Hoe de Ferrari-droom van Vettel veranderde in een nachtmerrie

In de Formule 1-paddock was de piepjonge Sebastian Vettel een zeer prettige en verfrissende verschijning toen hij zijn eerste meters maakte voor BMW-Sauber en daarna voor Toro Rosso. Met zijn megatalent liet hij verbluffende dingen zien – zo won hij doodleuk de Grand Prix van Italië in een Toro Rosso, nadat hij de dag ervoor de poleposition veroverd had. Het wonderkind uit Heppenheim deed het onmogelijke. Red Bull beloonde de jonge pupil met een overstap en juist op het moment dat het team van subtopper uitgroeide tot topteam was Vettel op zijn best. Jong, ongedwongen, agressief rijdend. Bloedsnel onder alle condities en nagenoeg altijd goed geluimd. Vettel wond het hele team om zijn vinger, zoals Max Verstappen dat nu doet. De kampioen van de toekomst beloonde het vertrouwen van Red Bull door in de periode 2010-2013 liefst viermaal de wereldtitel binnen te slepen.

Tijd voor een nieuwe uitdaging

Na vier titels op rij was de tank bij Vettel in 2014 even leeg. Red Bull had haar zaakjes niet goed voor elkaar en motorleverancier Renault sloeg een flater met de hybride V6. Het team moest ineens opboksen tegen subtoppers en had niets meer weg van het kampioenschapsteam van een jaar eerder. Vettel kende een uiterst ongelukkige start van het seizoen en werd bovendien achtervolgd door pech. Ondertussen werden de geruchten over een vertrek naar Ferrari steeds sterker. Vettel droomde van een succesvolle carrière bij de Scuderia en wilde in de voetsporen treden van vriend, en adviseur, Michael Schumacher. De recordkampioen en zijn jonge landgenoot deelden de passie voor Ferrari. Vettel hakte de knoop door, gaf zijn seizoen op en vertrok naar Ferrari.

Bewondering alom

Ferrari was ondertussen verlost van Fernando Alonso, de Spanjaard die ooit toegezongen werd door de tifosi, maar vervolgens uitgekotst werd. Alonso wist niet te slagen bij Ferrari en uitte zijn frustraties menigmaal in de media, tot groot ongenoegen van de teamleiding. Vettel, op dat moment 27 jaar, werd onthaald als een groot kampioen. Niemand binnen Ferrari twijfelde aan de stuurmanskunsten en het leiderschap van de Duitser. De gelijkenissen met Schumacher waren er en werden te pas en te onpas erbij gehaald. De start van Vettel bij Ferrari was een vliegende: een podiumplaats bij zijn eerste race voor Ferrari werd gevolgd door een sensationele zege in Maleisië. Ferrari had het lek te boven! Mercedes kon aan de bak. Ondertussen had de Duitser niet stilgezeten en zich het Italiaans meester gemaakt tot groot plezier van de tifosi. Er volgden nog zeges in Hongarije en Singapore en alles wees erop dat Ferrari na een sterk 2015 in 2016 echt mee zou doen voor de titel. Het liep anders, de SF16-H was een draak van een auto en Ferrari zakte zwaar door het ijs. Geen zeges in 2016, maar dat werd Vettel niet aangerekend. Sterker nog, na een sterk begin in 2017, waarin Vettel de leiding in het WK pas af moest staan na de thuisrace van Ferrari op Monza, werd hij op handen gedragen. Zijn fouten werden hem tot op dat moment altijd vergeven, waaronder het incident in Bakoe met Lewis Hamilton of de startcrash in Singapore. Na dat laatste incident veranderde het sentiment al deels, maar het was niet alleen Vettels schuld dat de titel in 2017 niet werd behaald. Ferrari schutterde zelf op cruciale momenten en zeker de betrouwbaarheid liet te wensen over in de slotfase van het seizoen.

Vettel is Vettel niet meer

"Italia! Italia!", scandeerden de fans na een dubbelzege in 2018. Vettel schreef de eerste twee races op zijn naam, maar daarna ging het al snel bergafwaarts – mede door het overlijden van Ferrari-CEO Sergio Marchionne. Een startcrash in Frankrijk, een vergooide zege op een half nat Hockenheim en aanvaringen met Hamilton en Verstappen. De druk op Vettel nam toe en naarmate deze verder toenam leek de Duitser steeds meer te bezwijken. Teambaas Maurizio Arrivabene moest het veld ruimen voor het 2019-seizoen, iets dat Vettel zeker niet hielp. In de media werd voor het eerst aan de stoelpoten van Vettel gezaagd, niet langer was Vettel onomstreden. De komst van Charles Leclerc verbeterde de situatie allerminst. De jongeling was in 2019 van hetzelfde niveau als zijn kopman en dat had niemand verwacht. In het begin van het seizoen was er de openlijke steun van de teamleiding voor hem, maar na de zomerstop botste het rijdersduo en de teamleiding steeds vaker. Vettel negeerde de teamorders tijdens de Russische Grand Prix, won in Singapore, maar crashte samen met Leclerc in Brazilië. Dit tezamen met zijn fouten in diverse races zorgde ervoor dat de teamleiding hem niet langer zag als ‘de nieuwe Schumacher’. De kritiek in de media was niet mals, maar ook vanuit het team sijpelde teleurstelling door.

De trieste aftocht

De gedroomde opvolger van Schumacher bleek toch niet het wonderkind. Of beschikte het wonderkind niet over de juiste mensen om hem heen? Feit is dat Ferrari nimmer een auto op de grid wist te brengen die goed genoeg was om een heel jaar lang te knokken met Mercedes. Te vaak moest Vettel een konijn uit de hoge hoed toveren en op de momenten dat dit lukte werd hij bedolven onder lofzang, maar even zo vaak kreeg hij strontladingen aan kritiek te verwerken. Vijf seizoenen bij Ferrari leverde in ruim 100 Grands Prix 14 zeges op. Meer dan welke andere Ferrari-coureur in deze periode, meer dan alle andere Ferrari-coureurs bij elkaar in deze periode. De cijfers van Vettel spreken voor zich, maar de glans is er wel vanaf. Met Leclerc als man voor de toekomst is er voor de viervoudig wereldkampioen nauwelijks plaats binnen Ferrari. Alles draait om Leclerc en daar paste Vettel voor. De Ferrari-droom werd vooral een nachtmerrie, maar ligt dat aan Vettel of aan Ferrari? Sinds Jody Scheckter in 1979 kampioen werd lukte het alleen Schumacher om vijfmaal kampioen te worden en profiteerde Kimi Raikkonen in 2007 van geblunder van McLaren. Zes titels in 40 jaar Formule 1 voor het grootste, rijkste en machtigste team in de Formule 1 - niet bijster indrukwekkend. Zeggen dat Vettel gefaald heeft, gaat dan ook veel te ver. Als rijder heeft hij nooit de auto gekregen die hem kampioen kon maken en heeft hij, met name in 2017, laten zien dat hij met recht een van de beste coureurs ooit is. Maar wat brengt dan de toekomst? Is er nog een toekomst voor Vettel in de Formule 1? Dit jaar wordt hij op 3 juli pas 33 jaar. Een leeftijd waarop hij nog jaren mee zou moeten kunnen in de sport, maar is heilige vuur nu gedoofd bij Vettel? De droom van een wereldtitel met Ferrari zal er niet van komen, of er moet een wonder plaatsvinden in 2020.