Hoe een kleurrijke F1-kampioen zijn laatste zege in Austin pakte

De Formule 1 trekt na een herfststop van ruim drie weken naar het Circuit of the Americas in Austin. Daar boekte zes jaar geleden een favoriet van de F1-fans zijn 21e en laatste Grand Prix-overwinning uit zijn carrière. Want lang voordat Andrea Kimi Antonelli een naam was waar veel over werd gesproken, was er namelijk een andere Kimi die de top van de autosport veroverde.

Na een indrukwekkend debuut in 2001 bij Sauber ging Kimi Raikkonen naar McLaren en Ferrari, waar hij in 2007 de wereldtitel veroverde. En na een korte sabbatical in het WRC keerde hij terug naar de koningsklasse van de autosport, nu bij Lotus. Na twee jaar kwam Raikkonen in 2014 opnieuw bij Ferrari terecht, maar hij was niet in staat om zijn oude glorie te hervinden.

Voordat de Fin zijn laatste jaren bij Alfa Romeo spendeerde, kon de vaak afstandelijke coureur, die bekend stond om zijn komische radioboodschappen, nog één keer het zoet van een overwinning proeven tijdens de Grand Prix van de Verenigde Staten van 2018.

Eerste bocht

Raikkonen finishte in zijn laatste twee jaar bij Ferrari regelmatig op het podium. Hij wist in 2018 samen met de Scuderia een winnende strategie te hanteren om de dreiging van Lewis Hamilton en Mercedes af te wenden. De Fin had zijn Ferrari op P3 neergezet in de kwalificatie, maar door een gridstraf voor teamgenoot Sebastian Vettel startte Raikkonen op de eerste startrij naast Hamilton.

De Fin, die startte op de inmiddels afgedankte paarse ultrazachte banden, kwam beter weg en schoof aan de binnenkant van de Britse coureur naar de leiding. Terwijl er achterin chaos ontstond tijdens een rommelige eerste ronde, inclusief een spin van zijn teamgenoot, had Raikkonen de leiding dus in handen. Opmerkelijk genoeg maakte hij voor het eerst sinds de GP van Abu Dhabi van 2016 een positie goed in de openingsronde.

Tot ronde 9 had hij een relatief comfortabele voorsprong van anderhalve seconde op Hamilton, maar een uitvalbeurt van Daniel Ricciardo zorgde voor de eerste wending van de middag. Er werd een virtual safety car-situatie (VSC) uitgeroepen en twee ronden later, terwijl de VSC nog steeds actief was, kreeg Hamilton de opdracht om het 'tegenovergestelde van Raikkonen te doen'. Daardoor moest de Brit juist niet doen wat de Ferrari-coureur deed toen het tweetal de pits naderde.

Raikkonen probeerde Hamilton voor de gek te houden, maar het mocht niet baten. Hamilton ging naar binnen, pakte een set zachte banden en ging achter de Fin aan nadat hij een goedkope pitstop had gemaakt.

De juiste strategie

Bezorgd door de situatie kreeg Raikkonen al snel te horen dat de Mercedes-coureur 'hoogstwaarschijnlijk' bezig was met een tweestopper. In rondje 21 zat Hamilton alweer aan de achterkant van Raikkonen. Er ontstond een fraai duel van een halve ronde tussen de twee, maar het gevecht werd onderbroken omdat de Fin voor de enige keer die middag naar de pits moest.

Aan het einde van ronde 37, toen Hamiltons voorsprong was geslonken tot zo'n zeven seconden, kwam de toenmalig viervoudig wereldkampioen naar binnen, waardoor Raikkonen de race weer leidde. De tweestopper vanuit Mercedes bleek niet de juiste strategie te zijn, want de Brit slaagde er niet in om voorbij de Red Bull van Max Verstappen te komen. Verstappen ging vanaf P18 van start en wist uiteindelijk tweede te worden. Het tweetal kwam dicht bij de Ferrari, maar kon niet strijden om de overwinning.

Raikkonen kwam uiteindelijk 1,2 seconden voor de Nederlander over de streep en wist 113 races na zijn laatste overwinning weer eens te winnen. Daarmee brak hij het record van langste tijdspanne tussen twee overwinningen. Vlak na het passeren van de streep riep hij via de radio: "Eindelijk verdomme", terwijl hij zijn team bedankte in zijn eigen, kenmerkende stijl.