Hoe Mercedes ondanks wisselende resultaten tóch verbeterde

Het Formule 1-seizoen 2024 was, misschien in mindere mate dan de technici van Mercedes hadden gehoopt, een keerpunt qua performance voor de Zilverpijlen. Na twee in wezen donkere jaren, waarin tevergeefs werd geprobeerd om het zero pod-concept competitief te maken, werd met de W15 een conventionelere auto gebouwd, die meer in lijn was met de overheersende technische trend in de F1. 

Een voor de hand liggend feit dat opviel, was de keuze voor een bijzonder lage rijhoogte. Het was die afstelling, waarmee de W15 in de loop van het seizoen het beste presteerde. De grote sporen van vonken die werden geproduceerd, lieten vaak zien hoe de vloer van de W15 op een zeer regelmatige basis over het asfalt schraapte. Met een achterkant die tegen de grond werd gedrukt, en een zeer lage afstelling op de hoogste snelheid en als er snel van richting moest worden veranderd.

Een voordeel van deze auto was zeker de push rod-achterwielophanging, in combinatie met de compactere versnellingsbak in vergelijking met de auto van vorig jaar. De W15 leek veel minder nerveus, juist vanwege de gekozen setup, in vergelijking met wat hij liet zien tijdens andere afstellingen. De achteras leek bij hogere rijhoogtes nog steeds last te hebben van een zeker gebrek aan downforce. De aerodynamische configuraties waren daardoor gemiddeld meer belast dan die van de concurrentie. 

Het was een onmiskenbare beperking van deze auto die, in tegenstelling tot de afgelopen twee seizoenen, liet zien dat het mogelijk was om veel gemakkelijker performance uit deze auto te halen. In Canada verraste de W15 deels met de competitiviteit en op Silverstone veranderde het dynamische gedrag. De auto was wendbaar op kerbstones en was precies bij het ingaan van de bochten. Dat kwam door een 'stille', maar niet onzichtbare aanpassing aan de voorwielophanging.

Belangrijkste upgrade

Sinds de Grand Prix van Oostenrijk verscheen er een opvallende uitstulping aan de bovenkant van het chassispaneel, in overeenstemming met de behuizing van de interne kinematica van de voorwielophanging. Het bleek te gaan om een nieuwe versie van de inwendige stangen, waarmee de rijhoogte nauwkeurig kon worden geregeld. Maar vooral de schommelingen van de auto in de lengterichting konden worden gedempt.

In essentie bestond het nieuwe kinematische mechanisme uit een nieuwe heave damper. Zelfs op het niveau van een visuele dynamische analyse bleek de W15 toen de auto met de laagste setup te zijn, zonder de schokken te ondervinden die worden veroorzaakt door de minimale rijhoogten.

Het werd steeds duidelijker dat de sleutel tot het effectief maken van de aerodynamica van deze ground effect-auto's in een intelligent concept van de ophangingen ligt, dat allesbehalve conventioneel was wat betreft de interne kinematica van de W15. In de praktijk hebben de engineers van Mercedes gekozen voor een heave damper met duidelijk ruimere afmetingen dan de vorige, om zo een snelle respons te verkrijgen via de veren in de demper, die een grotere diameter hadden dan de vorige.

Rijhoogte

Op deze manier was het mogelijk om voor een 'zachtere' afstelling te kiezen, zonder tegen het probleem van het schokken aan te lopen. De grotere schijven zorgden ervoor dat de inertie, die gepaard gaat met de schommelingen van de auto in de lengterichting, beter werd afgevoerd. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat dit een klassieke oplossing was, die in het verleden al werd gebruikt door Mercedes. Het team uit Brackley heeft altijd gespeeld met de heave damper aan de voorkant om een betere beheersing van de rijhoogte aan de voorkant te krijgen.

De verbeterde prestaties van de W15 waren voornamelijk te danken aan het herziene systeem bij de voorwielophanging, meer dan aan de controversiële voorvleugel die door Red Bull onder vuur werd genomen. Maar dit was niet op elk circuit de perfecte oplossing. De duidelijke aerodynamische inefficiëntie aan de basis van het project, met een vloer die zeker minder kritisch was dan die van de W14, maar niet in staat om met hogere rijhoogtes veel downforce te genereren, heeft er in feite voor gezorgd dat het prestatieniveau van de auto minder constant was, met fluctuerende pieken in de prestaties.