Alonso doorbreekt hardnekkige F1-vloek en pakt eindelijk de jackpot

Het is een van de opmerkelijkere statistieken in de geschiedenis van de Formule 1: als Fernando Alonso 11 punten meer had gescoord, dan had vijf keer wereldkampioen kunnen zijn. Twee punten extra in 2007, vijf in 2010 en slechts vier in 2012 zouden Alonso statistisch gezien tot een van de beste F1-coureurs aller tijden hebben gemaakt. In plaats daarvan is hij 'slechts' een tweevoudig kampioen die uitgegroeid is tot een soort underdog, iemand die door zijn materiaal in de steek wordt gelaten, terwijl Sebastian Vettel, Lewis Hamilton en nu Max Verstappen overwinningen en titels opstrijken. Het lijkt er echter op dat Alonso na zijn overstap van Alpine naar Aston Martin eindelijk op het juiste moment op de juiste plek is beland. Zijn vorige werkgever Alpine bivakkeert nog steeds in het middenveld - ze hebben na een sterk 2022 niet de volgende stap gemaakt - terwijl Aston is doorgestoten richting de zogenaamde 'grote drie'. Alonso veroverde in Bahrein de derde plaats, wat pas zijn vierde podium was sinds het begin van het hybride tijdperk in 2014. In het decennium daarvoor haalde hij ruim 90 podiums. Momenteel staat hij op 99! Met die kennis heeft RacingNews365.com een blik geworpen op alle carrièremoves van Alonso die niet helemaal lekker uitpakten. Te beginnen met McLaren.

McLaren: 2007

Je kan niet zeggen dat de overstap van Alonso in 2001, van Minardi naar Renault, waar hij in eerste instantie testcoureur werd, een slechte carrièrestap was voor de Spanjaard. In 2003 kreeg hij een vast racezitje en uiteindelijk pakte hij in 2005 en 2006 de titel, voordat hij in 2007 Enstone verliet en de overstap maakte naar McLaren. Op papier waren Alonso en Hamilton een goede combinatie. Tijdens het seizoen liepen de spanningen binnen het team echter steeds verder op, waarbij het spook van Spygate ook nog eens boven het seizoen hing. In de herfst werd het duidelijk dat Alonso's meerjarig contract zou worden verscheurd en nadat McLaren vanwege Spygate uit het constructeurskampioenschap werd geschrapt (een titel die ze met negen punten voorsprong zouden hebben gewonnen), werd de focus verlegd naar het kampioenschap bij de coureurs en een mogelijke titel voor Hamilton. Het team verprutste echter de strategie van de Brit tijdens de natte Chinese Grand Prix en liet hem op versleten intermediates veel te lang rondrijden, om zo Alonso af te stoppen, maar het team realiseerde niet dat het juist Kimi Raikkonen was die de grote dreiging vormde. Tijdens de laatste race van het jaar in Brazilië ontstond daardoor een gevecht om de titel tussen drie coureurs: Alonso, Hamilton en Raikkonen. Uiteindelijk was het Raikkonen die als winnaar boven zou komen drijven. McLaren en Alonso bleven met lege handen achter.

Renault: 2008-2009

Dit was niet per se een mislukte carrièrestap, maar de impact van Alonso's tweede periode bij Enstone was verwoestend te noemen. Na zijn vertrek bij McLaren waren er niet veel andere zitjes beschikbaar, dus keerde hij terug naar Renault. De enige andere realistische optie was Ferrari, maar die waren niet van plan om de wereldkampioen Kimi Raikkonen of zijn teamgenoot eruit te schoppen. Nog niet. 2008 was de beste van de twee seizoenen, met als hoogtepunt overwinningen in Singapore en China aan het einde van het seizoen. De overwinning in Singapore - de 800e Grand Prix van het wereldkampioenschap - werd een jaar later echter in twijfel getrokken nadat Nelson Piquet Jr. beweerde dat hij opdracht had gekregen om met opzet te crashen, om zo Alonso's race te helpen. De Spaanse coureur zag er in de trainingen sterk uit, maar door een brandstofprobleem viel hij uit in Q1, met een ongebruikelijk korte eerste stint op zondag. Piquet Jr. crashte kort daarna, waardoor Alonso aan de leiding kon komen terwijl anderen een pitstop maakten. Alonso werd vrijgesproken van enige betrokkenheid bij het plan na een verhoor door een voormalig Scotland Yard detective, een verhoor dat was opgezet door toenmalig FIA-president Max Mosley.

Ferrari: 2010-2014

Alonso was niet de eerste grote coureur die naar Ferrari verhuisde in de hoop de Scuderia weer terug op te bouwen tot iets groots, maar net als Alain Prost eerder en Vettel daarna, wist hij het steigerende paard niet onder controle te krijgen. In 2010 had hij de titel moeten winnen, nadat hij met een voorsprong van 15 punten op Vettel de laatste GP van het jaar in Abu Dhabi in was gegaan. Daar had Ferrari niet door dat Vettel tijdens de race de bedreiging vormde en niet Mark Webber. De Italiaanse formatie reageerde op een pitstop van Webber en daardoor viel Alonso terug midden in het verkeer. Het mislopen van de titel met een schamel verschil van vier punten was uiteindelijk het beste dat Alonso in zijn tijd bij Ferrari overkwam. Het seizoen 2011 kon al snel worden afgeschreven, terwijl hij in 2012 Ferrari bijna de titel wist te brengen. Het was duidelijk het Vettel-Red Bull-tijdperk, en een reeks van vier Vettel-overwinningen op rij in Azië verpestte het momentum van Alonso, hoewel crashes in de eerste bocht in België en Japan hem duur kwamen te staan. In 2013 begon Alonso sterk met twee overwinningen in vijf races, maar in de tweede helft van het jaar was Vettel ongenaakbaar. Tot op de dag van vandaag heeft de Spanjaard geen race meer gewonnen. En toen kwam daar 2014: Ferrari verprutste het met de nieuwe reglementen en produceerde een trage en zware motor, waardoor Alonso elders ging kijken, voordat hij uiteindelijk de deur werd gewezen toen nieuwe baas Marco Mattiacci Vettel contracteerde...

McLaren: 2015-2018

Alonso's tweede periode bij McLaren, van 2015 tot en met 2018, was pijnlijk voor alle betrokkenen. Honda kon de hybride motoren in 2015 niet effectief inzetten. Het was een jaar waarin Alonso 11 punten scoorde, waarvan 10 in Hongarije. Het commentaar op de "GP2-motor" in Suzuka was even tactisch als schadelijk. Het deed de relatie met de Japanners geen goed. In 2016 werd er tastbare vooruitgang geboekt, want de McLaren-Honda-droom die Alonso was verkocht leek potentie te hebben, maar in 2017 werd dat weer allemaal weggegooid. Alonso's talent om op het verkeerde moment het verkeerde team te kiezen, kwam opnieuw duidelijk naar voren. Het dumpen van Honda voor Renault in 2018 - op aandringen van Alonso - werd gezien als een meesterzet, maar het legde louter de zwakke punten bloot aan het chassis en de aerodynamica, zwakke punten die eerder verborgen waren gebleven door de samenwerking met Honda. Alonso gaf er eind 2018 de brui aan en leek nooit meer een Formule 1-race te gaan rijden.

De vloek doorbroken? Aston Martin: 2022

Zijn terugkeer in de sport bij Renault - nu Alpine - verliep in 2021 positief, met een podium in Qatar, alvorens er problemen ontstonden tijdens de contractonderhandelingen over zijn deal na 2022. Alpine wilde een eenjarig contract met een optie tot verlenging aan hun kant (met andere woorden: een eenjarige deal voor 2023), alvorens men Oscar Piastri een jaar later in de auto wilde zetten. Dit was voor Alonso onverteerbaar. Nadat Vettel op de donderdag van het GP-weekend in Hongarije zijn pensioen aankondigde, werd Alonso nog geen vier dagen later aangekondigd als Aston Martin-coureur voor 2023 en verder. In gesprek met RacingNews365 prees oud-rivaal Mark Webber de Spanjaard die in Bahrein naast Max Verstappen en Sergio Perez op het podium stond. "De auto ziet er geweldig uit. Wat zou er gebeurd zijn als Fernando niet de overstap had gemaakt? Wie had er dan in dat stoeltje gezeten? Het is ongelooflijk hoe alles zich heeft ontvouwd." "Je hoorde mensen eerst zelfs zeggen dat hij alleen maar voor het geld ging, omdat hij bij Aston Martin niet competitief zou zijn, maar nu heeft hij het allebei", lacht de Australiër. "Hij heeft de jackpot gepakt: geld en een raket!"