Verstappen sr.: "Ik was helemaal niet klaar voor mijn Formule 1-debuut"

Jos Verstappen was in 1993 the hottest boy in motorsport . De talentvolle Limburger domineerde de Formule 3 en schreef ook de Marlboro Masters op Zandvoort op zijn naam. Ondanks zijn geringe ervaring in Formule-auto's veegde hij de vloer aan met zijn concurrenten. Na een sensationele F1-test op het circuit van Estoril voor het team van Footwork, stonden de teams in de rij om het grootste talent van dat moment te contracteren. Verstappen en manager Rothengatter kozen voor Benetton en teambaas Flavio Briatore. Een vijfjarig contract werd getekend, met daarbij de zekerheid om in 1995 te racen voor het topteam, nadat Jos in 1994 tijdens een volledig seizoen als testcoureur klaargestoomd zou worden voor zijn debuut. Alles liep echter anders en in de F1-podcast Beyond the Grid vertelt Verstappen senior zijn verhaal. Jos Verstappen haalde de voorpagina's van alle kranten in Nederland en wereldwijde F1-magazines na zijn sensationele F1-test voor Footwork. Op het circuit van Estoril maakte hij zijn allereerste meters in de Formule 1-bolide, maar zijn tempo was bijzonder indrukwekkend. Zijn tijden waren zelfs zo goed dat hij ruim sneller was dan de reguliere coureurs van het team. "Mijn eerste F1-test ging erg goed, waardoor er een hype ontstond. Ik had geen idee hoe een F1-auto zou reageren of hoe snel die was en moest me erg snel aanpassen, omdat het verschil met de Formule 3-auto waarmee ik voorheen gereden had zeer groot was." Dat aanpassen ging razendsnel en met iedere run verbeterde Verstappen zijn snelste tijd. "Aan het einde van de dag reed ik een uitstekende ronde, die goed zou zijn geweest voor de tiende positie op de grid en was ik drie tienden van een seconde sneller dan de coureurs van Footwork." De telefoon van manager Rothengatter stond roodgloeiend en diverse teams toonden zeer concrete interesse. Uiteindelijk ging de keuze tussen McLaren en Benetton. Verstappen legt uit waarom gekozen werd voor het opkomende team: "We kozen voor Benetton omdat zij mij een stoeltje garandeerden voor het volgende seizoen (1995, red.). Toen Letho een ongeluk kreeg en tijdens de eerste testdag zijn nek brak, moest ik echter direct instappen bij Benetton."

Zonder goede voorbereiding moest Verstappen in 1994 debuteren tijdens de Grand Prix van Brazilië, een race die hij beëindigde met een zeer spectaculaire crash met onder andere Eddie Irvine. Nadat hij in Pacific op koude banden uit de race spinde, volgde een zeer moeizaam seizoen, waarin Verstappen frequent in de fout ging in de B194. Teamgenoot Michael Schumacher reed naar de wereldtitel, maar Verstappen kwam in tien races tot slechts tien WK-punten en werd voor 1995 gepasseerd door de ervaren Johnny Herbert. Zijn grote kans om door te breken in de Formule 1 ging daarmee in rook op. Verstappen erkent dat hij niet klaar was voor zijn F1-debuut. "Nee, zeker niet, en als teamgenoot van Michael Schumacher was dat ook niet de beste keuze. Ik was er niet klaar voor, zeker niet als je dat vergelijkt met de manier waarop coureurs tegenwoordig klaargestoomd worden." "Fysiek gezien kwam ik tekort en ik had eigenlijk geen enkele ervaring. Deze ervaring doe je gedurende de jaren op, maar toen had ik mijn fouten al gemaakt. Er was niemand binnen het team die me kon helpen op dat vlak. Het gebrek aan ervaring speelde me parten. Als je een kans krijgt bij een topteam en niet presteert, dan weet je dat je een moeilijke carrière tegemoet gaat." Flavio Briatore stalde Verstappen in 1995 nog wel bij het armzalige team van Simtek, dat na enkele Grands Prix failliet ging. Voor Benetton zou de Nederlander nooit meer in actie komen tijdens een F1-race. Nadat Verstappen tijdens testdagen 'de baan schoon moest rijden' voor Schumacher en zich gegijzeld voelde, vroeg hij aan Briatore om het contract te ontbinden. In de daaropvolgende seizoenen worstelde Verstappen om zijn positie in de Formule 1 te behouden, maar wist hij zich keer op keer terug te knokken in de koningsklasse van de autosport. Uiteindelijk kwam de Nederlander tot 107 GP's, waarin hij twee podiumplaatsen behaalde en 17 WK-punten bij elkaar reed.