Matige kwalificatie Ferrari onder de loep: 2022-problemen weer terug?

De kwalificatie voor de Grand Prix van Spanje was een beslist koude douche voor de ambities van Ferrari en was de slechtste kwalificatie van het seizoen tot nu toe. Niet wat betreft de posities op de grid (vijfde voor Charles Leclerc en zesde voor Carlos Sainz, red.) maar wél wat betreft de objectieve achterstand op de pole position-tijd. 

Leclerc zat 0,348s achter op de pole-tijd van Lando Norris, Sainz was slechts 0,005s langzamer dan zijn teamgenoot. En dat is een eeuwigheid, zeker als je kijkt naar de extreem kleine gaten die we dit seizoen hebben gezien, zoals de het verschil van 0,020s die Lando Norris en Max Verstappen scheidden aan de kop van het veld. En dan hebben we het nog niet eens gehad over de exact gelijke tijden van George Russell en Verstappen tijdens het vorige raceweekend in Canada.

Ferrari heeft in Barcelona een grote upgrade op de SF-24 toegepast, maar zoals Leclerc zelf na de kwalificatie al zei, is dit circuit extreem zwaar op het gebied van bandendegradatie. Als je sector 1 té agressief aanvalt, loop je het risico dat je niet genoeg leven meer in je banden hebt zitten voor de andere twee sectoren. Vooral in sector 3 heb je dan een probleem. Je kunt dit omdraaien, maar dan zul je in sector 1 extreem voorzichtig moeten zijn. Uit de telemetrie blijkt dat de Italiaanse bolides, met de upgrades aan boord, niet effectief zijn geweest op de volledige 4.657 km van het circuit. 

Ferrari's problemen zijn geen onderliggend aerodynamisch probleem, maar meer een 'dialoog' tussen de mechanische en aerodynamische set-ups. Het zou verkeerd zijn om te zeggen dat het een chronisch en onoplosbaar probleem is, maar in FP2 vond Leclerc een balans waarmee hij tevreden was.

Ondanks dat hij snel was in sector één, op het rechte stuk en in de remzone van bocht 10, kwam de porpoising gedeeltelijk terug, waardoor zowel Leclerc als Sainz geen goed vertrouwen hadden onder het remmen. In de mix tussen de gekozen aerodynamische configuratie, inclusief de vleugelniveaus, rijhoogtes en stijfheid van de ophanging, leek de set-up van de SF-24 bovendien te zijn gericht op de eerste sector, wat voornamelijk bestaat uit de snelle rechts-links-rechts combinatie van bochten 1-2-3. 

Maar dit garandeerde geen tractie en geen acceleratie uit de bochten in de tweede sector, zoals bocht 5. Maar vooral in de derde sector was dit gewoon een probleem van de mechanische en aerodynamische grip die niet met elkaar 'lijken te praatten'. Ferrari lijkt dan ook, kijkend naar de lay-out van het circuit, te hebben gekozen voor een afstelling gericht op de acceleratie in de lange doordraaiers van sector 1. Hier kun je de motor op het maximale vermogen laten werken, zonder al te veel te verliezen in de rest van de ronde. Dit is echter wel een compromis, want je verliest in de rest van de ronde wel wat leven in je banden, zoals eerder benoemt.

Dit 'probleem' doet denken aan de problemen die Ferrari kende in 2022, toen het de banden ook bijna niet aan de praat kreeg. Ook de terugkeer van porpoising is niet iets wat men had verwacht, gezien het grote updatepakket dat dit weekend is geïntroduceerd. Verschil met nu is, dat de Scuderia dat probleem leek te hebben getackeld, maar voor het tweede weekend op een rij zien we deze problemen terugkeren bij Ferrari. Want ook in Canada had Ferrari moeite met het overeind houden van de banden én had het last van een stuiterende auto.

Kortom, de SF-24 lijkt in dit stadium van het seizoen over de puzzelstukjes te beschikken, maar is er nog niet in geslaagd om die allemaal op de juiste plaats te leggen. In de race kan Ferrari een voordeel halen in de eerste sector, maar of het Italiaanse team ook kan aanvallen is nog maar de vraag. Gezien de keuzes in de afstelling, lijkt die belangrijke derde sector opgegeven te zijn, waardoor aanvallen op het rechte stuk een stuk lastiger zal worden voor Leclerc en Sainz. Zeker gezien de concurrentie, die juist de derde sector lijken te hebben aangewezen als de grootste prioriteit.