coureur in 1987 na een aantal races in de Formule 3000 (de voorloper van de Formule 2) instapte bij achterhoedeteam Minardi. Erg succesvol was hij niet. Van de 21 Grand Prix-weekenden die hij inging, eindigden er veertien in een uitvalbeurt. Hij werd eenmaal gediskwalificeerd, ging een keer niet van start en wist zich driemaal niet eens te kwalificeren. Twee keer werd hij afgevlagd, met als beste resultaat een schamele veertiende plek. De Spanjaard zag in dat hij niet overmatig getalenteerd was en besloot zich te richten op activiteiten naast de baan. In 1998 richtte hij Adrian Campos Motorsport op, wat later Campos Racing werd. Met Marc Gene als coureur won hij dat jaar het Open Fortuna by Nissan kampioenschap en Gene stootte direct door naar de Formule 1. Campos was ook de ontdekker van Fernando Alonso. Hij nam de jonge Spanjaard onder zijn vleugel en gaf hem zijn eerste single-seaterkans in de Euro Open by Nissan-klasse. Alonso beschaamde dat vertrouwen niet: hij won direct het kampioenschap. De rest is geschiedenis. Later zocht hij met Campos Racing zijn heil in andere juniorklassen zoals de GP3 en GP2. Die toewijding resulteerde in 2008 in een kampioenschap in de GP2. Met dit succes en een hardnekkige droom om het te maken in de koningsklasse van de autosport diende hij een aanvraag in om in 2010 onder de naam Campos Meta toe te mogen treden tot de Formule 1. Tot verrassing van de buitenwereld werd die geaccepteerd, net als de aanvragen van Lotus GP, Manor GP en US F1. Maar het zou niet volgens plan lopen. Het team raakte in de financiële problemen en de entry werd overgenomen door de Spaanse zakenman José Ramón Carabante. Hij stuurde Campos weg en stelde de Roemeens-Duitse Colin Kolles aan als teambaas en gaf het team een nieuwe naam: HRT F1. En zo leek Campos' F1-droom definitief vervlogen. Maar de teameigenaar wist niet van opgeven en op 3 oktober 2019 volgde een bijzonder persbericht dat simpelweg kopte: 'Getting ready for a new F1 entry'. In het bericht werd gerept over gesprekken met Chase Carey en Ross Brawn. Adrian Campos zou met de Italiaanse zakenman Salvatore Gandolfo en de financiële steun van Monaco Increase Management (MIM) in 2021 de stap naar de Formule 1 maken. De nieuwe reglementen hadden de deur geopend voor de Spanjaard. Sterker nog, Campos had zelfs al twee coureurs op het oog: Pascal Wehrlein en Alex Palou, beiden onder contract bij MIM. Wehrlein werd als DTM-kampioen en met twee F1-seizoenen op zak gezien als ervaren man en Palou als de up-and-coming coureur die er goed voor stond in de Super Formula (zeg maar de Formule 2 van Japan). Als kers op de taart zou de Spaanse karter David Vidales klaargestoomd worden voor het grote werk.

Aan de toon en en de inhoud was te merken dat het hele idee al in kannen en kruiken was, maar nog diezelfde dag bracht FOM een reactie naar buiten waarin het alles ontkende. "Hoewel Formule 1 de interesse waardeert, kunnen we bevestigen dat geen serieuze gesprekken gaande zijn met personen of bedrijven over de toelating van een nieuw team." Schluss. Of niet? Een jaar later zei Gandolfo in de Zwitserse publicatie Blick nog in de plannen te geloven. "Maar gezien de huidige (corona, red.) situatie is het onmogelijke om de volgende stappen te plannen." De zakenman gaf echter ook toe dat het nieuwe budgetplafond nog niet voldoende was. "Ik heb zeker nog twintig miljoen euro nodig voor een budget van honderd miljoen euro. Alleen dan is het ook interessant en realistisch voor een bedrijf." Met de dood van Campos is de kans klein dat het team nog een gooi doet naar een stap naar de Formule 1.