Ondanks dat de Scuderia formeel niet in beroep is gegaan, wil het zich niet zomaar neerleggen bij het resultaat van de Canadese Grand Prix. De renstal uit Maranello meent nog altijd recht te hebben op de overwinning, die Vettel vanwege de tijdstraf door de vingers glipte. Het recht tot terugkijken zou Ferrari een steun in de rug kunnen geven. In het verleden gebeurde het wel vaker dat een raceuitslag dagen tot zelfs weken na afloop over de kop ging, maar tevens bleven klaagzangen weleens ongehoord.
De zaken waaruit Vettel en Ferrari hoop putten
2003, Grand Prix van Brazilië Giancarlo Fisichella (Jordan) Na een knotsgek waterballet op het circuit in Sao Paulo komt Giancarlo Fisichella als eerste over de eindstreep. Nou ja, eindstreep: de wedstrijd wordt vijftien rondjes voor het einde stopgezet en niet meer hervat. Een regel uit het Formule 1-wetboek zegt dat de stand zoals die tijdens het zwaaien van de rode vlag, twee ronden terug moet worden gedraaid. En laat Fisichella de nummer twee, Kimi Raikkonen, nu net enkele ronden geleden in hebben gehaald. Fisichella en Jordan zijn ervan overtuigd dat de bewuste inhaalactie drie rondjes voor de stopzetting heeft plaatsgevonden, maar de wedstrijdleiding meent dat het binnen de twee ronden naberekening valt. Zodoende wordt Raikkonen tot winnaar uitgeroepen. Voor Fisichella en de 2003-Jordan is een tweede plek ook een olympische prestatie, toch wil het Ierse team zich niet neerleggen bij de misgelopen zege. Op 11 april, vijf dagen na de race, horen de betrokkenen dat Fisichella en Jordan tóch de overwinning krijgen toegewezen. 1999, Grand Prix van Maleisië Eddie Irvine en Michael Schumacher (Ferrari) Nadat Michael Schumacher in de zomer van 1999 langs de zijlijn plaats heeft moeten nemen met een dubbele beenbreuk, keert de dan nog tweevoudig wereldkampioen voor de Grand Prix van Maleisië eind september terug achter het stuur van zijn Ferrari. Teammaat Eddie Irvine kan Mika Hakkinen (McLaren) nog van de titel houden en krijgt daarom (uniek) steun van Schumacher, in plaats van dat hij zijn Duitse kopman moet helpen – zoals in de voorgaande drie jaren altijd het geval was. Schumacher traint zich naar een dominante pole en kan de race winnen, maar gunt de zege puntentechnisch aan Irvine. Zodoende houdt de Noord-Ier zicht op een mogelijke titel – Hakkinen wordt namelijk derde. Na afloop van de race worden beide Ferrari’s gediskwalificeerd wegens illegale bargeboards en pardoes is de strijd om het WK gelopen – Hakkinen erft de zege en is wereldkampioen. Ferrari laat het er niet bij zitten en gaat in beroep. De overlevering meent dat Ferrari tijdens het beroep heeft geroepen dat als de bargeboards lichtelijk met de hand naar achteren werden gebogen, ze wel aan de reglementen voldeden. De FIA ging akkoord met het argument en Ferrari kreeg haar dubbelzege terug. Hakkinen zou één race later trouwens alsnog kampioen worden. 2009, Grand Prix van Australië Jarno Trulli (Toyota) Wat gebeurt mij hier nou, zal Jarno Trulli tijdens de Australische Grand Prix van 2009 hebben gedacht. De Italiaan geraakte achter de safety car kortstondig van de baan, waardoor de achter hem rijdende Lewis Hamilton langszij kon komen. Toyota-rijder Trulli haalt Hamilton vervolgens in, want: inhalen achter het neutralisatievoertuig is verboden en zodoende had Hamilton de derde plek van Trulli nooit in mogen nemen. Het is Hamilton die Trulli aanleiding geeft om in te halen: hij vertraagt en gebaart naar de Italiaan dat hij wat hem betreft zijn plekje terug mag hebben. Trulli staat vervolgens op het podium, maar McLaren gaat in beroep tegen de uitslag. Hamilton verklaart vervolgens bij de wedstrijdleiding dat Trulli hem illegaal heeft ingehaald en dat er nooit een instructie was geweest om de Toyota langszij te laten, iets wat in werkelijkheid wel degelijk het geval was. In eerste instantie erft Hamilton de derde plaats, maar als de FIA de boardradio van McLaren daags voor de volgende race hoort blijkt de Britse wereldkampioen overduidelijk te liegen. Hamilton wordt gediskwalificeerd en Trulli, die via Toyota bij ongeveer elke instantie in beroep was gegaan, krijgt zijn derde plek alsnog terug.
De zaken waardoor moed Vettel en Ferrari in de schoenen zakt
1989, Grand Prix van Japan Ayrton Senna (McLaren) Kort nadat Vettel een week geleden in Canada zijn straf oploopt, gaan er stemmen op dat de wedstrijdleiding met meerdere maten meet. Immers: beging Hamilton een aantal jaren geleden in Monaco niet eenzelfde overtreding, die in zijn geval onbestraft bleef? In het geval van Ayrton Senna, tijdens de Japanse Grand Prix in 1989, was de controverse mogelijk nog groter. De Braziliaan raakte betrokken bij een aanrijding met zijn titel- en aartsrivaal Alain Prost, tot overmaat van ramp ook nog zijn teammaat bij McLaren. Waar Prost moest opgeven, kon Senna verder rijden. Echter: bij het terugkeren op de baan, na de botsing met Prost, stak Senna de chicane waarin de wagens waren gestrand af. De wedstrijdleiding oordeelde dat dit tegen de regels was, om Senna uit de uitslag van de Japanse GP te schrappen en het kampioenschap zodoende bij Prost te bezorgen. Senna en McLaren waren compleet overstuur: de uitloopstrook langs de chicane lag daar immers om gestrande wagens een tweede kans te geven, bovendien had Senna op geen enkele manier voor hinder of gevaar gezorgd. De FIA houdt echter voet bij stuk: de diskwalificatie blijft staan. 2014, Grand Prix van Australië Daniel Ricciardo (Red Bull) Een knap staaltje FIA-bureaucratie wordt tentoongesteld na de Australische Grand Prix van 2014. Daniel Ricciardo eindigt in zijn eerste race voor Red Bull, nota bene voor eigen publiek, op een razendknappe tweede plaats. Ricciardo heeft volgens de wedstrijdleiding en de letter der wet met een te hoge fuel flow (brandstoftoever) rondgereden, maar ter verdediging verklaart Red Bull men naar eer en geweten heeft gehandeld en dat het (nieuwe) systeem door iedereen in de pitstraat als ‘onhandig’ wordt bestempeld. Lang verhaal kort: Red Bull ontdekt voor de race dat de standaard brandstoftoevermeter in hun geval meestal niet scherp genoeg opereert en vraagt daarom aan de FIA of zij een eigen, tweede meter mogen installeren. Dat mag, maar die moet wél worden gekalibreerd aan het eerste systeem, wat bovendien moet gebeuren in een gecontroleerde omgeving. Dat laatste is waar Red Bull een steekje laat vallen. Oftewel: Ricciardo kan de complete Australische GP van 2014 binnen de limieten hebben gereden, maar omdat de FIA van tevoren geen duidelijkheid had over de kalibratie van het nieuwe systeem, heeft Red Bull geen poot om op te staan. 2018, Grand Prix van Italië Romain Grosjean (Haas) Als Romain Grosjean na een lastig voorjaar in de zomer van 2018 de puntenfinishes aaneen rijgt, hoort hij niemand meer klagen. Haas is tevreden met haar Franse coureur, die op het hogesnelheidscircuit van Monza liefst acht waardevolle punten scoort dankzij een zesde plek. Of toch niet? Kort na de race wordt Grosjean uit de uitslag van de Italiaanse Grand Prix gewipt. Reden: het rivaliserende team van Renault heeft een protest aangetekend, omdat de vloer van Haas volgens hen illegaal is. Dat is inderdaad zo en dat weet de FIA maar al te goed. Vlak voor de zomerstop heeft de bond dat Haas namelijk kenbaar gemaakt. De stal van Guenther Steiner en Gene Haas heeft vervolgens toestemming gevraagd om de Belgische en Italiaanse Grand Prix met de illegale vloer rond te rijden, omdat ze het simpelweg niet voor elkaar krijgen om binnen het tijdsbestek van die Grands Prix een nieuwe vloer te bouwen. Oke, is goed, zegt de FIA, zolang er maar geen protest komt van een ander team. Via-via krijgt Renault het dealtje in de smiezen en zodra de finishvlag wordt gezwaaid op Monza – niet tijdens het weekend, want dan had Haas wellicht met een oplossing op de proppen kunnen komen – dient de Franse stal succesvol een protest in. Haas gaat in beroep en de zaak komt zelfs voor de FIA-rechter, die oordeelt dat de straf gehandhaafd blijft.
Meest gelezen
