De vijf sluwste vossen uit de wereld der Formule 1

Laat ik met de deur in huis vallen: een column zou geen column zijn als er geen persoonlijke mening in verworven zit. Dat lijkt vanzelfsprekend, maar toch licht ik het graag even extra toe. In dit artikel noem ik een aantal personen die verdomd goed weten/wisten hoe je optimaal gebruik kunt maken van de politieke kant van de koningsklasse van de autosport. Soms pakt dat goed uit, soms wat minder...

Uiteraard zijn er véél meer namen die in dit rijtje zouden passen, daar ben ik mij maar al te goed van bewust. De figuren die ik hieronder opsom zijn de eersten waar mijn collega's en ik aan dachten. Ben je het er niet mee eens of ben je van mening dat er een naam is die absoluut mist in dit item? Laat het ons weten in de reacties en wellicht komt er een vervolg op dit artikel!

Fernando Alonso

You either hate him or love him, Fernando Alonso. De Spaanse coureur kwam de F1 binnen rond de eeuwwisseling en viel direct op. In het begin voornamelijk door zijn ruwe snelheid, maar niet lang daarna ook vanwege zijn opvallende karakter. Dat begon al tijdens de succesjaren bij Renault, waar hij als eerste rijder vaak het betere materiaal los wist te peuteren bij zijn meerderen, waardoor teamgenoot Giancarlo Fisichella het met minder moest doen.

Toen El Nano in de gaten kreeg dat Renault wellicht niet zo goed voor de dag zou komen in 2007, besloot hij nog gedurende 2006 een contract bij McLaren te tekenen. Zijn tijd bij McLaren was van korte duur: wegens een interne strijd met rookie-teamgenoot Lewis Hamilton vertrok hij na slechts één seizoen alweer. Menig doorgewinterde F1-fan zal zich de GP van Hongarije in 2007 nog herinneren, waar Nando Hamilton bewust ophield in de pitstraat zodat de Brit geen snelle ronde meer kon klokken.

Na zijn korte McLaren-avontuur keerde Alonso terug bij Renault, waar hij zich - voor het oog van de buitenwereld - rustig hield. Dat bleef zo, tot de GP van Singapore (2008), waar de Spanjaard onderdeel werd van het befaamde crashgate-schandaal.

In 2010 tekende Alonso een contract bij Ferrari. Lange tijd boterde het goed tussen de tweevoudig wereldkampioen en de Italiaanse renstal, maar na verloop van tijd ontstonden er scheurtjes in het huwelijk. De reden? Alonso zou naar verluidt 'te veel interne politieke spelletjes' hebben gespeeld. In 2015 verliet Alonso het team via de achterdeur en ging hij opnieuw aan de slag bij McLaren.

McLaren verkeerde in een dramatische periode en na 2018 hing Alonso de veteraan zijn F1-helm tijdelijk aan de wilgen. In 2021 maakte hij een verrassende comeback bij Alpine (Renault). Alonso boekte prima resultaten, maar tekende achter de rug van Alpine om een gigantisch miljoenencontract bij Aston Martin, te midden van 2022. Iets dat de Fransen niet verwachtten, waardoor ze met de handen in het haar kwamen te zitten wat betreft hun rijdersduo voor 2023...

Bernie Ecclestone

De Rolling Stones maakten rock & roll mondiaal geliefd, Cruijff en Pelé maakten het voetbal groot en Bernie Ecclestone maakte van de Formule 1 een wereldsport. Dat ging niet zonder slag of stoot. De van origine garagehouder trad de sport binnen in de jaren vijftig en pakte door te midden van de jaren zeventig, toen hij het Brabham-team kocht. In deze periode startte The Bern tevens met het verhandelen van televisierechten voor de Formule 1, een ware kickstart voor de inkomsten van wat inmiddels zo goed als 'zijn' sport was geworden.

Ecclestones zakelijke visie leidde ertoe dat de F1 stevig gecommercialiseerd werd. Oude, vervallen circuits - zoals dat van Zandvoort - verdwenen van de kalender en Ecclestone sloot interessante deals met jan en alleman om van de koningsklasse een miljoenenindustrie te maken.

Bovenstaande werd des te meer duidelijk in 1997, toen het Verenigd Koninkrijk tabaksreclame in de sportwereld wilde verbieden. Ecclestone stak daar een stokje voor door met voormalig premier Tony Blair om tafel te gaan. Het resultaat? De overheid maakte een uitzondering; de F1 kon 'gewoon' doorgaan met het voeren van tabaksreclame.

Goed, de bijzondere praktijken van Ecclestone zijn niet in één item te benoemen. Er kan een heel boek - of misschien zelfs wel een omnibus - over geschreven worden. Wat te denken van dát weekend in Indianapolis in 2005 en Big Bernies rol in de crashgate-zaak? Of die keer dat hij zei dat hij "een kogel zou vangen voor Poetin", beboet werd voor fraude en aangehouden werd omdat hij een wapen mee probeerde te nemen tijdens een vlucht naar Zwitserland...?

Flavio Briatore

Flavio Briatore staat vooral bekend als de man die de carrières van Michael Schumacher en Fernando Alonso grootmaakte. Echte F1-kenners weten echter ook haarfijn dat de Italiaan allesbehalve een heilig boontje is...

Briatore en zijn Benetton-team boekten vele successen in de jaren negentig. In 1994 en 1995 werd Schumacher wereldkampioen; Briatore was op dat moment zijn teambaas. Benetton werd er echter van beschuldigd in 1994 met illegale software te rijden, iets dat Briatore ontkende maar dondersgoed wist. Het was overigens niet de eerste keer dat Briatore en Benetton in opspraak waren. Briatore werkte al sinds eind jaren zeventig voor het kledingmerk en werd in zijn beginjaren meermaals beschuldigd en veroordeeld voor fraude.

In 2009 kwam naar buiten dat Briatore dé grootste spil was in de crashgate-zaak van 2008, welke zich afspeelde tijdens de GP van Singapore. Briatore had Nelson Piquet opzettelijk laten crashen zodat diens teamgenoot Alonso de race op strategie kon winnen. Toen het verhaal naar buiten kwam werd Briatore verbannen uit de Formule 1, een beslissing die later werd teruggedraaid.

Jean-Marie Balestre

Jean-Marie Balestre was in de jaren zeventig, tachtig en negentig een kopstuk bij de FIA en FISA. In de vroege jaren tachtig speelde hij een belangrijke rol in het 'FISA-FOCA-conflict', een politieke strijd over de financiën en controle binnen de Formule 1. Balestre en zijn tegenstander, Ecclestone, bereikten uiteindelijk een compromis na een interventie van Enzo Ferrari. In 1981 ondertekende Balestre het eerste Concorde Agreement, waarin de FOCA de commerciële rechten van de Formule 1 verkreeg, terwijl de FIA de controle behield over de sportieve en technische aspecten.

In het midden van de jaren tachtig was Balestre actief betrokken bij het Wereldkampioenschap Rally, met name tijdens het tijdperk van het Groep B-segment. Na een reeks dodelijke ongevallen in het seizoen van 1986, nam Balestre het besluit om de gehele Groep B-klasse uit het kampioenschap te verbannen, wat resulteerde in aanzienlijke kritiek en controverse.

Balestre werd meermaals beschuldigd van machtsmisbruik, met als opvallend voorbeeld de titelstrijd tussen Alain Prost en Ayrton Senna in de Formule 1 in 1989. Na het incident tussen Prost en Senna in Suzuka kwamen er insinuaties in Autosport Magazine dat Balestre de uitkomst van het kampioenschap in het voordeel van Prost had gemanipuleerd door de diskwalificatie, boete en schorsing van Senna. Deze gebeurtenis leidde tot de aanstelling van Max Mosley als president van de FISA.

Michael Schumacher

Michael Schumacher mag absoluut niet ontbreken in dit rijtje. De zevenvoudig wereldkampioen heeft verschillende overwinningen en wereldtitels te danken aan zijn berekende karakter. De 'illegale' Benetton van 1994, de touché met Damon Hill in Adelaide datzelfde jaar en ga zo maar door... Meer weten over Schumachers' meest controversiële momenten? Je leest het hier!