Hoe McLaren het Red Bull-concept wél optimaliseerde

Als je het seizoen van het pas tot wereldkampioen gekroonde McLaren bekijkt, kom je tot de conclusie dat zij met de MCL38 de meeste vooruitgang hebben geboekt in 2024. De ontwikkeling kende bovendien een stijgende lijn zonder momenten van onzekerheid. Dat begon bij de Grand Prix van Miami, want McLaren verscheen niet met een competitieve auto aan de start in Bahrein. Het verschil met winnaar Max Verstappen bedroeg ongeveer vijftig seconden.

Het is in ieder geval juist om de RB20 als vergelijkingsmateriaal te gebruiken, vooral omdat het relatieve verschil aan prestaties toe te schrijven was aan de succesvolle benutting van de potentiële performance van McLaren. De stagnatie van Red Bull was namelijk niet de enige factor. De verbeterde prestaties van McLaren én de verslechterde prestaties van Red Bull hadden namelijk invloed op het gat tussen de beide bolides.

Maar bij het analyseren van de data bleek hoe groot het verschil tussen de prestaties van McLaren en Red Bull was, ondanks het feit dat het gat werd vergroot door de problemen van de RB20. Als we ons richten op de prestaties van de MCL38, is het vooral de moeite waard om in detail te treden over hoe het mogelijk was om de auto zoveel vooruitgang te laten boeken. Je zou kunnen zeggen dat de MCL38 een positieve evolutie heeft doorgemaakt, omdat de belangrijkste principes van het ontwerp nooit werden losgelaten. 

Dat houdt in dat de MCL38, gebaseerd op de MCL60 van 2023, het inspirerende concept van de succesvolle Red Bull RB18 en RB19 zeer resoluut volgde. Een keerpunt, in de vorm van een diepgaand inzicht in dat project, werd tijdens de GP van Oostenrijk in 2023, waar de ommekeer van McLaren begon, meermaals vastgelegd door teambaas Andrea Stella.

Verstoring

Over de RB20 kan geconcludeerd worden dat het concept van de RB18 en RB19 niet alleen tot het uiterste werd doorgevoerd, maar ook grondig werd verstoord. De balans van de RB19 was niet alleen op orde door de aerodynamica, maar ook door hoe de ophanging reageerde op variaties in de rijhoogte, die sterk werden verminderd. Zelfs de lay-out van de interne onderdelen (denk daarbij vooral aan de verpakking van het koelsysteem) speelde een fundamentele rol, want de RB20 kon geen aerodynamische evolutie doormaken zonder verstoring van de balans.

Het beste voorbeeld van deze stelling was het gebruik van een specifiek bodywork voor circuits met veel downforce en lage gemiddelde snelheden. Met de radiatoren van de power unit moest het een oplossing zijn voor de problemen met de warmte-uitwisseling. Ze waren niet bedoeld voor meer performance, maar voor meer betrouwbaarheid.

McLaren deed daarentegen niets anders dan een bolide met veel speelruimte ontwikkelen, waar in de loop van het jaar weinig drastische veranderingen aan werden doorgevoerd. Een van de sterkste punten van de MCL38 was dat de auto zijn welomlijnde karakter behield tot het einde van het seizoen. In wezen hebben de ontwerpers, onder leiding van Rob Marshall, niet geprobeerd om het DNA te veranderen, ook al had de auto beperkingen in de bochten op lage snelheid. De sterke punten werden echter geleidelijk aan verbeterd, waardoor de MCL38 voorspelbaar werd en beslist goed presteerde op circuits waar McLaren sowieso al de favoriet was.

De tekst gaat verder onder de afbeelding.

Flexibiliteit

Het is echter goed om te verduidelijken dat het geen keuze was om de voorkeur aan een paar circuits te geven. De basiskenmerken van de auto zijn nauwkeurig ontworpen en bestudeerd om op 80 tot 85% van de circuits sterk voor de dag te komen. De aerodynamische flexibiliteit van de voor- en achtervleugel is in dit geval een sleutelelement. 

In het geval van de voorvleugel maakte de verfijning van de buigingen het mogelijk om de verschillende setups op ieder circuit te compenseren. De achtervleugel, mét de later verboden mini-DRS, leidde tot grotere voordelen voor een toch al competitieve auto in de snelle bochten, al was het wel noodzaak om het optimale bereik qua performance te vergroten. Het ophangingsconcept, dat gekenmerkt werd door een pull rod aan de voorkant en een push rod aan de achterkant, overeenkomend met de RB19 en de RB20, profiteerde fundamenteel van de aerodynamica, waarbij altijd de perfecte balans werd gevonden tussen de aerodynamische en dynamische setup van de auto.

Een sterk project

De MCL38 begon tegen het einde van het 2023-seizoen met een niet-winnend maar verbeterd concept, zonder duidelijke, grote veranderingen. Maar het inzicht in de werking van de vloer was er niet meteen, dat volgde pas vanaf Miami.

Evolutie van de vloer

Niet te extreem, gebaseerd op het beheer van de centrale druk om bijna altijd de beste aerodynamische balans te verkrijgen.

Voorvleugel

De engineers hebben, mede dankzij Marshall's ervaring bij Red Bull, veel tijd geïnvesteerd in het onderzoeken van nauwkeurige flexibiliteit voor de vleugelprofielen. De voorvleugel is in dit opzicht een meesterwerk, de nieuwste evolutie in Austin.

Micro-aerodynamica

Interactie tussen het oppervlak en de stromen die uit de voorvleugel komen en worden doorgestuurd door de ophangingen.