Lance Stroll: Een traditionele paydriver, of toch niet?

De vraag of Lance Stroll een traditionele paydriver (iemand die moet betalen om mee te mogen doen aan de Formule 1) is of niet, wordt eigenlijk vaker wel dan niet met 'ja' beantwoord. Met name in zijn eerste jaren bij Williams deed hij soms wat onnozel aan, waardoor hij dreigde het lachertje van de Formule 1 worden. Het feit dat een supertalent als Esteban Ocon eind 2018 door Racing Point de wacht werd aangezet ten faveure van Stroll, van wie we toch wel mogen stellen dat hij niet van het kaliber-Ocon is, stelde de Canadees nog eens extra in een kwaad daglicht. Dat viel hem niet kwalijk te nemen, want natuurlijk greep hij de kans op promotie aan, ook al speelden de centen van pa Lawrence daarin een grote en bepalende rol. Lawrence Stroll, zijn naam is nu genoemd. Tot voor kort was hij een succesvol zakenman, tegenwoordig prijkt ook 'teameigenaar' op zijn cv. Hij nam het noodlijdende Force India over en twijfelde geen moment om zoonlief aan te stellen als één van de coureurs.

Dat Lawrence Stroll een voorkeur heeft voor een coureur is niet anders dan wanneer Ferrari-opperhoofd Sergio Marchionne iemand heel graag in zijn team wil hebben. De motieven daarvoor kunnen weliswaar ernstig uiteenlopen, feit is wel dat Lance geen cent hoeft te betalen voor zijn zitje in het roze, maar juist netjes een salaris krijgt overgemaakt. In de meest letterlijke zin van het woord is Stroll dus géén paydriver (meer). Tegelijkertijd kan de vraag of hij puur vanwege zijn talent in de Formule 1 actief is onmogelijk met een volmondig 'ja' worden beantwoord. Zou hij zonder de centen van vader Stroll zijn weggekomen met zijn fouten? Waarschijnlijk niet, maar zeker weten doen we dat nooit. Tegenover enkele domme fouten en uitspraken, zo riep hij in Monaco '17 welhaast wanhopig om hulp van zijn engineers die vanuit de pitstraat ook weinig konden uitrichten, staan een paar opmerkelijke resultaten. Een podium in Azerbeidzjan, een circuit bij uitstek waar een fout zo is gemaakt, is daar het meest sprekende voorbeeld van. Op een drijfnat Monza stuurde hij zijn Williams naar de eerste startrij, al had hij daar gridstraffen van de Red Bulls voor nodig. Dat is ook het probleem met Stroll. Zelden was een Formule 1-coureur zo wisselvallig en liet hij sterke momenten opvolgen met kapitale blunders. Ergens beschikt Stroll over de snelheid om het stempel paydriver van zich af te schudden, maar door zijn enorme wisselvalligheid blijft het aan hem kleven.