De kampioenschapsauto's van Verstappen: Red Bull met drie schoten in de roos

Max Verstappen werd in Qatar gekroond tot drievoudig wereldkampioen, waardoor hij tussen een lijst met de grootste Formule 1-coureurs aller tijden staat. Toch is het ongelooflijke talent van de Nederlandse coureur niet genoeg om alle kampioenschappen te halen: daar is ook de performance van zijn single seater bij nodig.

Dit doet niets tekort aan de bijdrage van de coureur. Een vergelijking met teamgenoot Sergio Perez laat duidelijk zien hoe belangrijk de combinatie coureur-auto is. De menselijke factor in de optelsom is onmisbaar. We zoomen in deze analyse in op de technische kaders van Verstappens winnende bolides, om zo te begrijpen hoe hij de drie titels heeft kunnen veroveren.

2021: RB16B

Ondanks wat de 'B' in de naam doet vermoeden was de RB16B geen transitie-wagen. Red Bull mikte direct hoog en vanaf de start werden de verwachtingen waargemaakt: de extreme aerodynamica aan de achterkant en een geminimaliseerde versnellingsbak zorgden voor een aerodynamisch strakke auto.

Een van de geheimen, of eigenlijk een van de meest effectieve strategieën wat betreft de aerodynamische afstelling, was de rake (horizontale helling) van de auto. Hierdoor kon de diffuser verlengd worden naar de gehele lengte van de vloer, waardoor het mogelijk werd om meer downforce te genereren in vergelijking met de bolides van concurrenten.

De voorvleugels konden hierop aangepast worden, met minder profiel en een lagere ligging dan de concurrenten.

2022: RB18

De bolide van 2022 was het jaar dat de technische reglementen in de Formule 1 op de schop gingen en het ground effect werd geherintroduceerd. In elk detail van de auto komt de kennis en kunde van Adrian Newey en zijn team naar voren. De regels zijn zorgvuldig bestudeerd en de unieke kennis van Newey is gebruikt: de Engelse engineer heeft in de jaren tachtig via het IndyCar-kampioenschap (toen nog CART) veel kennis opgedaan wat betreft het ground effect.

De RB18 onderscheidt zich vooral van andere auto's door de complexiteit in het profiel van de Venturi-kanalen onder de auto, net als een perfecte integratie tussen het aerodynamische concept van de auto en het dynamische beheer van de auto - op het gebied van de ophanging. Een pullrod-ophanging aan de voorkant, dat wordt gekenmerkt door een sterke helling richting de bovenste wishbones, zorgt voor een 'anti-duik effect'. Dit effect wordt vergroot door minder belastingoverdracht.

Het concurrentievoordeel van de single seater was direct merkbaar en in groot contrast met de concurrenten, die in deze periode nog last hadden van porpoising door de lagere rijhoogte. Hoewel de RB18 in de praktijk toch het dichtst op het asfalt lag, had de wagen vrijwel geen last van het stuiteren. De introductie van Technical Directive 039 in België, om porpoising tegen te gaan, was hierdoor ook irrelevant voor het team.

2023: RB19

Op het eerste gezicht is de RB19 een evolutie van de auto van 2022, maar in werkelijkheid verbergt de auto op slimme wijze de uitersten van zijn dynamische en aerodynamische concept. Hoewel hij op conceptueel niveau hetzelfde chassis heeft als de RB18, is de 2023-bolide aanzienlijk lichter.

Het enige echte probleem, dat in feite de enige tekortkoming van de 2022-wagen vormde, was het gewicht: aanvankelijk was de bolide zo'n 12 kilo zwaarder dan die van de dichtstbijzijnde concurrent. Een lichtere versie werd ontworpen en geproduceerd in de zomer van '22, maar werd nooit gebruikt. Het vormde wel de basis voor het chassis van de RB19.

Dit werd gecombineerd met progressieve aerodynamische verfijning op het gebied van de sidepods en haar vorm bij de inlaten, de rand van de vloer en de onderste luchtstroomgeleiders. De RB19 is tot op heden de meest competitieve auto die Red Bull ooit heeft geproduceerd.