Een poleposition, podiums en bijna honderdvijftig punten; Lance Strolls oogst in vier seizoenen Formule 1 valt niet tegen. Zeker niet aangezien de Canadees nooit voor een topteam reed. Maar de publieke opinie lijkt in het geval van Stroll op een olietanker; moeilijk te keren. Hij zou een rijkeluiszoontje zijn met een gebrek aan talent. En dat is maar ten dele waar. Wat veel Formule 1-fans niet weten; Stroll heeft een fantastische junior-loopbaan achter de rug met drie titels op zijn naam. Hij won bijvoorbeeld meer titels dan gerenommeerde coureurs als Pierre Gasly, Esteban Ocon en oud-teamgenoot Sergio Perez. De titels die de Aston Martin-coureur pakte, waren niet de minste. In 2014 nam hij deel aan de Italiaanse Formule 4, algemeen beschouwd als het beste F4-kampioenschap (samen met de Duitse F4). Hij kwam uit voor Prema, een Italiaans team dat eigendom is van zijn vader. Hij won de titel door zeven overwinningen te scoren in achttien races, al was de oppositie niet al te sterk. In 2016 begon Stroll zijn tweede jaar in de Europese Formule 3 en daar vestigde hij zijn naam definitief. Hij wist de titel te winnen door onder andere George Russell, Callum Ilott, Nikita Mazepin en wijlen Anthoine Hubert te kloppen en schreef bijna de helft van de races op zijn naam. Een jaar eerder wist hij de prestigieuze Toyota Racing Series (die rijden met Formule 3-auto's) te winnen. In 2017 maakte Stroll rechtstreeks vanuit de Formule 3 de overstap naar de Formule 1, een stap die maar weinig coureurs maken. In de regel zijn het slechts de groten der aarde die zo'n stap wagen. Denk aan Max Verstappen die direct vanuit de Europese Formule 3 bij Toro Rosso instapte, of Kimi Raikkonen die vanuit de Formule Renault direct een Sauber in rolde. Zo'n stap neemt ook een zeer groot afbreukrisico met zich mee. Bedenk maar: als je de eerste paar races tegenvalt of een rits crashes maakt, wordt er al direct om je hoofd geroepen. Zelfs een Nico Hulkenberg en Felipe Massa konden na hun eerste seizoen in de Formule 1 weer even plaatsnemen op de reservebank. Voordeel voor de Canadees was dat hij met Williams bij een team kwam waar zijn vader Lawrence Stroll tientallen miljoenen euros voor een stoeltje had betaald. Zo kreeg hij de tijd die anderen niet gegund was.
De portemonnee van papa Stroll is een rode draad door de carrière van zoon Lance. Dat heeft hem zowel voordelen als nadelen opgeleverd. Nog voor zijn debuut bij Williams kreeg hij het stempel rijkeluiszoontje dat alleen in de Formule 1 reed vanwege het geld van zijn vader. Zijn prestaties in zijn eerste jaar waren niet om over naar huis te schrijven. Felipe Massa was teruggekeerd (maar eigenlijk nooit weggeweest) als coureur om een mentor-rol op zich te nemen. In de kwalificatie was de Braziliaanse veteraan Stroll zeventien van de negentien keer te snel af. Op racegebied deed hij het iets beter: hij finishte vier keer voor Massa, terwijl de oud Ferrari-coureur negen keer de Canadees te snel af was (uitvalbeurten niet meegerekend). Hij toonde zich echter wél efficient door slechts op drie punten van Massa te eindigen. Hij haalde in zijn debuutseizoen ook meteen een podium: de derde plek in Azerbeidzjan. Er volgde een tweede jaar bij Williams, ditmaal naast de Russische debutant Sergey Sirotkin. In de matige wagen die Williams had gebouwd, waren de twee bijna niet vooruit te branden. Een domper op de stijgende lijn die Stroll had ingezet. Hij wist zijn teamgenoot wel af te troeven in het WK, maar verloor het kwalificatieduel met de debutant. Kwalificeren is tot op de dag van vandaag een aandachtspunt voor de Canadees. In 2018 kocht Lawrence Stroll zich in bij Force India en dat betekende direct ook promotie voor Lance Stroll. Een stap waarvoor hij zich niet hoefde te bewijzen, maar de druk werd zo wel verhoogd. Het stempel van rijkeluiszoontje werd wederom versterkt, ook omdat de overstap Esteban Ocon een plek in de Formule 1 kostte. Met Sergio Perez kreeg hij een serieuze tegenstander. Eentje waartegen hij zich eindelijk goed kon meten. Stroll had moeite om bij het niveau aan te haken van de door de wol geverfde Perez. Tegen het einde van het seizoen, zette de Canadees zijn progressie eindelijk om in resultaten. In Brazilië versloeg hij de Mexicaan op eigen kracht. Een doorbraak. In 2020 zette hij die lijn door. Een tweede jaar bij Racing Point gaf hem de consistentie en het vertrouwen dat hij nodig had. Hij leek afgelopen seizoen los. Hij pakte een pole position en scoorde twee podiums en misschien wel belangrijker: hij finishte net zo vaak voor Perez als andersom (vier om vier).
Een van de belangrijkste argumenten om Stroll onderschat te noemen, is zijn vaardigheid in natte (of veranderlijke condities). In zijn debuutjaar kwalificeerde hij zich op een kletsnat Monza als vierde, wat later een tweede plek op de grid werd door gridstraffen voor Max Verstappen en Daniel Ricciardo. En wat te denken van zijn poleposition dit jaar in Turkije? Op een natte baan was hij de hele grid te snel af en die positie hield hij 32 ronden vol in de race. In veranderlijke condities kan een coureur het verschil maken en dat is precies wat Stroll doet. Hij is pas 22 jaar en heeft dus nog zeeën van tijd om uit te groeien tot een topcoureur, maar de voorwaarden zijn aanwezig. Hij groeide al toe naar het niveau van Perez en die krijgt in 2021 een kans bij Red Bull. Als Stroll zich zo blijft ontwikkelen, krijgt hij die kans bij een topteam mogelijk ook ooit.
Meest gelezen
