De Italiaanse grootmacht hanteert al sinds het Schumacher-tijdperk een duidelijke nummer één- en twee-status binnen het team. De Duitser was de absolute nummer één, maar had ook eigenlijk nooit iets te vrezen van zijn teamgenoten. Niet omdat deze talentloos waren, maar omdat Michael van een andere planeet was. Criticasters en ‘Schumacher-haters’ grepen de duidelijke rangorde bij Ferrari vaak aan om met nietszeggende uitspraken afbreuk te doen aan de vijf wereldtitels die de recordkampioen in Italiaanse dienst haalde. Geen enkele daarvan kwam tot stand door middel van teamorders, maar allen werden op eigen kracht behaald. Natuurlijk, er zijn diverse momenten geweest waarop de Ferrari-teamleiding de plank missloeg. Tweemaal was het Oostenrijkse F1-publiek daarvan de dupe, doordat er in de laatste meters een spelletje werd gespeeld en de zege plotseling in Duitse handen kwam. Slecht voor de sport, slecht voor het imago van Ferrari. Niet meer doen, toch? De carrière van Felipe Massa ging versneld uit toen hij in Duitsland de beroemde ‘Fernando is faster than you’-boodschap kreeg. Een teamorder, een lelijke was het. Ferrari kreeg bakken kritiek van haar eigen achterban en beloofde beterschap. In het tijdperk Vettel/Raikkonen waren teamorders nauwelijks nodig omdat de Fin structureel tekort kwam, maar op de spaarzame momenten dat een ‘swap positions’ gewenst was, gaf de Fin zonder te morren gehoor.
De teamorders zijn niet alleen discutabel, maar ook slecht voor de sport
Totaal anders is de situatie anno 2019. Charles Leclerc werd binnengehaald als de opvolger van Sebastian Vettel op termijn, maar niemand binnen Ferrari had verwacht dat het jonge talent nu al zo ontzettend sterk zou zijn. Slechts één seizoen F1-ervaring, maar nu al minimaal gelijkwaardig aan zijn Duitse kopman. In Australië kwam Leclerc wat stroef uit de startblokken, maar kende hij een goede tweede helft van de race waarin hij aansloot bij Vettel en aanzienlijk sneller was. Ferrari gaf hem de opdracht achter de Duitser te blijven. Bahrein was het weekend van Leclerc, die huishield en zijn kopman aftroefde. Ondanks een teamorder in de race, die de Monegask negeerde, passeerde hij Vettel om onbedreigd naar zijn eerste GP-zege te rijden. Alleen technisch malheur kon hem weerhouden van de zege en het declasseren van Vettel, die weer eens in de fout ging. Ondanks dat beide coureurs elkaar niets ontlopen qua pace en in de WK-stand nagenoeg gelijk stonden, kreeg Leclerc in de openingsfase in China opnieuw een onbegrijpelijke teamorder. Was Vettel nu echt sneller? Nee, eenmaal voorbij zijn teamgenoot maakte hij diverse kleine foutjes en liep hij geen moment uit. Leclerc werd slachtoffer van de undercut van Max Verstappen en Ferrari vergooide met een belabberde tactiek zijn wedstrijd. In Italië hebben de Tifosi geen goed woord over voor de strategie van de Scuderia. En terecht! Leclerc is een sensationele coureur, presteert ijzersterk en heeft nog zoveel potentieel en dat kan dit seizoen alleen nog maar groeien. Teamorders kunnen een team aan de titel helpen, maar in de situatie waarin twee coureurs zo gewaagd aan elkaar zijn is het een schande om ze uit te delen. Mocht een van beide coureurs een straatlengte voorstaan in het kampioenschap op of een afwijkende strategie staan, dan is het logisch om de deur wagenwijd open te zetten. Dan staat het teambelang voorop en is dat te onderbouwen. Ferrari maakte zichzelf in China niet populair en staat al drie races op rij onder druk vanwege de teamorders. Ze zijn niet alleen discutabel, maar ook onterecht en slecht voor de sport. Nu kent niemand het contract van Vettel van buiten, maar aangenomen kan worden dat daarin een ‘nummer 1’-clausule staat, waar Ferrari nu ontzettend mee worstelt. Vraag is dan ook of het in Baku wederom naar kunstgrepen durft te grijpen om de jonge Leclerc te temmen. Een ding is zeker: mooier wordt de sport er niet door.
Meest gelezen
