David Purley, een eenzame held in de vlammen van Zandvoort

Tijdens de race, de Formule 1 Grand Prix van Nederland in 1973, is het Roger Williamson die met zijn March-Ford zeer zwaar crasht. De bolide, of wat er van over is, vat vlam en schuift op zijn kop over het asfalt. De auto komt tegen de vangrails tot stilstand. De hulpdiensten zijn in geen velden of wegen te bekennen - de veiligheidsstandaard lag toen aanzienlijk lager - terwijl Williamson gevangen zit in zijn wrak.

David Purley zet daarop zijn eigen March-Ford stil om de baan over te steken en over het gras naar het wrak te rennen. Hij denkt niet, hij dóét. Hij reikt in de vlammen en probeert de bolide op zijn wielen te rollen, maar zonder resultaat. Als hij over het wrak heen kijkt, ziet hij een marshall met een brandblusser, die hij door de passieve houding van de marshalls zelf maar gaat halen.

Hij probeert als eenling de vlammen te temmen, maar het is een oneerlijke strijd. De lichaamstaal van Purley verandert in tijdsbestek van een halve minuut van die van een man met een missie in die van een man die de wanhoop nabij is. Als hij beseft dat zijn pogingen niets uithalen en hij op geen enkele manier geholpen wordt, slaat hij wanhopig om zijn heen. Hij gebaart de marshalls hem te ondersteunen, maar krijgt nul op zijn rekest. Roger Williamson overlijdt in wat nog maar zijn tweede Formule 1-race ooit is.

Door het oog van de naald

Als hij verslagen bij het wrak vandaan wordt begeleid door een marshall, haalt hij woest naar die persoon uit. In het moment kan hij niet begrijpen waarom hij niet werd geholpen. Een dag later is dat anders: "Ik kwam natuurlijk uit een race-auto en zat vol adrenaline maar na een nachtje slapen kan ik me ook voorstellen waarom anderen de brandende auto niet benaderden."

Dat gezegd hebbende is Purley van mening dat een andere uitkomst wel mogelijk was geweest: "Als de race meteen was stilgelegd, hadden de hulpdiensten (lees: de brandweer) hier veel sneller kunnen zijn. Maar de wedstrijdleiding zat anderhalve kilometer bij het ongeval vandaan en zag enkel wat rook. Ze wisten niet hoe serieus het was. Maar dat is iets waar naar gekeken moet worden."

De ultieme beloning voor zijn heldendaad, namelijk een goede afloop van het verhaal, blijft uit, maar later ontvangt hij wel een onderscheiding voor zijn manier van handelen en wel met de George Medal for bravery.

Vier jaar later is het Purley zelf die betrokken raakt bij een zeer zwaar ongeluk. Op Silverstone klapt hij met 173 kilometer per uur in de muur en binnen een afstand van 66 centimeter is zijn auto tot stilstand gekomen. De geschatte impact? 180G! Als die cijfers kloppen is dat in harde cijfers de zwaarste crash die iemand ooit overleefd heeft.

Purley verlaat de Formule 1 uiteindelijk zonder punten, een hoogvlieger is hij niet. Een hoogvlieger is hij des te meer als hij na zijn actieve racecarrière gaat stuntvliegen. Een noodlottig ongeval in die discipline kost hem uiteindelijk het leven in 1985. Als hij nog had geleefd, dan was Purley vandaag 79 jaar oud geworden.