Nog voor de start van de Grand Prix van de Verenigde Staten werd duidelijk dat het niet de dag van Red Bull zou worden. In de minuten vlak voor de lichten gedoofd werden, ontdekte het team een mankement aan de auto van Verstappen: in de achtervleugel van zijn RB15 zat een haarscheur, vermoedelijk ontstaan als gevolg van de trillingen door de vele hobbels op het Circuit of the Americas. Het was een voorbode van wat ging komen. Bij de start van de race kwam de rij waarin Verstappen stond opgesteld, de kant van poleposition, aanzienlijk beter weg dan de andere zijde. Hierdoor veranderde de marginaal langzamere tijd van de Red Bull-coureur ten opzichte van Sebastian Vettel, die op zaterdag enkele duizendsten sneller was geweest dan Verstappen, ineens in een voordeel. De Limburger schoot uit de startblokken, verschalkte de Duitser direct en wist richting bocht één zelfs naast Valtteri Bottas te komen. Zijn wonderbaarlijke start werd echter ook zijn Waterloo. Verstappen zat aan de buitenkant van de Fin, werd weinig ruimte gegund en liep na contact met de Mercedes een beschadiging op aan een endplate van zijn voorvleugel. Luttele ronden later verloor hij op miraculeuze wijze een stuk van zijn vloer. Na afloop van de race zou blijken dat Verstappen hierdoor behoorlijk aan snelheid verloor in de bochten en hij zodoende niet beschikte over de race pace waartoe zijn RB15 daadwerkelijk in staat was.
Een tweede probleem voor Red Bull in de eerste bocht was het incident tussen Alexander Albon en McLaren-coureur Carlos Sainz. Albon had zich bij de start naar voren weten te werken, maar bevond zich bij het uitkomen van de eerste bocht in een Spaans-Monegaskische sandwich van Sainz en Charles Leclerc. Samenpersing was onvermijdelijk en Albon werd zelfs kortstondig gelanceerd, waarop zijn auto beschadigd raakte en hij de pitstraat moest bezoeken. De situatie ging hierdoor van kwaad tot erger, want de harde banden die Albon had willen gebruiken voor zijn volgende stint, mocht hij van bandenleverancier Pirelli niet gebruiken vanwege zogeheten 'cold cracks'. De Britse Thai werd op de mediums gezet en moest gedurende de race tot driemaal toe de pitstraat bezoeken voor nieuw rubber. Met het wegvallen van Albon en de schade aan de auto van Verstappen was de race feitelijk al beslist. Red Bull kon na het incident de eveneens snelle Albon namelijk niet strategisch inzetten, aangezien hij een inhaalrace voor de boeg had. Desalniettemin bleef de Nederlandse ster met het mes tussen de tanden strijden voor de bovenste trede van het podium. In de eerste tien ronden zat Verstappen enkele autolengtes achter Bottas en reden de twee nagenoeg identieke tijden, daarna begon de snelheid van de Red Bull af te takelen. Aan het begin van de dertiende ronde merkte de renstal uit Milton Keynes dat het tijd was om in te grijpen. Verstappen kwam diezelfde ronde nog binnen voor vers rubber, waarmee hij inzette op een undercut . Bijna was het plan effectief. Mercedes reageerde echter direct en haalde Bottas een ronde later binnen. Verstappen had de nodige seconden gewonnen, maar de Fin was hem te slim af geweest en kwam pal voor de Red Bull naar buiten. Eenmaal op verse harde banden was Bottas aanzienlijk sneller en wist hij zijn voorsprong stelselmatig uit te bouwen. In de eerste vier ronden van zijn tweede stint was de Mercedes-coureur ongeveer een seconde per ronde sneller dan Verstappen. Terwijl Bottas en Verstappen in een kat-en-muis-achtig spel waren verwikkeld, kon Mercedes Lewis Hamilton op een alternatieve strategie laten doorrijden. Het was immers twee tegen één, een situatie die in de Formule 1 tactisch lastig gecounterd kan worden. Hamilton hield vast aan 'Plan A' en mikte op een éénstopper, de snelste racestrategie volgens Pirelli. De Brit bleef zo lang mogelijk doorrijden op de banden waarop hij was gestart en ging pas naar binnen voor nieuw rubber toen zijn teamgenoot in de vierentwintigste ronde langszij kwam.
Hamilton kwam uiteraard terecht achter Bottas en Verstappen, maar was op de harde band in staat zijn achterstand terug te dringen tot het punt waar hij virtueel op kop reed. Immers moesten Bottas en Verstappen nogmaals naar binnen, omdat de harde compound waarop zij hun tweede stint reden het einde van de race niet zou halen. Het was op dit punt dat Hamilton het verschil wist te maken en de zege bijna ontnam van de Fin. Ongeveer drieëntwintig ronden lang reed de nu zesvoudig wereldkampioen dezelfde snelle tijden. Bottas en Verstappen zouden hun laatste stint echter rijden op een compound zachter, de mediumband. Het duo was in de slotfase, waar de auto alle overtollige kilo's brandstof niet meer aan boord heeft, dan ook behoorlijk sneller dan Hamilton. Met name Bottas wist in de eerste ronden van zijn derde stint veel tijd goed te maken en zat al gauw op de staart van de Silberpfeil. Verstappen kon het tempo in de derde stint aanvankelijk niet bijbenen, maar zijn gehavende RB15 kwam in de slotronden alsnog tot leven. Geholpen door het gevecht tussen Hamilton en Bottas, dat uiteindelijk door de Fin gewonnen werd, wist de Nederlander met zijn neus in de buurt van Hamilton's versnellingsbak te komen. Een late gele vlag voor de stilgevallen Haas van Kevin Magnussen, die met brandende remmen langs de kant was komen te staan, weerhield Verstappen ervan een poging te doen voor de tweede positie. Daarmee was de tactiek van Mercedes in zijn geheel geslaagd: Verstappen was buitenspel gezet. Beluister hieronder de nieuwste aflevering van de Formule 1-podcast van RacingNews365. Hierin wordt onder andere de mysterieuze zaak van Ferrari's motor besproken door Jeroen van Inkel, Tim Coronel en Ruud Dimmers.
Meest gelezen
