Is deze wiskundige formule het geheim van Red Bull-topontwerper Adrian Newey?

Porpoising is in de Formule 1 het fenomeen van stuiteren van de de Formule 1-auto's, ingegeven door de toegenomen aerodynamische druk op hoge snelheid. RacingNews365 vroeg de engineers van diverse teams of het een ingecalculeerd probleem was of dat men zich volledig liet verrassen tijdens de wintertests. De algemene reactie was dat het een overblijfsel is van de auto's met ground effect uit de jaren '80, waarbij de specifieke configuratie van de 2022-bolides de effecten van porpoising uitvergroten. Een tweede antwoord dat vaak werd gegeven was dat het probleem bekend was, maar dat het moeilijk na te bootsen viel in de windtunnel. De snelheid van een F1-auto die in de windtunnel nagebootst kan worden staat gelijk aan 180 km per uur op het circuit, dat terwijl de drempel voor porpoising geschat wordt op zo'n 250 kilometer per uur, afhankelijk van de aero-setup van de auto. Red Bull-topontwerper Adrian Newey gaf onlangs in gesprek met The Race aan dat hoewel het lastig is om een wiskundig model voor porpoising te maken om daarmee het fenomeen te simuleren lastig is, maar niet onmogelijk. Newey trachtte te formuleren wat het gestuiter veroorzaakt, waarbij het moment waarop de luchtstroom onder de auto wordt afgeknepen centraal staat. De formule die hij daarbij aanwendt staat onder aerodynamici bekend als de 'Strouhal number':

St=fL/V

In bovenstaande formule is 'f' de frequentie van de luchttrillingen, is 'L' het formaat van het object en is 'V' de wisselende snelheid van de luchtstroom. Dit doet ons vermoeden dat Newey en zijn mannen het fenomeen van porpoising hebben weten te doorgronden (hoewel het niet bekend is in welke mate), om zo aan de onderzijde van de Red Bull RB18 aanpassingen te doen. Dit elimineert weliswaar niet het volledige probleem, maar maakt wel dat het op de meest efficiënte manier gemanaged kan worden. Newey zelf concludeert daarbij dat je er niet aan ontkomt zekere concessies te doen in de ontwerpfase van de auto. Eén van die concessies zou zijn dat men minder nauwkeurig de balans van de auto kan finetunen. Met dat laatste in gedachte kunnen de balansproblemen in Australië verklaard worden. De voor- en achterkant werkten niet in harmonie met elkaar samen. Waar het op neer komt is dat de lijn tussen een perfecte en verkeerde setup extreem dun is, maar het maakt wel de het effect van porpoising op elk circuit voor een groot deel afgezwakt kan worden. Zoals altijd in de Formule 1 is het vooral ook een kwestie van het evalueren van de risico's en voordelen van bepaalde ontwerpfilosofieën. Op Imola was dit succesvol, zelfs in omstandigheden met beperkte grip. Het valt nog te bezien hoeveel van die perfectie één op één kan worden overgenomen op andere circuits.