Exclusief: Senna's grootste rivaal over de bikkelharde strijd, wederzijds respect en een duik in het zwembad

Als je een motorsportfan zou vragen wie de grootste rivaal van Ayrton Senna was, is de kans groot dat het antwoord "Alain Prost" zal zijn. Dat antwoord is enigszins begrijpelijk omdat de rivaliteit tussen de beide heren aan het eind van de jaren '80 en het begin van de jaren '90 de felste in de geschiedenis van de Formule 1 was. Senna gebruikte de status van Prost als 'de te kloppen man' juist om hem nog verder op stang te jagen, om hem vervolgens de kroon uit handen te nemen.

Toch zei de Braziliaan zelf altijd dat Prost niet de coureur was waar hij de beste strijd mee kon voeren. Aan het einde van de film Senna benadrukte hij namelijk dat de in Londen geboren go-karter Terry Fullerton het hem tijdens zijn eerste stappen in de Europese racewereld aardig lastig maakte. Tijdens de Grand Prix van Australië van 1993 sprak Senna zich er al over uit. "Dan moet ik terugdenken aan 1978, 1979 en 1980, tijdens mijn tijd als go-karter. Ik kwam toen voor het eerst naar Europa om buiten Brazilië te racen, en Fullerton was toen mijn teamgenoot."

Senna had veel respect voor Fullerton, vooral omdat de Britse go-karter al een hoop ervaring op zak had. "Hij was toen echt ervaren en ik genoot ervan om naast hem te rijden. Hij was snel en consistent en wat mij betreft een hele complete coureur. Het was echt puur racen. Er was toen nog geen sprake van politiek, hè? Het draaide ook niet om geld dus het was echt puur racen, en daar heb ik goede herinneringen aan." 30 jaar na de dood van Formule 1-icoon Senna sprak RacingNews365 met de nu 71-jarige Fullerton, onder andere over de lofzang van zijn voormalig teamgenoot.

Eerste ontmoeting

Ook de in Londen geboren Fullerton heeft goede herinneringen aan zijn tijd met Senna. "Ik ontmoette Ayrton voor het eerst in 1978 in de DAP fabriek, een bedrijf dat onze racekarts produceerde. Hij had hun motoren in Brazilië al gebruikt en daar presteerde hij toen al goed mee, want volgens mij had hij zelfs het Zuid-Amerikaanse kampioenschap gewonnen. Hij was toen een jaar of zeventien, achttien en besloot dat hij richting Europa moest om daar te racen in een betere competitie. Dus zodoende kwam er een deal met DAP tot stand om hier te komen racen, in het wereldkampioenschap karten van 1978."

Fullerton was in eerste instantie al onder de indruk van de nog jonge Senna. "We waren aan het testen in het Italiaanse Parma en in de fabriek ongeveer 80 kilometer verderop, in Milaan, ontmoette ik Ayrton. Hij liep rond om de monteurs te helpen met het in elkaar zetten van alle onderdelen om zo te kijken wat er allemaal gebeurde. Het leek mij een aardige jongen, hij was net zeventien en ik was midden 20. Maar hij was de gevestigde nummer één coureur en hij was de betalende klant wat het wereldkampioenschap betreft, dus daar was ik blij mee.'

De Braziliaanse legende had zich dus al in de schijnwerpers gereden nog voordat hij naar Europa kwam, maar Fullerton realiseerde zich pas echt uit wat voor racehout hij gesneden was toen de samenwerking vorderde. "Toen we bij de test in Parma aankwamen was het allemaal een beetje anders, want we realiseerden ons toen pas hoe snel hij eigenlijk was. Dat was erg indrukwekkend, want hij was een paar tienden sneller. Maar hij had wel ondergewicht, dus daar moest rekening mee gehouden worden."

Het hoogtepunt

Na een vriendelijke relatie met de sympathieke Senna ontstonden de eerste spanningen tussen de twee in 1980 tijdens de Champions Cup in Jesolo, waar de titel op het spel stond. De verhoudingen waren duidelijk: degene die voor de ander zou eindigen zou het kampioenschap winnen, en daardoor kwam het uiteindelijk neer op een beslissing tijdens de laatste ronde. Fullerton zou Senna met een mooie inhaalactie gefrustreerd achterlaten en dat leidde er uiteindelijk toe dat de Brit na afloop van de race in een zwembad werd gegooid.

Fullerton kan het zich nog goed herinneren. "Ik passeerde hem in de laatste ronde en hij blokkeerde echt als een gek. Daardoor kon ik om hem heen om uiteindelijk de binnenkant op te zoeken, maar daar gooide hij de deur ineens heel hard dicht bij het ingaan van de bocht. Het leek wel alsof hij op twee wielen reed, maar uiteindelijk had ik de leiding in handen toen we de bocht uitkwamen. Ik hoefde alleen nog maar heelhuids over de eindstreep te komen en dan zou ik het kampioenschap winnen. Hij was echt ontzettend pissig en dat werd door de hele DAP-fabriek gesteund. Ze stonden allemaal aan zijn kant."

Uiteindelijk kreeg de spannende strijd op de baan nog een staartje, en daarbij eindigde Fullerton dus in een zwembad. "Het was zo gepland dat ik hem met mijn rondetijd in de kwalificatie al had verslagen maar dat maakte hem dus boos. Hij reageerde echter heftiger op de situatie dan nodig was, want mijn inhaalactie had niet netter kunnen zijn, aangezien hij de deur in die bocht heel agressief dichtgooide. De volgende ochtend zag hij er echter nog steeds pissig uit en uiteindelijk duwde hij me in het zwembad van het hotel. Volgens mij vroeg ik hem waar hij in hemelsnaam mee bezig was, maar hij was allang weggelopen en ik zag hem de volgende race pas weer."

Het incident tussen de beide teamgenoten en concurrenten paste niet echt bij de relatie die de beide heren tot dat punt in stand hielden, herinnerde Fullerton zich. "Alle andere momenten waarop we als teamgenoten naast elkaar raceten stonden in het teken van een grote dosis wederzijds respect en dat was er verder altijd. Aan het einde van andere grote kampioenschappen kwamen we elkaar niet meer tegen. Er ging dan altijd wel iets fout, met ontploffende motoren of crashes waar één van ons bij betrokken raakte."

Wegen Senna en Fullerton scheiden

Senna richtte zijn blik aan het einde van 1980 echter op junior autoracen, en uiteindelijk tekende hij voor het Formula Ford-seizoen van 1981 bij Van Diemen. Hij zou die categorie uiteindelijk domineren in de jaren die volgden en in 1983 zocht hij een nieuwe uitdaging op in de Formule 3 bij het team West Surrey Racing. Daar nam hij samen met Martin Brundle deel aan het welbekende seizoen van 1983 en Senna kon zelfs de overwinning in de Grand Prix van Macau op zijn naam schrijven.

In 1984 was het dan eindelijk zover: Senna tekende een contract bij Toleman om vanaf dat seizoen in de Formule 1 te rijden. In slechts zeven jaar tijd klom hij van het Zuid-Amerikaanse kartkampioenschap op naar de koningsklasse van het racen, al verloren Fullerton en Senna elkaar wel langzaamaan uit het oog in deze fase. "Zijn talent was echt ongekend en in 1980 kon je al zien dat hij op een fantastische plek terecht zou komen. Hij moest wel eerst kalmeren en wat professioneler worden."

De beide heren kwamen elkaar in 1983 nog tegen, herinnert Fullerton zich. "Toen hij daadwerkelijk in auto's ging racen sprak ik hem in de pitstraat in Silverstone. Hij reed toen in de Formule 3 en we hadden een vriendschappelijk gesprek, waaruit wel bleek dat hij wat zachter was geworden. Hij zag er gewoon geweldig uit in die auto en uiteindelijk konden we het wel prima met elkaar vinden, al heb ik hem daarna niet vaak meer gezien."

Senna zou namelijk uitgroeien tot één van de grootste legendes die de Formule 1 rijk is. Na een fantastisch debuutjaar bij Toleman, inclusief drie podiumplaatsen waarvan eentje binnen werd gehaald in een regenachtig Monaco, maakte hij de overstap naar Lotus. In 1988 vertrok hij, samen met Honda, naar McLaren. In de zeven jaar die hij bij de Britse renstal doorbracht sleepte hij 35 overwinningen en drie wereldkamioenschappen binnen, maar zoals in de Formule 1 vaker gebeurt raakte ook Senna zijn flair kwijt.

Williams-Renault kwam in 1992 opzetten maar Senna kon zich niet tussen Alain Prost of Nigel Mansell wurmen. Toch was het in 1994 dan eindelijk zover, want Senna zou in dat jaar de overstap maken naar Williams.

Het verlies van Senna

In 1994 veranderde er uiteindelijk een hoop: elektronische hulpmiddelen werden verboden, inclusief tractiecontrole, automatische versnellingsbakken en actieve vering. Toch waren de auto's nog altijd even snel als voorheen. Senna benadrukte voorafgaand aan de start van het seizoen al dat de Formule 1 van geluk zou mogen spreken als er dat seizoen geen ongelukken zouden gebeuren. Zelf worstelde hij zich met de lastige FW16 richting pole position voor de races in Brazilië en Aida, Japan. Toch bleef hij zonder punten achter na twee uitvalbeurten, al maakte hij zich geen zorgen. Er zouden toch nog veertien races volgen om het kampioenschap te winnen.

Fullerton kan zich nog goed herinneren waar hij zich bevond toen hij het nieuws van Senna's overlijden hoorde na het fatale incident in Tamburello in ronde 7. "Ik zat op dat moment op een veerboot, onderweg terug naar huis vanuit Frankrijk nadat ik had geholpen bij het trainen van een paar kinderen. Ik ging nog kort op zoek naar een kop koffie toen ik een man achter de bar in gebrekkig Engels hoorde roepen dat Senna dood was. Ik kan me nog goed herinneren en ik krijg er nu nog kippenvel van als ik eraan denk. Het heeft echt een onuitwisbare stempel gedrukt op mijn geheugen. Ik belde toen mijn broer terwijl ik nog op de boot zat en aan de andere kant van de telefoon hoorde ik hem huilen."

Fullerton zette zijn carrière uiteindelijk voort als coach zodat hij jonge talenten kon helpen in hun weg richting de top. 24 Uur van Le Mans-winnaar Mike Conway, Anthony Davidson en regerend Formule E-kampioen Jake Dennis werden onder andere ondersteund Fullerton, maar uiteindelijk wordt hij altijd in verband gebracht met Senna. "Wat kan ik nog zeggen over Senna? Als kind was hij natuurlijk briljant, hij was heel vastberaden en ontzettend charismatisch en sympathiek. Wereldwijd zouden alle fans het daarmee eens zijn. Helaas is hij nu enkel onderdeel van de geschiedenis van de motorsport, al maakt hij daar wel een groot deel vanuit. Hij mag nooit vergeten worden."